Κυριάκος και Ταγίπ, δυο σταλαγματιές από την ίδια βρύση...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι Τ. Ερντογάν, αλλά πολύ θα ήθελε να είναι σε έναν ιδανικό για τον ίδιο αυταρχικό κόσμο. Δεν τον παίρνει, ωστόσο, γιατί η Ελλάδα, σε αντίθεση με την Τουρκία, είναι κράτος- μέλος τής ΕΕ, με τις ανάλογες υποχρεώσεις που προβλέπονται από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ακόμα κι αυτός ο αλαζόνας Κυριάκος, π.χ., δεν θα μπορούσε να θέσει εκτός νόμου την Αριστερά ή να φυλακίσει πολιτικούς του αντιπάλους τού δημοκρατικού τόξου. Γι' αυτό και "περιορίζεται" στο να τους παρακολουθεί...  

Πριν τρία και πλέον χρόνια το όνομα του τότε πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ακουγόταν για το Νόμπελ Ειρήνης για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Το όνομα του νυν πρωθυπουργού ακούγεται- από τα διεθνή ΜΜΕ γιατί τα εγχώρια τον βλέπουν εσχάτως κι ως Μπιτλ- για επαναπροωθήσεις, παραβιάσεις  τού κράτους δικαίου και της ελευθεροτυπίας, ενώ συγκρίνεται με τον πρόεδρο τη Τουρκίας και τον Β. Όρμπαν, όταν δεν συγκρίνεται με τους συνταγματάρχες. Ποιος να το φανταζόταν όταν το 2019 βάζαμε στην αντιπολίτευση τους κατσαπλιάδες τού ΣΥΡΙΖΑ για να μας κυβερνήσουν οι άριστοι του Χάρβαρντ...

Ωραίοι οι δεκάρικοι Μητσοτάκη στον ΟΗΕ, θα μας πει όμως τι συμφώνησε το Μάρτιο στην Κωνσταντινούπολη με τον Ερντογάν; Και τι ήταν αυτό που χάλασε τη συμφωνία με αποτέλεσμα ο Τούρκος πρόεδρος- και λόγω των δικών του εκλογών βεβαίως- να έχει βγει στα κάγκελα; Κι αν δεν θέλει να ενημερώσει το πόπολο, ας ενημερώσει τουλάχιστον τον έρμο τον υπουργό του των Εξωτερικών ο οποίος έχει μείνει με την αρμοδιότητα να επισκέπτεται τις χώρες τής Αφρικής...

Όπως κι αν έχει, τα ελληνοτουρκικά δεν πρόκειται να επιλυθούν δίχως πολιτικό κόστος. Γι' αυτό και η χάραξη νέας εθνικής στρατηγικής πρέπει να γίνει τουλάχιστον από ΣΥΡΙΖΑ- ΝΔ- ΠΑΣΟΚ από κοινού, ώστε αυτό να επιμεριστεί στα κόμματα που εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειοψηφία τού λαού...