Μήπως ήρθε η ώρα για μια εξεταστική και για τον Σημίτη;...

Δεν είναι διόλου αμελητέο ότι έστω και ύστερα από τόσα χρόνια ο Γ. Παπαντωνίου θα οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Τα εγκλήματα, ιδίως όταν σχετίζονται με πολιτικά πρόσωπα, πρέπει να τιμωρούνται, σε διαφορετική περίπτωση δεν δικαιούται κανένας Πάγκαλος να ισχυρίζεται πως όλοι μαζί τα φάγαμε δίχως να αισχύνεται. Προκειμένου, ωστόσο, η δικαιοσύνη για την περίοδο του αρχιερέα τής διαπλοκής να μην θεωρηθεί αποσπασματική έχει φτάσει η ώρα στο κάδρο τής απόδοσης ευθυνών να χωρέσει κι ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, να διαλευκανθεί δηλαδή επιτέλους κατά πόσο οι αδιαμφισβήτητες ευθύνες του για τα χρόνια τής πρωθυπουργίας του, όταν και η πολιτική διαφθορά έφτασε στην ακμή της, είναι μόνο πολιτικές ή είναι και ποινικές...

Όσο γίνονται γνωστές όλο και περισσότερες καταθέσεις που τον εμπλέκουν σε σκοτεινές υποθέσεις, όπως η προμήθεια του C4I, τόσο περισσότερο καθίσταται αναγκαίο να πέσει άπλετο φως στο τι ήξερε και τι συγκάλυπτε το Μαξίμου από το 1996 μέχρι το 2004. Ο Κ. Σημίτης ήταν, "απλώς, ο "τροχονόμος" που έβλεπε τα σκάνδαλα να σφυρίζουν δίπλα του κι εκείνος περιοριζόταν στο να κρατά σημειώσεις στο μπλοκάκι του ή, μήπως, έγινε κι ο ίδιος παρανόμως πλουσιότερος, εκμεταλλευόμενος μια εποχή όπου και το "μαύρο" χρήμα έρεε άφθονο; Στην θέση του, κι αν αισθανόμουν αθώος τού αίματος, θα ζητούσα ο ίδιος να καθαρίσει το όνομά μου. Βεβαίως το αυτό ισχύει και για τον Π. Καμμένο, για να μην ξεχνιόμαστε...

Δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση χρησιμοποιεί την κάθαρση κυρίως για επικοινωνιακούς λόγους. Αν, άλλωστε, σκόπευε στην ουσία κι όχι στο θέαμα θα είχε δράσει νωρίτερα κι αποτελεσματικότερα και, κυρίως, δεν θα έσπευδε να δημιουργήσει το δικό της κύκλο διαπλοκής. Όπως κι αν έχει, όμως, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να κλείσουμε στις ντουλάπες τα φαντάσματα του παρελθόντος, αν θέλουμε να προχωρήσουμε στο μέλλον. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτά τα φαντάσματα δεν έχουν αποδεχθεί ότι δεν σημαίνουν πλέον τίποτα για το λαό κι ονειρεύονται ηρωικές επιστροφές πάνω σε άσπρα άλογα. Τι να το κάνουμε, εξάλλου, να γλιτώνουμε από τους μπογδάνους, αν είναι να πορευόμαστε ακόμα με τους νταβατζήδες τους στους ώμους;...