Και μόνο το να σκέφτεσαι εκτός κουτιού είναι εθνική προδοσία στη γη των μετρίων...

Ο καλός προπονητής οφείλει να προετοιμάζει την ομάδα του όχι μόνο για το ενδεχόμενο να ξεκινήσει το ματς πετυχαίνοντας τρία τέρματα, αλλά για κάθε αναποδιά που μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκειά του. Ομοίως, πριν μπεις σε μία διαπραγμάτευση ή και κατά τη διάρκειά της πρέπει να έχεις ένα, δύο, τρία, χίλια εναλλακτικά σχέδια, τα οποία να μην συγκρούονται με τις "κόκκινες γραμμές" σου αλλά παραλλήλως να δίνουν το περιθώριο στην άλλη πλευρά να συμφωνήσει δίχως να νιώθει ριγμένη...

Σε αυτό το πλαίσιο, μόνο αντιπολιτευτικό δόλο μπορώ να διακρίνω στις μομφές που διατυπώνονται για τον περιβόητο εναλλακτικό τρόπο πληρωμών Βαρουφάκη στην περίπτωση έλλειψης ρευστότητας. Ακόμα, εξάλλου, κι αν "σατανικός" στόχος τού τότε υπουργού Οικονομικών ήταν να μας βγάλει από το ευρώ οι αποφάσεις που έλαβε ο Αλ. Τσίπρας αποδεικνύουν το ακριβώς ανάποδο: ο πρωθυπουργός έχει αποδεχθεί τα πάντα προκειμένου να μείνουμε στην Ευρωζώνη...

Η κυβέρνηση είναι ο προφανής στόχος τής αντιπολίτευσης και μέρους τής διαπλοκής. Δεν είναι, όμως, κι ο μοναδικός. Σε ένα πρώτο επίπεδο είναι κι ο Γιάνης Βαρουφάκης, την εκλογική κάθοδο του οποίου δεν φοβάται μόνο ο Αλ. Τσίπρας, αλλά κι ο άθλιος Κούλης. Κι αυτό γιατί κι ο τελευταίος γνωρίζει ότι αν ήταν κυβέρνηση θα περνούσε τα ίδια και περισσότερα μέτρα από αυτά που πέρασαν τους τελευταίους μήνες δίχως την ψήφο του...

Από τη στιγμή που η κυβέρνηση και τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης συναινούν στο "πάση θυσία ευρώ κι ας βγούμε, αν βγούμε, από την κρίση ξεβράκωτοι" είναι λογικό τα πεδία αντιπαράθεσης να εντοπίζονται στο τι είπε ο Π. Καμμένος με έναν ισοβίτη, αν ο πρόεδρος της ΝΔ είναι μπλεγμένος και σε άλλα σκάνδαλα πέρα από της Siemens ή αν ο αρχιερέας τής διαπλοκής δεν ήταν μόνο "τροχονόμος" τής διαφθοράς, αλλά συμμετείχε σε αυτή ενεργώς. Οι ριζοσπαστικές προτάσεις Βαρουφάκη, επομένως, μόνο παράλογο δεν είναι να ανησυχούν το κομματικό κατεστημένο...

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ωστόσο, η κριτική στα ΙΟU's ή σε οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική εδράζεται στη συλλογική μας φοβία να βρίσκουμε λύσεις "εκτός κουτιού", στο να κολυμπάμε σε αχαρτογράφητα ύδατα, λες κι αυτά στα οποία έχουμε κολυμπήσει μέχρι σήμερα δεν έχουν αποδειχθεί επικίνδυνα. Δεν ισχυρίζομαι πως οποιεσδήποτε επινοήσεις μοιάζουν με μαγικά ραβδάκια ή είναι, τέλος πάντων, οι προσφορότερες για την κοινωνική διάσωση. Οφείλουμε, όμως, πού και πού να τις δοκιμάζουμε, πόσω μάλλον όταν οι πιο συμβατικές αποδεικνύονται ατελέσφορες...

Πώς θα απαλλαγούμε από τις αιτίες που μας οδήγησαν στα μνημόνια όταν παρουσιάζουμε αλλεργία σε οποιαδήποτε σκέψη κι οποιοδήποτε μυαλό δεν ανταποκρίνεται στο μέσο όρο και τα αντιμετωπίζουμε ως εφάμιλλα μιας εθνικής προδοσίας; Δεν απαξιώνω τη χρησιμότητα της κοινής λογικής, ιδίως στην Ελλάδα όπου είναι δυσεύρετη. Το έδαφος, ωστόσο, σε μια χρεοκοπημένη από κάθε άποψη χώρα είναι πρόσφορο για την υλοποίηση και πρωτοποριακών ιδεών σε όλους τους τομείς. Αντί να τις στιγματίζουμε ας τις δώσουμε οξυγόνο...