Όλα αυτά τα ερωτήματα και δεκάδες άλλα ξεπετάγονται σαν τα μανιτάρια κάθε φορά που προκύπτει ένας λόγος έντασης στην ευρύτερη γειτονιά μας, όπως με τα εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας στο Ισραήλ. Ξεχνάμε, ωστόσο, όλοι μας, και ιδίως στα μέσα ενημέρωσης, να αναρωτηθούμε αν η κατάσταση θα ήταν καλύτερη στην περίπτωση που δεν διαλέγαμε στρατόπεδα, αλλά αναλύαμε σε βάθος τους λόγους και τις αιτίες αυτών των ανθρωπιστικών καταστροφών...
Δεν δικαιολογώ σε καμία περίπτωση τον ισραηλινό στρατό για τους δεκάδες νεκρούς Παλαιστίνιους ούτε, βεβαίως, την τουλάχιστον αψυχολόγητη ενέργεια του Ντ. Τραμπ να μεταφέρει την πρεσβεία. Όποιος σκοτώνει ή ρίχνει λάδι στη φωτιά στο όνομα της ειρήνης είτε είναι χαμηλής νοημοσύνης είτε δόλιος, προτιμά δηλαδή το υπάρχον στάτους κβο από τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στην περιοχή κι απλώς εφευρίσκει δικαιολογίες για να μην συμβεί κάτι τέτοιο...
Ούτε, όμως, ωφελεί την ειρηνευτική διαδικασία και την αρμονική συνύπαρξη των λαών η συσχέτιση της ισραηλινής βίας με το εβραϊκό Ολοκαύτωμα και η προσπάθεια να ανακαλυφθούν ιστορικές εξισώσεις. Επαναλαμβάνω ότι η αντίδραση του Ισραήλ από τότε που σχημάτισε κράτος είναι υπερβολική απέναντι στους γείτονές του...
Μόνο που πρέπει κι εμείς να μπούμε στην ψυχοσύνθεση ενός λαού που κυνηγήθηκε επί αιώνες και βρίσκεται περικυκλωμένος από εχθρούς, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν του αναγνωρίζουν καν το δικαίωμα να υπάρχει κι αποκαλούν το Ισραήλ "σιωνιστικό καθεστώς", ενώ ορισμένοι έχουν σκοτώσει πολλάκις άμαχο πληθυσμό. Δίχως τη ρητορική μίσους ένθεν κακείθεν το μίσος δεν θα είχε φωλιάσει. Είναι, επομένως, πρώτιστο καθήκον της παγκόσμιας κοινότητας να πάρει θέση υπέρ της ειρήνης και της συνύπαρξης δύο κρατών χωρίς ναι μεν, αλλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου