Μπορεί, βεβαίως, να μην τα καταφέρει όλα η κυβέρνηση ή μόνο μερικά από αυτά. Η επίσκεψη, ωστόσο, του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ τη δεδομένη χρονική στιγμή κι εκείνη στο Βερολίνο που ακολουθεί, σηματοδοτούν την ύστατη προσπάθεια εξιλέωσής του για όσες ευθύνες έχει κι ο ίδιος- δεν τις απόκρυψε στη συνέντευξη Τύπου με τον Αλέξη Τσίπρα- για την εκλογή Τραμπ, αλλά και για το ότι η αλλαγή που πράγματι έφερε δεν ήταν σαρωτική...
Όποιος πιστεύει ότι δεν είναι δυνατό να υπάρξει χειρότερη χρονιά από το 2016 μάλλον δεν έχει μελετήσει τον εκλογικό χάρτη στην Ευρώπη για το 2017, το φινάλε τού οποίου είναι πιθανό να μας βρει με περισσότερες ακροδεξιές κυβερνήσεις ακόμα κι από τότε που ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι κι ο Φράνκο ονειρεύονταν την παγκόσμια επικράτηση του φασισμού. Γι' αυτό- όπως και γι' άλλα φυσικά- κι ο καλύτερος Αμερικανός πρόεδρος από την εποχή τού Τζίμι Κάρτερ επιμένει να πιέζει την Ευρωζώνη, δηλαδή τη Γερμανία, για την ανάγκη αλλαγής οικονομικής πολιτικής στο πρότυπο της δικής του...
Ξέρει πολύ καλά κι ο ίδιος πως κάτι η αντίσταση του ρεπουμπλικανικού Κογκρέσου κάτι, όμως, και η προσωπική του έλλειψη αποφασιστικότητας για μεγάλες συγκρούσεις δεν άλλαξαν την Αμερική στο βαθμό που το είχε υποσχεθεί το 2008. Οι κοινωνικές ανισότητες σε μικρό βαθμό περιορίστηκαν. Την παραδίδει, ωστόσο, σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτή που την παράλαβε από τον Τζ. Μπους, με την ανεργία, για παράδειγμα, σε πολύ χαμηλά επίπεδα και την αμερικανική οικονομία ένα βήμα τουλάχιστον μπροστά από την ευρωπαϊκή...
Ο Μπαράκ Ομπάμα, όμως, εγκαταλείπει το δημόσιο αξίωμά του έχοντας σοβαρότατη ευθύνη κι εκείνος για το ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός γενικευμένου πολέμου. Ναι μεν κινήθηκε διπλωματικότερα από τον προκάτοχό του, αλλά δεν έκλεισε το κολαστήριο του Γκουαντάναμο, επέμεινε σε μια αδιέξοδη ιμπεριαλιστική πολιτική στη Μέση Ανατολή κι όχι μόνο και σε μια όξυνση της σχέσης ΗΠΑ- Ρωσίας που θύμισε τις χειρότερες στιγμές τού Ψυχρού Πολέμου. Κι αν σήμερα βρισκόμαστε πολύ κοντά σε μια κρίση όπως εκείνη των πυραύλων στις αρχές τής δεκαετίας τού '60, πρέπει κι εκείνος να απολογηθεί γι' αυτό κι όχι μόνο ο Βλ. Πούτιν...
Είναι συγκινητικές οι ευχαριστίες του για την ανθρωπιά με την οποία η Ελλάδα περιθάλπει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά είναι οι πόλεμοι που υποδαύλισε η Ουάσιγκτον οι οποίοι δημιουργούν αυτά τα ρεύματα, όπως βεβαίως και τα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Δύση. Ο Μπαράκ Ομπάμα απόδειξε ότι "yes, we can, but we could have done much better", όπως άλλωστε κι ο Αλέξης Τσίπρας...
Υ.Γ.: Η εικόνα τού στραβοχυμένου πρωθυπουργού στο τετ- α- τετ με τον Αμερικανό πρόεδρο δεν ήταν κολακευτική, κυρίως για τον ίδιο, μολονότι αυτό δεν απέτρεψε τον Μπαράκ Ομπάμα από το να είναι κολακευτικός γιατί απλούστατα η εξωτερική πολιτική δεν χαράσσεται με τέτοιους όρους. Κάποιοι, πάντως, ενοχλήθηκαν ακόμα κι από τον ενικό που χρησιμοποίησε ο Αλέξης Τσίπρας, μολονότι είναι αυτονόητος όταν συνομιλούν δύο συνάδελφοι- ιδίως στο εξωτερικό όπου και οι φοιτητές, για παράδειγμα, στον ενικό μιλούν στους καθηγητές τους γιατί από αλλού κρίνεται ο σεβασμός- και, όπως κι αν έχει, δεν φάνηκε να απασχόλησε την αμερικανική αποστολή. Αλλά έτσι είναι, ο πληθυντικός είναι ο αριθμός που ταιριάζει στον αρχοντοχωριατισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου