Είναι, ωστόσο, τόσο κοντόφθαλμοι που κι εν έτει 2017 δεν εστιάζουν την κριτική τους απέναντι στον Αλ. Τσίπρα στο ότι δεν είχε ή δεν σκεφτόταν "plan B", αλλά στις προτάσεις Βαρουφάκη ή Λαφαζάνη, οι οποίες διακινδύνευαν τη συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη. Λες κι ο πρωθυπουργός δεν απέλυσε ποτέ τον Γιάνη ή δεν αποχώρησε ποτέ ο Παναγιώτης από το ΣΥΡΙΖΑ και στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου του 2015 έφτασε στη ρήξη, στο Grexit και στη δραχμή...
Το έγκλημα του Αλέξη δεν ήταν ότι έχρισε υπουργό Οικονομικών τον Γιάνη, ότι του είχε ζητήσει εναλλακτικά σχέδια ή ότι πολέμησε μέχρι τέλους για το σκίσιμο των μνημονίων και τη διάσωση της ελληνικής κοινωνίας με όρους δικαιοσύνης. Το έγκλημά του αποδεικνύεται, με βάση και τις νέες απαιτήσεις τού ΔΝΤ για επίσπευση εφαρμογής τού τέταρτου μνημονίου κι άλλα συμπληρωματικά μέτρα, ότι κατέβηκε να δώσει μια μάχη πιστεύοντας ότι ο αντίπαλος θα υποταχθεί στην αριστερή γοητεία του και στο ότι είχε έναν ολόκληρο λαό μαζί του...
Στο τέλος, μάλιστα, όπως αποκαλύπτεται σταδιακώς, δεν αγωνίστηκε για τη νίκη, αλλά για την καλύτερη επικοινωνιακή διαχείριση της ήττας του. Το τελευταίο το κατάφερε- επανεκλέχθηκε το Σεπτέμβριο του 2015- μόνο που απώλεσε την ευκαιρία η Ιστορία να μην τον καταγράψει ως έναν ακόμα από τους εκατοντάδες πρωθυπουργούς που πέρασαν από αυτήν τη χώρα, αλλά ως ηγέτη που έκανε ό,τι κάνουν οι ηγέτες και ξεχωρίζουν: αναλαμβάνουν ρίσκα τα οποία περιμένουν από το μέλλον να τα δικαιώσει αντί να αποκαλύπτονται ως κότες στο δωμάτιο, παραφράζοντας το βιβλίο Βαρουφάκη που τόση συζήτηση έχει προκαλέσει...
Φυσικά και δεν ήταν εύκολη η θέση τού Αλέξη Τσίπρα το καλοκαίρι τού 2015. Κι ο γράφων, άλλωστε, είχε στηρίξει την απόφασή του να μην τα τινάξει όλα στον αέρα, με την προϋπόθεση όμως πως επρόκειτο για μια τακτική αναδίπλωση κι όχι στρατηγική, όπως αποδείχθηκε στην πράξη. Αν ήξερα τότε αυτά που ξέρω σήμερα, θα προέκρινα το "γαία πυρί μιχθήτω". Κι αν τώρα πράγματι ο Γιάνης Βαρουφάκης θυμίζει λίγο κερατωμένο σύζυγο μπορώ να αντιληφθώ την πικρία και την απογοήτευση ενός ανθρώπου που πίστεψε ότι εκείνοι που τον κάλεσαν να συγκυβερνήσει μαζί τους θα ήταν στην πράξη διαφορετικοί από τους προηγούμενους, αλλά αποδείχθηκαν εν τέλει το ίδιο κότες...
Γι' αυτό και για πολλά ακόμα βρίσκω χυδαία την επίθεση που ασκείται στον Γιάνη όχι για το περιεχόμενο των όσων αποκαλύπτει στο βιβλίο του, αλλά για το ότι ηχογραφούσε τις συζητήσεις τους. Δεν τους πειράζει, δηλαδή, που τους εκθέτει στην ουσία ως ριψάσπιδες και καρεκλοκένταυρους, αλλά το ότι υπάρχουν πειστήρια γι' αυτό. Αν μη τι άλλο, (και) με αυτήν τη συμπεριφορά αποκαλύπτεται η ποιότητα των ανθρώπων που μας κυβερνούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου