Τούρκος εσύ κι εγώ Ρωμιός, σεισμό εσύ σεισμό κι εγώ...

Το Σεπτέμβριο του 1999 τα ελληνικά προξενεία στην Τουρκία και η πρεσβεία μας στην Άγκυρα μπλόκαραν από τα χιλιάδες τηλεφωνήματα Τούρκων πολιτών που ήθελαν να προσφέρουν αίμα στα θύματα του μεγάλου σεισμού τής Αθήνας. Είχε προηγηθεί τον Αύγουστο η άμεση συνδρομή των ελληνικών Αρχών στις τουρκικές μετά από το σεισμό στη Νικομήδεια. Η διπλωματική επαναπροσέγγιση των δύο πλευρών ύστερα από τα δραματικά γεγονότα των Ιμίων είχε επέλθει χάρη σε δυσάρεστες εξελίξεις, οι οποίες ωστόσο υπενθύμισαν στους δύο λαούς κυρίως, αλλά και στις ηγεσίες τους το αυτονόητο: πρέπει δηλαδή να προσέχουμε να μην καεί το σπίτι τού γείτονα, αν όχι από ειλικρινές ενδιαφέρον τουλάχιστον από προσωπικό, για να μην καεί δηλαδή και το δικό μας...

Φυσικά και υπενθυμίζω όλα τα παραπάνω με αφορμή το σεισμό στην Κω, που ακόμα και σε αυτόν κάποιοι προσπαθούν να δώσουν υπηκοότητα. Μπορεί να διαβαστεί ως κυνικό όταν έχουμε ήδη πληροφορίες για δύο νεκρούς κι αρκετούς τραυματίες, αλλά το χτύπημα του Εγκέλαδου είναι δυνατό να αντιστρέψει μια πορεία κλιμάκωσης της έντασης στην Κύπρο και στο Αιγαίο με ευθύνη τού καθεστώτος Ερντογάν...

Ακόμα, εξάλλου, και οι στυγνότεροι των ηγετών κάποια στιγμή οφείλουν να αντιλαμβάνονται ότι τα οφέλη τής ειρηνικής συμβίωσης με τον γείτονα είναι πολύ περισσότερα από την κατάκτηση εδαφών του. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, η Τουρκία να είχε καταλάβει την Κω. Θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα μόνη της με το σεισμό δίχως να ζητήσει μια χείρα βοηθείας από την Ελλάδα; Και πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό αν είχε προηγηθεί αιματηρή σύρραξη ανάμεσα στις δύο χώρες;...

Η φύση έχει τον τρόπο της να προειδοποιεί τους ανθρώπους ότι δεν βρισκόμαστε στη Γη για πάντα κι άρα και οι όποιοι μεγάλοι ή μικροί εγωισμοί μας είναι εκ του περισσού. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, θα έπρεπε να συλλαμβάνει αυτήν την θεώρηση κι ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος πιστεύει ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί φαντασίωση μόνο ορισμένων επιστημόνων ή, τέλος πάντων, θέλει να το πιστεύει γιατί αυτό συμφέρει βραχυπρόθεσμα τους Αμερικανούς επιχειρηματίες που εκπροσωπεί...

Ως θιασώτης τής αξιοποίησης ευκαιριών που προκύπτουν από καταστροφές, φυσικές και μη, κι όχι μοιρολάτρης πάνω από το χυμένο γάλα καλώ την Αθήνα και την Άγκυρα πριν αναμειχθούν σε ένα ακόμα θερμό επεισόδιο για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο (αναρωτιέμαι ως φιλοπερίεργος αδαής αν η γεώτρηση που έχει ξεκινήσει στην κυπριακή ΑΟΖ συνδέεται με το σεισμό) να αναλογιστούν ότι ο σημαντικότερος προς αξιοποίηση πλούτος δεν είναι οι υδρογονάνθρακες, αλλά οι άνθρωποι που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν σε αυτήν τη γωνιά τού πλανήτη. Χρέος όλων μας είναι εκτός από πετρελαιοπηγές και κυρίως να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές μια έντιμη ειρήνη, μακριά από εθνικισμούς που έχουν αφήσει ανεπούλωτες πληγές και στους δύο λαούς...