Ενός λεπτού σιγή για όλες τις ορντινάντσες που έγιναν αβαρία...

Η δημοσιογραφία δεν νοσεί στην Ελλάδα γιατί απολύθηκε ο Κ. Μπογδάνος από έναν ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό ο οποίος ενώ αντιπολιτεύεται σφόδρα την κυβέρνηση κατηγορείται πως ενέδωσε στην πίεσή της κι απομάκρυνε έναν από τους τηλεαστέρες του. Αν μπούμε στη διαδικασία να συγκρίνουμε ποιος προπαγανδίζει περισσότερο, ο ΣΚΑΙ ή η ΕΡΤ για παράδειγμα, έχουμε ήδη υποπέσει στο αμάρτημα του να ταυτίζουμε το ρόλο τού δημοσιογράφου με του κυβερνητικού εκπροσώπου ή του εκπρόσωπου Τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι επειδή ακριβώς αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι λογικό να θεωρούμε πως ο δημοσιογράφος οφείλει να υποστηρίζει ανοιχτά το χ ή το ψ κόμμα κι όταν δεν το κάνει να μας είναι στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορος...

Το ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν με καλό μάτι τούς τρομοκράτες δεν είναι δα και κανένα μεγάλο μυστικό. Ο Κ. Μπογδάνος, επομένως, έχει εκστομίσει πολύ μεγαλύτερες ανακρίβειες από αυτή που οδήγησε στην απόλυσή του. Το ερώτημα, όμως, είναι αν η δεοντολογία επιτρέπει σε κάποιον ο οποίος παρουσιάζει μια τηλεοπτική εκπομπή να παίρνει θέση αντί να ερωτά και να αποκαλύπτει...

Η προπαγάνδα είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, αλλά κι αυτή στην Ελλάδα έχει ανατεθεί σε ερασιτέχνες που πολλές φορές εκθέτουν τους εντολείς τους. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, ο Κ. Μπογδάνος να παραθέσει βίντεο από φιλοτρομοκρατικές δηλώσεις βουλευτών και στελεχών τού ΣΥΡΙΖΑ και να είχε μεταφέρει πολύ πιο αποτελεσματικώς το μήνυμα που ήθελε να μεταφέρει. Η έκθεση κι αυτοέκθεση συνεπώς είναι πολύ μεγάλες όταν τα αφεντικά  εμπιστεύονται μετριότητες για τέτοιες δουλειές...

Όσο ψηλότερα σκαρφαλώνει η μαϊμού τόσο μεγαλύτερος φαίνεται ο κώλος της. Κάτι παρόμοιο τρέχει και με τους μπογδάνους αυτής της χώρας, όχι μόνο στη δημοσιογραφία αλλά κι αλλού. Ο συγκεκριμένος τρόπον τινά δημοσιογράφος δεν έπεσε θύμα τής λογοκρισίας, αλλά του ίδιου του σπαθιού με το οποίο έβγαζε μέχρι πρότινος το ψωμί του. Κάπως έτσι την παθαίνουν, άλλωστε, πολλοί βασιλικότεροι του βασιλέως, οι οποίοι στην ανάγκη τους να φανούν χρήσιμοι για τους νταβατζήδες τους κάποιες φορές τούς εκθέτουν και πληρώνουν στη συνέχεια, ως καλοί αποδιοπομπαίοι τράγοι, το τίμημα...

Ας κρατήσουμε, επομένως, όλοι μαζί ενός λεπτού σιγή για όλες τις ορντινάντσες που προδόθηκαν από τα αφεντικά τους όταν τους έγιναν αβαρία. Είναι το περισσότερο που μπορώ να προσφέρω ως αλληλεγγύη σε αυτό το κατώτερο είδος τού ζωικού βασιλείου...