Άξιζε, όμως, τον κόπο να στηθεί ένα μνημείο αμφιβόλου αισθητικής έξω από το ραδιομέγαρο γι' αυτόν το σκοπό; Είναι οι άνθρωποι που πέθαναν τη μαύρη διετία αγωνιστές τύπου Εθνικής Αντίστασης ή του αντιδικτατορικού αγώνα; Ή μήπως είναι πρόκληση η ταύτιση εργαζόμενων που απολάμβαναν διπλάσιους μισθούς από το μέσο όρο με μαχητές υπέρ τής ελευθερίας και της δημοκρατίας; Μήπως, δηλαδή, οι συνδικαλιστές τής ΠΟΣΠΕΡΤ πυροβόλησαν τα πόδια τους;
Η ΕΡΤ δεν ήταν ποτέ BBC, δεν απολάμβανε δηλαδή ποτέ της έξωθεν καλής μαρτυρίας και δικαίως. Από τη στιγμή τής ίδρυσής της αποτέλεσε μιντιακό όργανο της εκάστοτε εξουσίας, μηχανισμός κομματικής προπαγάνδας κι αποθηκευτικός χώρος για ρουσφέτια. Όταν το 2013 κάποιοι από εμάς εξοργιστήκαμε με το διάγγελμα Κεδίκογλου δεν ήταν γιατί συμφωνούσαμε με τον τρόπο που λειτουργούσε η δημόσια τηλεόραση μέχρι τότε, αλλά γιατί δεν ήμασταν της άποψης πως όταν το πόδι πονάει το κόβεις χωρίς να σκεφτείς πρώτα την πιθανότητα να το θεραπεύσεις. Μαγκιά δεν είναι το λουκέτο, αλλά η απόφαση να εξορθολογίσεις τη λειτουργία τής ΕΡΤ δίχως να υπολογίζεις το πολιτικό κόστος, να την αφήσεις να λειτουργεί αυτόνομα δίχως κομματικές παρεμβάσεις, να διώξεις τους άχρηστους και να προσλάβεις άξιους με λογικούς μισθούς...
Δυστυχώς δεν άλλαξαν πολλά πράγματα προς το καλύτερο κι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπορεί ο αριθμός και οι απολαβές των υπαλλήλων να εξορθολογίστηκαν, ωστόσο η δημόσια τηλεόραση εξακολουθεί να αποτελεί όργανο προώθησης της κυβερνητικής προπαγάνδας. Κι όποιος επιχειρηματολογεί με το "βρε αδερφέ, ας έχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κανάλι όταν όλα τα άλλα είναι εναντίον του" μάλλον δεν έχει ιδέα τι σημαίνει πραγματική δημοσιογραφία ούτε ενδιαφέρεται για τον πραγματικό εκσυγχρονισμό αυτής της χώρας παρά για να φάνε κι όσοι μέχρι σήμερα βρίσκονταν στην απέξω. Μόνο που με τέτοια μυαλά απλώς στρώνουμε "απλώς" το έδαφος για τα μνημόνια του μέλλοντός μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου