Στη χώρα που εν έτει 2017 γιατροί και δικηγόροι αρνούνται να βάλουν POS προσδεθείτε για νέα μνημόνια...

Δεν είναι κακό η χώρα να πραγματοποιεί δοκιμαστικές εξόδους στις αγορές, με στόχο να δανείζεται αποκλειστικώς από αυτές από τον Αύγουστο του 2018. Μπορεί το επιτόκιο να είναι υψηλότερο από αυτό που δανειζόμαστε από τους θεσμούς και να προστίθεται νέο χρέος, αλλά μόνο η επιστροφή στην κανονικότητα θα φέρει το τέλος των μνημονίων και την ανάπτυξη στην πραγματική οικονομία. Το τίμημα, άλλωστε, που πληρώσαμε τα τελευταία εφτά χρόνια που ήμασταν αποκλεισμένοι από τον ιδιωτικό δανεισμό ήταν ασυγκρίτως μεγαλύτερο σε σχέση με τα χαμηλότερα επιτόκια που απολαμβάναμε και τους ευνοϊκούς χρόνους αποπληρωμής...

Τότε από μιζέρια δεν έχω διάθεση να ανοίξω σαμπάνιες; Ενδεχομένως, αλλά τα μηνύματα που στέλνουν εκείνοι που μας έχουν αλυσοδεμένους δεν προμηνύουν ευχάριστες εξελίξεις. Σόιμπλε- Μοσκοβισί- Βελκουλέσκου στην ουσία μάς απείλησαν με νέες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, το οποίο στη γλώσσα τους σημαίνει νέα άγρια λιτότητα. Ποιος μπορεί να αποκλείσει, για παράδειγμα, νέα αύξηση φόρων ή νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων και περισσότερη ελαστική εργασία προκειμένου να επιτευχθούν φαραωνικοί δημοσιονομικοί στόχοι από μια ήδη εξαντλημένη κοινωνία;...

Μπροστά μας έχουμε την τρίτη αξιολόγηση και την εφαρμογή τού τέταρτου μνημονίου, η οποία μάλιστα μπορεί να επισπευστεί. Για όλα αυτά και για πολλά ακόμα δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έχουμε αφήσει τα δύσκολα πίσω μας και μπροστά μας ανοίγεται ένα ξέφωτο, όπως μας υπόσχεται ο Αντώνης Τσίπρας ή Αλέξης Σαμαράς...

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Υπάρχουν πολλές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες δεν έχουν γίνει μολονότι θα έπρεπε να είχαν γίνει. Ανάμεσα σε άλλα, η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή είναι ακόμα υψηλές, κλειστά επαγγέλματα δεν έχουν ανοίξει στην ουσία, δεν έχουν κοπεί όσο θα έπρεπε αδικαιολογήτως υψηλές συντάξεις, στο Δημόσιο εξακολουθούν να συνωστίζονται άχρηστοι και οι πολίτες δεν αποφεύγουν τη γραφειοκρατία για μια σειρά ενεργειών. Πάνω σε αυτό βασίζονται, άλλωστε, και οι δανειστές μας όταν μας καλούν να μην σταματήσουμε να "ποδηλατούμε"...

Πώς, επομένως, να είμαι αισιόδοξος για το μέλλον όταν το πολιτικό κόστος, το μικροκομματικό συμφέρον, ο νεποτισμός κι ο συντεχνιασμός- χαρακτηριστικότατο παράδειγμα για το τελευταίο η αντίδραση γιατρών και δικηγόρων στη χρήση POS- όχι μόνο δεν έχουν εξαφανιστεί, αλλά μολύνουν και το υγιές κομμάτι τής κοινωνίας; Κανένα από αυτά τα ζητήματα δεν λύνεται από την επιστροφή στις αγορές παρά μόνο με πολιτική βούληση, η οποία ωστόσο είναι ανύπαρκτη στην πλειονότητα, για να μην γράψω στην ολότητα, του κομματικού μας συστήματος...