Το τσιμέντο δεν είναι χρυσός κι ο χρυσός δεν είναι πανάκεια...

Μπορώ να κατηγορήσω για πολλά τον Κ. Μητσοτάκη, αλλά όχι και για το ότι δεν ξέρει να στολίζει τις βόμβες του με όμορφα αμπαλάζ. Έχει προλάβει, για παράδειγμα, να καταργήσει μια σειρά εργασιακών δικαιωμάτων μέσα σε δύο μήνες και χωρίς μνημόνιο, αλλά το πλασάρει στο πόπολο ως προστασία του και, μάλιστα, κατά τού φακελώματος. Τσιμεντοποιεί ο "κατεστραμμένος ελαιοπαραγωγός" το Ελληνικό και τους αιγιαλούς και ποτίζει με "χρυσό" δηλητήριο τις Σκουριές και την Θράκη, αλλά όλα γίνονται για καλό σκοπό, για την ανάπτυξη. Των λίγων κολλητών θα πρόσθετα, για να είμαι ειλικρινέστερος του πρωθυπουργού...

Προτεραιότητα (και) σε αυτήν τη χώρα θα έπρεπε να είναι η δίκαιη αναδιανομή τού ήδη παραγόμενου πλούτου. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να παραχθεί νέος, με όρους όμως που θα δημιουργούν ίσες ευκαιρίες και θα είναι βιώσιμοι...

Φτάσαμε στο αμήν για να γίνει κοινό κτήμα και στην Ελλάδα ότι η κλιματική αλλαγή έχει μετατραπεί σε κλιματική κρίση. Δεν είναι δυνατό, επομένως, να συζητάμε ακόμα στα σοβαρά πως για τη διατήρηση και τη δημιουργία για μάξιμουμ 25 χρόνια κάποιων θέσεων εργασίας η Χαλκιδική και η Θράκη πρέπει να υποστούν μια μόνιμη περιβαλλοντική καταστροφή, η οποία βεβαίως δεν ευνοεί ούτε τον τουρισμό. Αν η άνευ όρων και προϋποθέσεων δημιουργία θέσεων εργασίας είναι το ζητούμενο τότε μπορούμε, π.χ., και να νομιμοποιήσουμε τα ναρκωτικά ή να χαλαρώσουμε τους νόμους για την πορνεία...

Ούτε συνιστά κάποιο άξιο λόγου αναπτυξιακό πρότυπο η επιστροφή στην άναρχη δόμηση προηγούμενων δεκαετιών σε τουριστικές και μη περιοχές. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την έρευνα για τους υδρογονάνθρακες, αν δεν βρεθεί το μέτρο τότε κινδυνεύουμε να μετατρέψουμε μια όμορφη χώρα σε τερατούργημα δεξαμενών και λοιπών φαραωνικών εγκαταστάσεων. Ακριβώς αυτό το μέτρο είναι που απουσιάζει από όσους επισπεύδουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα εκείνων που τους ανέβασαν στην εξουσία...