Πού ξανακούστηκε, για παράδειγμα, να έχουν βρεθεί 300.000 ευρώ αδιευκρίνιστης προέλευσης σε τραπεζικούς λογαριασμούς υπουργού ή να μην καλείται καν να καταθέσει η γραμματέας του, την οποία προστατευόμενος μάρτυρας υπέδειξε ως εκείνη που πήγαινε τα λαδώματα σε φακέλους στον υπουργό; Ή πού ξανακούστηκε να μην στοιχειοθετείται δωροληψία γιατί ο υπουργός δεν έκανε όλα όσα ζητούσε η Novartis κι "απλώς" της έδειξε προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με τις άλλες φαρμακευτικές; Δεν πρέπει αυτός ο υπουργός να δικαιολογήσει, αν όχι στη δικαιοσύνη έστω στους ψηφοφόρους του, ευρώ το ευρώ πώς έφτασαν τις 300.000 κι αν έχει φορολογηθεί γι' αυτές ή αν τις έχει δηλώσει στο πόθεν έσχες του;...
Είναι ανθρώπινο να βγεις εκτός εαυτού όταν αισθάνεσαι πως σε πνίγει το δίκιο και δεν σου αποδίδεται. Για τον Αδ. Γεωργιάδη, ωστόσο, η υστερία είναι κομμάτι τής δημόσιας περσόνας του, που τον έχει βοηθήσει να βρίσκεται στον αφρό επί πολλά χρόνια πλέον μολονότι ο ίδιος δεν έχει βάθος ή, για την ακρίβεια, το βάθος του εντοπίζεται σε ακροδεξιά ύδατα. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι ο μόνος βουλευτής που στερείται επιπέδου κι ακόμα δυστυχέστερα τέτοιοι βρίσκονται και στο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι όλοι τους προϊόντα μιας τηλεδημοκρατίας που διεγείρεται με το χαβαλέ και το τζέρτζελο, αλλά αδυνατεί να εκπροσωπήσει τις ανάγκες τής κοινωνικής πλειοψηφίας. Και γι' αυτό, βεβαίως, είναι συνυπεύθυνη και η κοινωνική πλειοψηφία. Οι τσαρλατάνοι, άλλωστε, και τα κύμβαλα αλαλάζοντα της Βουλής δεν φύτρωσαν, εκλέχθηκαν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου