Θεάματα χωρίς άρτο...

Η τηλεόραση έχει τόση σχέση με την ενημέρωση όση και τα μπουζούκια με τη μουσική ή τα άρλεκιν με τη λογοτεχνία. Λογικό είναι, συνεπώς, να θεωρούν τα κανάλια ως εμπορική την κηδεία Ελισάβετ και να μην μεταδίδουν σχεδόν τίποτα άλλο όλη την ημέρα. Ακόμα κι αν είναι μια πολύ βολική δικαιολογία για να μην παρουσιαστούν οι θέσεις ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία, όπως τις διατύπωσε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ...

Είναι αλήθεια ότι ακόμα και σε σημαντικά ΜΜΕ του εξωτερικού η βασιλική κηδεία ήταν πρώτο θέμα. Ήταν, άλλωστε, ένας πρώτης τάξης θέαμα για το λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο που ξεγελιέται με το παντεσπάνι των άλλων κι ας μην έχει ψωμί στο τραπέζι του. Όταν, όμως, τα περισσότερα μίντια ασχολούνται με την νεκρή βασίλισσα, είναι δύσκολο να μετρήσουμε αν είναι αυτά που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τού κοινού τους ή "απλώς" τις διαμορφώνουν. Ούτε εν προκειμένω ξέρουμε αν η κότα γέννησε το αβγό ή το αβγό την κότα...

Να μην είμαι άδικος, οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από θεάματα, είτε πρόκειται για κηδείες διάσημων είτε για ποδοσφαιρικά ματς είτε για κινηματογραφικές υπερπαραγωγές. Ο ρεαλισμός μάς πνίγει και χρειαζόμαστε φαντασιακές διεξόδους. Το πρόβλημα ξεκινά όταν το θέαμα είναι ο κανόνας κι ο ρεαλισμός η εξαίρεση κι όταν αυτό συμβαίνει ώστε να κρύβουν κάποιοι τις μεγάλες τους ευθύνες για το ότι η ζωή μας δεν έχει φαντασία παρά μόνο αγωνία και πλήξη...