Θα είναι χειρότερος πρωθυπουργός ο άθλιος Κούλης από τον Αλ. Τσίπρα, αν φτάσει ποτέ η χώρα στο σημείο να αναρωτιέται σε ρεαλιστική βάση γι' αυτό το σενάριο; Ναι, θα είναι κι αυτό γιατί ο πρόεδρος της ΝΔ συνιστά ένα πολύ επικίνδυνο μείγμα στυγνού νεοφιλελεύθερου στην θεωρία, ακραίου κρατιστή στην πρακτική του, με τους χιλιάδες διορισμούς στο όνομά του, κι απατεώνα τού κοινού ποινικού δικαίου με την προσωπική εμπλοκή του στο σκάνδαλο της Siemens και την προστασία που παρέχει σε επιχειρηματίες- οικογενειακούς φίλους. Ο σημερινός πρωθυπουργός υπέκυψε σε μια ιδεοληψία που δεν πιστεύει για να κρατηθεί στην εξουσία, ενώ ο ίδιος δεν είναι μπλεγμένος σε κανένα οικονομικό σκάνδαλο. Αυτά, ωστόσο, δεν ισχύουν για τον αρχηγό τής αξιωματικής αντιπολίτευσης...
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Πως επ' ουδενί το δίλημμα στις επόμενες εκλογές δεν μπορεί να είναι "Τσίπρας ή Μητσοτάκης". Η χώρα δεν αντέχει μια νέα εκλογική αναμέτρηση όπου θα ελπίζουμε ο μονόφθαλμος να υπερισχύσει του τυφλού. Χρειαζόμαστε κόμματα και πρόσωπα που να βλέπουν το μέλλον πεντακάθαρα, να διαθέτουν πρόγραμμα κοινωνικής δικαιοσύνης και σχέδιο για να το εφαρμόσουν. Κάτι τέτοιο δεν υφίσταται στο σημερινό κομματικό σύστημα, γι' αυτό και είναι χρέος η άμεση δραστηριοποίηση- επαναδραστηριοποίηση προσωπικοτήτων που μπορούν να φέρουν το καινούριο δίχως εξαρτήσεις από το παρελθόν...
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταφύγουμε ξανά στο μεσσιανισμό. Δεν είναι η ενός ανδρός αρχή που θα μας γλιτώσει από τα δεινά, αλλά η ικανότητα ίσως του ενός να συνθέσει διαφορετικές απόψεις ώστε το αποτέλεσμα να ανοίξει το δρόμο στη νέα εποχή. Κατανοώ ότι η αποτυχία τού ΣΥΡΙΖΑ έχει απογοητεύσει τους θιασώτες των ριζοσπαστικών λύσεων, μόνο που το μεγάλο πρόβλημα αυτών που μας κυβερνούν σήμερα δεν ήταν ο λανθασμένος εντοπισμός των αιτιών τής χρεοκοπίας ή οι λύσεις που πρότειναν, αλλά η απουσία σθένους να υπερασπιστούν τις ιδέες τους μέχρι τέλους. Γι' αυτό, ακριβώς, είναι που ο ριζοσπαστισμός και οι πρωτοπόρες ιδέες μακριά από τα εγχειρίδια θα λύσουν το γόρδιο δεσμό κι όχι η παραίτηση κι ο συμβιβασμός με τις παθογένειές μας, που θα υπονοεί μια τυχόν εκλογική επικράτηση Μητσοτάκη...
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Πως επ' ουδενί το δίλημμα στις επόμενες εκλογές δεν μπορεί να είναι "Τσίπρας ή Μητσοτάκης". Η χώρα δεν αντέχει μια νέα εκλογική αναμέτρηση όπου θα ελπίζουμε ο μονόφθαλμος να υπερισχύσει του τυφλού. Χρειαζόμαστε κόμματα και πρόσωπα που να βλέπουν το μέλλον πεντακάθαρα, να διαθέτουν πρόγραμμα κοινωνικής δικαιοσύνης και σχέδιο για να το εφαρμόσουν. Κάτι τέτοιο δεν υφίσταται στο σημερινό κομματικό σύστημα, γι' αυτό και είναι χρέος η άμεση δραστηριοποίηση- επαναδραστηριοποίηση προσωπικοτήτων που μπορούν να φέρουν το καινούριο δίχως εξαρτήσεις από το παρελθόν...
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταφύγουμε ξανά στο μεσσιανισμό. Δεν είναι η ενός ανδρός αρχή που θα μας γλιτώσει από τα δεινά, αλλά η ικανότητα ίσως του ενός να συνθέσει διαφορετικές απόψεις ώστε το αποτέλεσμα να ανοίξει το δρόμο στη νέα εποχή. Κατανοώ ότι η αποτυχία τού ΣΥΡΙΖΑ έχει απογοητεύσει τους θιασώτες των ριζοσπαστικών λύσεων, μόνο που το μεγάλο πρόβλημα αυτών που μας κυβερνούν σήμερα δεν ήταν ο λανθασμένος εντοπισμός των αιτιών τής χρεοκοπίας ή οι λύσεις που πρότειναν, αλλά η απουσία σθένους να υπερασπιστούν τις ιδέες τους μέχρι τέλους. Γι' αυτό, ακριβώς, είναι που ο ριζοσπαστισμός και οι πρωτοπόρες ιδέες μακριά από τα εγχειρίδια θα λύσουν το γόρδιο δεσμό κι όχι η παραίτηση κι ο συμβιβασμός με τις παθογένειές μας, που θα υπονοεί μια τυχόν εκλογική επικράτηση Μητσοτάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου