Κατανοώ απολύτως ότι η εξαχρείωση της δημοσιογραφίας έχει κάνει πολλούς δύσπιστους απέναντι σε αυτό που παράγει. Οι κατηγορίες περί συγκάλυψης ή περί προπαγάνδας πολλές φορές είναι βάσιμες. Αλίμονο, όμως, αν πιστεύει ο καθένας ότι όταν γράφει το οτιδήποτε παράγει προϊόν με δημοσιογραφικές περγαμηνές.
Πόσοι απλοί πολίτες, για παράδειγμα, διπλοτσεκάρουν μια πληροφορία πριν την αναρτήσουν; Πόσοι αναλογίζονται πως ένας δημοσιογράφος μπορεί να μην δημοσιεύει όλα όσα ξέρει όχι γιατί είναι φαύλος ή σνομπ αλλά γιατί δεν είναι όλα αποδεικνυόμενα με ντοκουμέντα στην περίπτωση που δεχθεί μία αγωγή ή μήνυση; Ιδίως στο πολιτικό ρεπορτάζ όπου οι πληροφορίες είναι κυρίως στο μιλητό κι όχι με έγγραφα;...
Το χειρότερο από όλα είναι, ωστόσο, αυτό που οι πιο ψυλλιασμένοι περί την επικοινωνία αποκαλούν "cancel", κοινώς η ρίψη στα σκουπίδια ακόμα και μιας αξιοσέβαστης πορείας ζωής για ένα λάθος ή μια όχι και τόσο δημοφιλή ανάρτηση. Γι' αυτό και σε προσωπικό επίπεδο προσπαθώ- δεν τα καταφέρνω πάντα γιατί δεν είμαι απαλλαγμένος ανθρώπινων παθών- να κρίνω συμπεριφορές κι όχι πρόσωπα.
Και, κυρίως, να μην ανακαλύπτω παντού και πάντοτε συνωμοσίες για τους λόγους για τους οποίους έκανε ή είπε κάτι ο οποιοσδήποτε. Ύστερα από πάνω από δύο δεκαετίες στη δημοσιογραφία μπορώ να σας διαβεβαιώσω, στο μέτρο τού δυνατού, ότι πολλές φορές η αλήθεια είναι πολύ πιο απλή από όσο τη φανταζόμαστε. Α, ναι, κι ότι δεν υπάρχουν άγιοι και τέρατα που εναλλάσσουν ρόλους συχνότερα από όσο αλλάζετε πουκάμισα αλλά άνθρωποι με προτερήματα κι ελαττώματα, καθώς κι απόψεις λιγότερο ή περισσότερο αρεστές και, πάντως, πολύ λιγότερο κατευθυνόμενες από όσο μπορεί να πιστεύετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου