Όταν μιλά ο Κ. Μητσοτάκης, ιδίως στη Βουλή, καταλαβαίνεις περισσότερα από τα θέματα που δεν επιχειρεί να αγγίξει παρά από αυτά για τα οποία κάνει λόγο. Την Τετάρτη, για παράδειγμα, μίλησε για την υιοθέτηση τραμπικών πολιτικών στο μεταναστευτικό, για τον Αλ. Τσίπρα και το 2015 και για τη συνταγματοποίηση της λιτότητας αλλά δεν είπε κουβέντα για τον ΟΠΕΚΕ και το φιάσκο Πλεύρη στη Λιβύη.
Και φυσικά η αντιπολίτευση των ηλιθίων τσίμπησε αμέσως κι εστίασε κι αυτή στο μεταναστευτικό και στον μαρμαρωμένο βασιλιά. Τζάμπα πληρώνεται ο Στ. Γκρίνμπεργκ, είναι σαν να κλέβει εκκλησία όταν έχει απέναντί του Ανδρουλάκη, Φάμελλο, Κουτσούμπα, Κωνσταντοπούλου και το ακροδεξιό συναπάντημα...
Θα μου πείτε, "θα παραβιάζει η Ελλάδα τη Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες και δεν θα λέμε τίποτα για να μην αλλάξει ο Μητσοτάκης την ατζέντα κατά πώς τον συμφέρει"; Όχι βεβαίως, κι ένας νεκρός να υπάρξει από ένα push back θα είναι ντροπή για τη χώρα.
Όπως έγραφα, όμως, εμμέσως και χθες το μεταναστευτικό δεν θα είναι διαχειρίσιμο σε κοινωνικό επίπεδο αν μαζί με το καρότο δεν κρατάμε και το μαστίγιο. Όχι απέναντι στους ικέτες τής γης αλλά σε όσους έχουν μετατρέψει τον ανθρώπινο πόνο σε μια από τις πιο κερδοφόρες παγκόσμιες μπίζνες...
Ως προς τον Τσίπρα, είναι απολύτως λογικό ο Μητσοτάκης να τον αναβαθμίζει σε κύριο και βολικό αντίπαλό του. Τον έχει κερδίσει πέντε φορές και το 2015 στη συλλογική μας μνήμη παραπέμπει σε χρόνια που δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε, ανεξαρτήτως αν γι' αυτά πρωτίστως ευθύνονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο, άλλωστε, δεν είναι να αντικαταστήσουμε μια μαριονέτα τής ολιγαρχίας με κάποια άλλη με μεγαλύτερο επαναστατικό παρελθόν, αλλά να κάνουμε μια ολόφρεσκη αρχή με λιγότερο φθαρμένα υλικά. Έτσι δεν είναι;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου