Άλλο Ιταλία άλλο Μακεδονία...

Έχει το δικαίωμα ο πρόεδρος της Ιταλίας να προστατεύσει τον ιταλικό λαό από τις επιλογές του; Θα το είχε αν μιλούσαμε για το "λαό του", αν δηλαδή ο ίδιος ήταν συνταγματικός ή μη μονάρχης ή επικεφαλής μια ολιγαρχίας. Σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, ωστόσο, ο κυρίαρχος λαός αποφασίζει και κανείς δεν μπορεί να του στερήσει αυτό το δικαίωμα παρά μόνο εκείνος ο οποίος είναι σε θέση να αποδείξει ότι είναι ο κάτοχος της απόλυτης αλήθειας κι αυτό δεν αμφισβητηθεί ούτε από έναν...

Η αριστοκρατία θα ήταν το ιδανικό πολίτευμα, αλλά ποιος μπορεί να ορίσει το κοινό μέτρο τού άριστου ώστε όλοι να το ακολουθούν; Γι' αυτό και η δημοκρατία είναι το καλύτερο δυνατό πολίτευμα, γιατί είναι προτιμότερο τα λάθη να τα κάνουν οι πολλοί από το να τα κάνει ένας ή η μειοψηφία...

Πολλοί, ωστόσο, συγχέουν τα όσα γίνονται στην Ιταλία και το νέο τεχνοκρατικό πραξικόπημα εκεί με όσα συμβαίνουν γύρω από το Μακεδονικό και ζητούν δημοψήφισμα για να μιλήσει ο λαός. Το συνδέουν, μάλιστα, και με όσα έγιναν το καλοκαίρι τού 2015...

Μόνο που δεν είναι δυνατό να αποδίδεται η ίδια σημασία με το μέλλον τής χώρας μας στη βάφτιση μιας ξένης χώρας, όσο εθνικιστικό παροξυσμό κι αν προκάλεσε το τελευταίο στο πρόσφατο παρελθόν. Το αν θα είχαμε νέο μνημόνιο ή ακόμα κι ευρώ ήταν ένα κορυφαίο ζήτημα εθνικής πολιτικής για το οποίο ο λαός δικαιούταν να διατυπώσει την θέση του...

Στο κάτω κάτω της γραφής την πρόταση έφερε στο λαό η εκλεγμένη από τον ίδιο κυβέρνηση κι όχι αυτή της επιλογής τού Προέδρου της Δημοκρατίας. Το πώς θα λέγεται μια γειτονική χώρα και το αν αυτή πρέπει ή όχι να αλλάξει το Σύνταγμά της, έστω κι αν είναι γειτονική κι έχει οικειοποιηθεί μια αρχαιοελληνική ονομασία, μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης της πολιτικής μας ηγεσίας, αλλά δεν μας πέφτει λόγος ως Έλληνες ψηφοφόροι...

Η ηγεσία τής ΠΓΔΜ οφείλει να φέρει την πρόταση επίλυσης σε δημοψήφισμα αφού οι κάτοικοί της έχουν κάθε δικαίωμα να επιλέξουν αν θέλουν να λέγονται Μακεδόνες, Βορειομακεδόνες, Ανωμακεδόνες ή οτιδήποτε άλλο. Σκεφτείτε πώς θα μας φαινόταν αν γινόταν δημοψήφισμα στη γείτονα για το αν θα έπρεπε να λεγόμαστε Μακεδόνες του Αιγαίου ή του Αλεξάνδρου. Και η πατριωτική στα λόγια δεξιά ας μην κλαίγεται τόσο πολύ για την αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας όταν αυτή έχει αναγνωριστεί από τον "εθνάρχη" της Κ. Καραμανλή ήδη από τη δεκαετία τού '70 κι όταν ακολούθησε την πολιτική τής σιωπής επί δεκαετίες κι αποκαλούσε τους γείτονες Σλαβομακεδόνες όταν εκείνοι προπαγάνδιζαν τη μακεδονική τους ταυτότητα προκαλώντας παγκόσμια σύγχυση...