Ιστορία μου αμαρτία μου η καλλιέργεια εθνικής συνείδησης...

Η δική μου γενιά, οι παλαιότερες και, πολύ φοβάμαι, οι νεώτερες μεγάλωσαν αποστηθίζοντας σχολικά βιβλία τής Ιστορίας στα οποία οι Έλληνες ήταν ο περιούσιος, ανάδελφος λαός τον οποίο όλοι ήθελαν να κατακτήσουν από φθόνο για τα επιτεύγματά του. Για το εκπαιδευτικό μας σύστημα οι Έλληνες είμαστε σχεδόν αλάνθαστοι, ο πλανήτης μάς χρωστά αιωνίως τα πάντα γιατί του δώσαμε τα φώτα τού πολιτισμού, δεν ασχημονήσαμε ποτέ κι όταν υποδουλωνόμασταν αυτό δεν οφειλόταν στις αδυναμίες μας ως φυλή, αλλά πάντοτε στους κακούς ξένους...

Οι Τούρκοι είναι μόνο βάρβαροι κι εμείς αποκλειστικώς πολιτισμένοι, οι Ευρωπαίοι μόλις που κατέβηκαν από τα δένδρα, ενώ εμείς παράγουμε αποκλειστικώς διαχρονικά αριστουργήματα. Παραφράζοντας τον Διονύσιο Σολωμό, αληθές είναι μόνο το εθνικό, ό,τι δηλαδή εξυπηρετεί ένα εθνικό αφήγημα υπεροχής έναντι των πάντων...

Η μελέτη τής Ιστορίας δεν είναι απαλλαγμένη από την υποκειμενικότητα ακόμα κι όταν κυριαρχούν οι αγνότερες των προθέσεων. Με το να εργαλειοποιείται, ωστόσο, ως επίσημη κυβερνητική πολιτική για την καλλιέργεια εθνικής συνείδησης απομακρύνεται πολύ από τη βασική χρησιμότητά της για τις ανθρώπινες κοινωνίες, από το να τις διδάσκει δηλαδή για τα λάθη τους ώστε αυτά να μην επαναληφθούν στο μέλλον. Αν, για παράδειγμα, δεν μάθει η νεολαία μας πως σφαγές στην Επανάσταση του 1821, στη Μικρά Ασία και στην Κύπρο έγιναν κι από τους Έλληνες δεν θα καταφέρουμε κάτι παραπάνω από το να υποθάλπουμε τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία κι όχι την ειρηνική συνύπαρξη των λαών σε ένα περιβάλλον διεθνούς σταθερότητας...

Με όλα αυτά δεν υποτιμώ την αξία τής καλλιέργειας εθνικής συνείδησης όχι μόνο για τους γηγενείς, αλλά και για όσους έρχονται στην πατρίδα μας και οι οποίοι λόγω των συνθηκών μπορεί να μείνουν πολλά χρόνια εδώ, θέλοντας και μη. Η κοινωνική συνοχή περνά μέσα κι από την εμπέδωση κοινών αξιών και προτεραιοτήτων...

Δεν είναι, όμως, η ωραιοποιημένη εκδοχή τής Ιστορίας το όχημα για να επιτύχεις την εθνική ενότητα και την κοινωνική ενσωμάτωση. Σε διαφορετική περίπτωση θα επιμένεις να αναπαράγεις μια κοινωνία βασισμένη στο ψέμα που θα αναζητά μονίμως τις πηγές τής κακοδαιμονίας της στους άλλους και για την οποία η ενδοσκόπηση θα ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία μέχρι το τέλος των ημερών...