"Δεν με πειράζει που είμαι πουτάνα, αλλά προσβάλλεται η αξιοπρέπειά μου όταν με αποκαλείς έτσι"...

Ο καθένας νοεί την αξιοπρέπεια με διαφορετικό τρόπο. Κάποιος, για παράδειγμα, θεωρεί εαυτόν προσβεβλημένο όταν τον χρησιμοποιούν σαν μαριονέτα, άλλος όταν έχει αποδεχθεί αυτόν το ρόλο αλλά αισθάνεται ταπεινωμένος όταν γίνεται επί τούτου αντικείμενο δημόσιας κριτικής. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με ορισμένους μεγαλοδημοσιογράφους αυτής της χώρας. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να γράψουν ή να πουν οτιδήποτε είναι σύμφωνο ή τους έχει υπαγορευτεί από τα αφεντικά τους-φανερά και κρυφά-, ωστόσο παριστάνουν πως κοκκινίζουν σαν αρσακειάδες όταν κάποιος τους ψέγει γι' αυτήν τους τη συμπεριφορά, η οποία ναι μεν τους έχει αποφέρει εκατομμύρια στο διάβα των χρόνων αλλά τους έχει απαξιώσει, και δικαίως, στη συνείδηση του μέσου πολίτη. Δεν είναι, δηλαδή, στραβός ο γιαλός, απλώς ορισμένοι επιμένουν να αρμενίζουν στραβά και με τις πλάτες τού συνδικαλιστικού τους οργάνου, της ΕΣΗΕΑ...

Η τελευταία εξέδωσε κι ανακοίνωση για να διαμαρτυρηθεί για στοχοποίηση δημοσιογράφων στο βιντεάκι τού ΣΥΡΙΖΑ για τον ένα χρόνο τής διακυβέρνησής του. Για να τελειώνουμε μια και καλή με αυτήν την ιστορία, η οποία θυμίζει και την "ευθιξία" Πατούλη για το σατιρικό σκετσάκι των "Ράδιο Αρβύλα": όταν κάποιος επιλέγει να δημοσιοποιεί προσωπικές του στιγμές, πόσω μάλλον όταν είναι δημόσιο πρόσωπο, ή ασκεί την κριτική του μέσα από τις στήλες μιας εφημερίδας ή μπροστά σε μια τηλεοπτική κάμερα τότε οφείλει να είναι έτοιμος να ακούσει όχι μόνο ζητωκραυγές αλλά και γιουχαΐσματα, ακριβώς γιατί ο ίδιος έχει δεχθεί να μετατεθεί η ιδιωτική του σφαίρα στη δημόσια. Το επιχείρημα, επομένως, περί "bullying" είναι προτιμότερο να το αφήσουν στην άκρη εκείνοι που έχουν πλουτίσει χάρη στη δημοσιότητα, ιδίως όταν και οι πέτρες γνωρίζουν πλέον σε αυτήν τη χώρα ότι εκτελούν συμβόλαια και δεν καταθέτουν απλώς απόψεις, όπως για παράδειγμα ο Γ. Παπαχρήστος, ο οποίος από τη στήλη του στα "ΝΕΑ" πετά από μία λάσπη την ημέρα, την οποία μαζεύει την επομένη μήπως και γλιτώσει καμιά καταδικαστική απόφαση για συκοφαντία...

Ο Αλέξης Τσίπρας είπε την Κυριακή πως η προκήρυξη του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες μπορεί να γίνει ακόμα κι εντός τού Φεβρουαρίου. Καταλαβαίνετε, επομένως, γιατί τα μίντια της διαπλοκής έχουν εξαπολύσει την τελευταία τους επίθεση πριν την αναγκαστική τους προσαρμογή στη νομιμότητα. Κι αφού έχουν ξετινάξει το βίο και την πολιτεία κάθε συριζαίου, το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχουν ανακαλύψει είναι πως ο γραμματέας τής νεολαίας τού ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί την πανάκριβη Mercedes του μπαμπά του. Ακόμα, εξάλλου, και γι' αυτό το "μέγα σκάνδαλο" τα ίδια παπαγαλάκια ούτε που μπαίνουν στον κόπο να αναρωτηθούν αν το αυτοκίνητο αγοράστηκε με κλεμμένα λεφτά ή από τον ιδρώτα κάποιων ανθρώπων. Αρκεί να πετιέται η λάσπη στον ανεμιστήρα κι από στυμμένες λεμονόκουπες της διαπλοκής όπως ο Στ. Θεοδωράκης κι όλα καλά. Γι' αυτό κι ο κόσμος έχει απαξιώσει τόσο τους δημοσιογράφους όσο και τους συνδικαλιστές, οι οποίοι το καλοκαίρι έδωσαν μάχη μέχρις εσχάτων για το "Ναι άνευ όρων" και τώρα έχουν βγει στα κάγκελα γιατί θίγονται από τις ρυθμίσεις μιας συμφωνίας που είναι σαφώς καλύτερη από το πακέτο Γιούνκερ που απόρριψε ο λαός τον Ιούλιο και το οποίο, ανάμεσα σε άλλα, θα μας έφερνε επιπλέον 20 δισεκατομμύρια ευρώ μέτρα λόγω των μεγαλύτερων πλεονασμάτων που απαιτούσε. Δεν βρέχει "κύριοι", σας φτύνουν και δικαίως...