Ο μακροπρόθεσμος είναι να μεγαλώσει η δυσπιστία των πολιτών για το πολιτικό μας σύστημα, εν τέλει για τη δημοκρατία. Ο Κ. Μητσοτάκης δεν χρειάζεται, άλλωστε, την πραγματική κοινωνική πλειοψηφία για να κυβερνά. Του αρκούν όσοι έχει ευνοήσει με τα κοινοτικά κονδύλια και, κατ' επέκταση, με το πελατειακό του δίκτυο...
Φυσικά το 2027 ή όποτε, τέλος πάντων, στηθούν κάλπες το πιθανότερο είναι πως θα χρειαστεί εταίρο ή εταίρους. Κι ο Μητσοτάκης είναι τυχερός κι ως προς αυτό αφού οι υποψήφιοι παρτενέρ είναι αρκετοί, τόσο από τα δεξιά όσο κι από τα αριστερά του. Ακόμα κι εκεί όπου στο πρόσφατο παρελθόν θα το θεωρούσαμε πολύ δύσκολο να βρει...
"Και ποιο είναι το κακό να μας κυβερνά ο Μητσοτάκης μέχρι να βγούμε στη σύνταξη; Δεν είναι και τόσο κακός στο κάτω κάτω της γραφής, ιδίως αν τον συγκρίνεις με τους αντιπάλους του". Μπορεί και να αγόραζα το ευρέως διαδεδομένο αυτό επιχείρημα αν δεν παρατηρούσα, ταυτοχρόνως, τη συλλογική μας κατάθλιψη ή το πόσοι Έλληνες φεύγουν στο εξωτερικό για καλύτερες δουλειές, καλύτερη ποιότητα ζωής, λιγότερη αναξιοκρατία και κομματισμό.
Αυτή είναι η σιωπηρή πλειοψηφία που μπορεί να αλλάξει τους κανόνες τού παιχνιδιού. Για να αλλάξουν, όμως, οφείλουν κι όσοι πραγματικά αντιπολιτεύονται τον Μητσοτάκη και δεν έχουν πάρει χαρτάκι προτεραιότητας για συγκυβέρνηση να χρησιμοποιούν και μεθόδους που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ άλλοτε. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να μάθεις νέα κόλπα σε ένα γέρικο σκύλο, υπάρχουν όμως και πολλοί νέοι εκεί έξω που θέλουν και μπορούν να φέρουν την ανατροπή με νέα κόλπα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου