Ο εθνικός μας μπαταχτσής...

Προφανώς και υπάρχουν στρατηγικοί κακοπληρωτές κι επίσης προφανώς το πάγωμα των πλειστηριασμών ή οι δόσεις για τα χρωστούμενα δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά μεταθέτουν την επίλυσή του για το μέλλον. Κι αυτό έκαναν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις. Καμία, όμως, δεν είχε τη βούληση πραγματοποίησης μιας βίαιης αναδιανομής πλούτου από τους πολλούς στους λίγους όπως η σημερινή. Για να κουνάς, άλλωστε, το δάχτυλο στους κακοπληρωτές δεν πρέπει να χρωστάς κι ο ίδιος δάνεια του "Κήρυκα Χανίων" ή το κόμμα σου στους τραπεζίτες που τους έδωσες ασυλία...

Αν ένας μικρομεσαίος θελήσει να απλωθεί πέρα από εκεί που φτάνει το πάπλωμά του, είναι ασυνείδητος. Αν ένας ολιγάρχης θελήσει να γίνει ακόμα πιο πλούσιος είτε παραβιάζοντας το νόμο είτε διαμορφώνοντάς τον κατά τις επιθυμίες του είναι εθνικός ευεργέτης και στο απυρόβλητο. Αν, άλλωστε, ένας μικρομεσαίος επιθυμεί ένα καλό σπίτι κι αυτοκίνητο ή ένα ταξίδι στην Καραϊβική οφείλεται στο ίδιο καταναλωτικό καπιταλιστικό σύστημα που οι ελίτ έχουν θεοποιήσει μέσω του επιθετικού τους μάρκετινγκ. Φαντάζομαι, επίσης, πως κανένας δανειολήπτης δεν πήρε δάνειο βάζοντας το πιστόλι στον κρόταφο των τραπεζών που με τα χρήματά του ανακεφαλαιοποίησε δύο φορές την τελευταία δεκαετία...

Ο τουρίστας τής Ραφήνας Κ. Καραμανλής έχει δίκιο όταν αισθάνεται ριγμένος σε σχέση με τον Κ. Μητσοτάκη. Για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που δεν ήταν τόσο μεγάλο όσο αυτό των παρακολουθήσεων τα ΜΜΕ τον είχαν ξεσκίσει, ενώ στον απερχόμενο πρωθυπουργό έχουν φερθεί, με το αζημίωτο βεβαίως, με το γάντι. Γι' αυτό κι αναρωτιέμαι με τρόμο: αν την πρώτη τετραετία συμπεριφέρθηκε όπως συμπεριφέρθηκε στους θεσμούς και στην κοινωνική δικαιοσύνη, ως πού μπορεί να το φτάσει σε μία δεύτερη; Μπρρρ...