Ο Λαμπράκης ζει ως άλλοθι της νεοφιλελεύθερης Αριστεράς...

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να μην θέλει να θυμούνται οι σημερινοί 17άρηδες τη δολοφονία τού Γρηγόρη Λαμπράκη πριν 55 χρόνια ή το φόνο τού Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ πριν 70 έτη στη Θεσσαλονίκη. Αλίμονο αν η νέα γενιά μάθει το τι πραγματικά σήμαινε κι ως ένα βαθμό σημαίνει η δεξιά σε αυτήν τη χώρα: ένα κράτος- παρακράτος το οποίο χρησιμοποίησε κυριολεκτικώς κάθε μέθοδο προκειμένου η μισή Ελλάδα να μην εκπροσωπείται στους θεσμούς οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την άσκηση πολιτικής σε αυτήν τη χώρα. Ο πατέρας, άλλωστε, του σημερινού προέδρου τής ΝΔ- ο χαρακτηρισμένος, και δικαίως, από πολλούς ως ο πιο "βρόμικος" πολιτικός τής μεταπολεμικής Ελλάδας- υπήρξε πρωταγωνιστής των συνωμοσιών που δεν επέτρεψαν στην Αριστερά να σηκώσει κεφάλι...

Αλίμονο, ωστόσο, αν η κυβερνώσα Αριστερά αναζητά στη δόξα και στους αγώνες τού παρελθόντος επιχειρήματα για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκεί σήμερα σε πολλά μέτωπα. Η μνήμη τού Γρηγόρη Λαμπράκη και των υπόλοιπων αγωνιστών τής Αριστεράς θα είναι πάντα ζωντανή και θα τιμάται από όλους εκείνους που δεν αντιμετωπίζουν τις μάχες για έναν καλύτερο κόσμο ως επίφαση κατάληψης και παραμονής στην εξουσία με κάθε μέσο. Αντί, επομένως, το Μαξίμου να βγάζει ηρωικά δελτία Τύπου και "non paper" προγονολατρείας θα περιποιούσε μεγαλύτερη τιμή στους λαμπράκηδες αν δεν έλεγε σε όλα "ναι" στους Θεσμούς για να επιτύχει μια "καθαρή" έξοδο από τα μνημόνια που όσο πλησιάζουμε σε αυτή μοιάζει όλο και πιο βρόμικη...

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ιστορικό σταυροδρόμι. Σε αυτό το πλαίσιο η δημόσια αντιπαράθεση των κομμάτων είναι προτιμότερο να γίνεται με όρους μέλλοντος κι όχι παρελθόντος. Οι ιστορικοί έχουν την πολυτέλεια να αναμοχλεύουν το παρελθόν, να αναζητούν νέες πηγές, ακόμα και να ξαναγράφουν την Ιστορία.

Οι πολιτικοί οφείλουν να σχεδιάζουν το μέλλον με βαθιά γνώση τής ιστορικής πραγματικότητας. Οι συγκρούσεις, όμως, για τα ιστορικά γεγονότα στις πλείστες των περιπτώσεων δεν μαρτυρούν τίποτα παραπάνω από μικροκομματικές σκοπιμότητες που προφανώς συνιστούν πολυτέλεια ύστερα από τη νέα χρεοκοπία...