Να στειρώνουμε τους παιδόφιλους για να είναι ο ναζισμός μας τέλειος...

Πάμε πάλι από την αρχή στην παράθεση των αυτονόητων, που δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών, με τη χουντική έννοια του όρου. Τα ανθρώπινα δικαιώματα- ατομικά και πολιτικά- δεν εξαιρούν κατηγορίες συμπολιτών μας, ενώ διαστέλλονται όταν είναι να προστατευτούν μειονότητες και δεν συστέλλονται στο όνομα μιας θολής κοινωνικής συνοχής...

Ούτε ψηφίζονται με βάση τη λαϊκή τους αποδοχή από δημοσκοπήσεις ή δημοψηφίσματα. Αν συνέβαινε το τελευταίο, τότε, για παράδειγμα, οι γυναίκες δεν θα είχαν ακόμα δικαίωμα ψήφου, η παιδική εργασία θα ήταν νόμιμη και το κράτος θα δικαιούταν να πυροβολεί ή να πνίγει πρόσφυγες και μετανάστες που επιχειρούν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα. Γι' αυτό, άλλωστε, και τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν σημαντικό κομμάτι τού διεθνούς δικαίου, για να μην μπορεί ο εθνικός λαϊκισμός να στέκεται εμπόδιο στην οικουμενική αξία τής ανθρώπινης αξιοπρέπειας...

Ο ομοφυλόφιλος δεν μπορεί να είναι κακός πατέρας μόνο και μόνο λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Αν είναι να επιβάλλουμε τέτοιους όρους για την αναδοχή, την υιοθεσία ή και τη φυσική πατρότητα, τότε γιατί να μην ισχυριστούμε πως ένας παχύσαρκος, ένας ναρκομανής, ένας πολυάσχολος, ένας κλέφτης ή ένας δολοφόνος δεν δικαιούται ακόμα και να κάνει παιδιά;...

Κατανοώ να απαγορεύεται σε έναν καταδικασμένο παιδόφιλο να μην μπορεί να αναδέχεται ή να υιοθετεί, θα τον στειρώναμε όμως και για να μην κάνει παιδιά; Ή, μήπως, τότε θα γινόταν ξεκάθαρο από πού αντλείται η έμπνευση για τέτοιου είδους πρακτικές, από το ναζισμό δηλαδή;...

Είναι αλήθεια ότι επί ΣΥΡΙΖΑ έχουν πραγματοποιηθεί βήματα προς την κατεύθυνση της θεμελίωσης κι ενίσχυσης ατομικών δικαιωμάτων. Έπρεπε, ωστόσο, να γίνουν άλματα από μια προοδευτική κυβέρνηση και για έναν επιπλέον λόγο: ώστε αυτή που θα τη διαδεχθεί, όποτε κι αν συμβεί αυτό, να μην μπορεί να γυρίσει τον τροχό πίσω από τη στιγμή που αυτές που θεωρούμε σήμερα μεταρρυθμίσεις θα έχουν παγιωθεί στην ελληνική κοινωνία ως συμβατές μαζί της θεσμοί...

Όπως οι Έλληνες εξακολουθούν να παντρεύονται στις εκκλησίες παρά την καθιέρωση του πολιτικού γάμου, θα συνεχίσουν να υπάρχουν άνδρες που τους αρέσουν οι γυναίκες και θα θέλουν να κάνουν μαζί τους παιδιά. Άλλοι είναι οι λόγοι τής υπογεννητικότητας, την οποία οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε ως ένα πολύ σοβαρό εθνικό θέμα επιβίωσης, κι όχι το ότι "δεν υπάρχουν άντρες πια, τους πάτησε το τρένο"...