Στο Σύνταγμα δεν αναφέρεται πουθενά πως το κράτος μας είναι ομοσπονδιακό ή, πολύ περισσότερο, ότι έχουμε επιστρέψει στην εποχή των πόλεων- κρατών. Αυτό, ανάμεσα σε άλλα, σημαίνει πως η κεντρική κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίζει την ελληνική εδαφική επικράτεια ως σύνολο κι όχι ως φέουδα. Το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες πολίτες. Είμαστε πρώτα Έλληνες και μετά βολιώτες, από τη Μόρια ή από τον Καραβόμυλο κι επομένως όταν μεταφέρονται, για παράδειγμα, πρόσφυγες από ένα υπερπηγμένο σημείο τής χώρας όσοι τους υποδέχονται αν δεν θέλουν να το κάνουν από ανθρώπινη αλληλεγγύη ας το πράξουν τουλάχιστον από εθνική και στο όνομα της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής κι όχι του κοινωνικού αυτοματισμού...
Ευτυχώς η τάση απόρριψης των προσφύγων και των μεταναστών δεν αποτυπώνει τη διάθεση του συνόλου τού ελληνικού πληθυσμού. Είναι, όμως, εξόχως απογοητευτικό κάποιοι- λιγότεροι ή περισσότεροι- να αντιμετωπίζουν ανθρώπους όπως τα σκουπίδια που επίσης δεν θέλουν στη γειτονιά τους. Ούτε ένας από όσους διαβιούν σήμερα στους προσφυγικούς καταυλισμούς δεν επιθυμεί να βρίσκεται εκεί και φαντάζομαι πως ούτε ένας από τους σημερινούς Έλληνες δεν θα ήθελε να ζήσει όσα έζησαν οι πρόγονοί του που εκδιώχθηκαν από τις δικές τους ιδιαίτερες πατρίδες κι έγιναν ανεπιθύμητοι πρόσφυγες ή έφυγαν στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή κι έγιναν ανεπιθύμητοι μετανάστες...
Αν ο λαϊκισμός δεν μας έχει επιτρέψει να το κατανοήσουμε ακόμα ύστερα από τόσα χρόνια που ζούμε με το πρόβλημα, είναι καιρός να το κάνουμε τώρα. Η Ελλάδα θα ζήσει για χρόνια με το πρόβλημα του προσφυγικού- μεταναστευτικού γιατί οι αιτίες που το προκαλούν είναι πολλές, δυσεπίλυτες, δεν βρίσκεται στο χέρι των ελληνικών κυβερνήσεων η επίλυσή τους και γιατί η χώρα μας είναι από τη γεωγραφία της σταθμός εισόδου στην Ευρώπη. Αν σε ένα ζήτημα, συνεπώς, απαιτείται διακομματική συνεννόηση αυτό είναι το προσφυγικό, από τη στιγμή μάλιστα που οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να ανοίξουν τα δικά τους σύνορα και η Τουρκία είναι έτοιμη να μας στείλει νέες καραβιές απελπισμένων ψυχών...
Ευτυχώς η τάση απόρριψης των προσφύγων και των μεταναστών δεν αποτυπώνει τη διάθεση του συνόλου τού ελληνικού πληθυσμού. Είναι, όμως, εξόχως απογοητευτικό κάποιοι- λιγότεροι ή περισσότεροι- να αντιμετωπίζουν ανθρώπους όπως τα σκουπίδια που επίσης δεν θέλουν στη γειτονιά τους. Ούτε ένας από όσους διαβιούν σήμερα στους προσφυγικούς καταυλισμούς δεν επιθυμεί να βρίσκεται εκεί και φαντάζομαι πως ούτε ένας από τους σημερινούς Έλληνες δεν θα ήθελε να ζήσει όσα έζησαν οι πρόγονοί του που εκδιώχθηκαν από τις δικές τους ιδιαίτερες πατρίδες κι έγιναν ανεπιθύμητοι πρόσφυγες ή έφυγαν στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή κι έγιναν ανεπιθύμητοι μετανάστες...
Αν ο λαϊκισμός δεν μας έχει επιτρέψει να το κατανοήσουμε ακόμα ύστερα από τόσα χρόνια που ζούμε με το πρόβλημα, είναι καιρός να το κάνουμε τώρα. Η Ελλάδα θα ζήσει για χρόνια με το πρόβλημα του προσφυγικού- μεταναστευτικού γιατί οι αιτίες που το προκαλούν είναι πολλές, δυσεπίλυτες, δεν βρίσκεται στο χέρι των ελληνικών κυβερνήσεων η επίλυσή τους και γιατί η χώρα μας είναι από τη γεωγραφία της σταθμός εισόδου στην Ευρώπη. Αν σε ένα ζήτημα, συνεπώς, απαιτείται διακομματική συνεννόηση αυτό είναι το προσφυγικό, από τη στιγμή μάλιστα που οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να ανοίξουν τα δικά τους σύνορα και η Τουρκία είναι έτοιμη να μας στείλει νέες καραβιές απελπισμένων ψυχών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου