Αυτός ο γόρδιος δεσμός δεν θα χρειαστεί τον Μεγαλέξανδρο...

Αυτός ο Σεπτέμβριος δεν θα είναι ίδιος με τους προηγούμενους. Ούτε οι μήνες που θα ακολουθήσουν θα είναι παρόμοιοι με τους αντίστοιχους των προηγούμενων έξι χρόνων και δεν χρειάζεται να είσαι ο Νοστράδαμος για να το αντιληφθείς. Οι πολιτικές τεκτονικές πλάκες μετακινούνται πολύ πιο γρήγορα από αυτές που φέρνουν την Αφρική δίπλα στην Ευρώπη και είναι πολύ δύσκολο πλέον να μπορέσει να τις συγκρατήσει ο Κ. Μητσοτάκης. Αν, μάλιστα, δεν του είχε κάνει το μεγάλο δώρο ο Αλ. Τσίπρας να σκέφτεται την επιστροφή του τότε θα ήταν κι απίθανο για τον πρωθυπουργό να επιστρέψει...

Φυσικά και δεν αποκλείω οι εκλογές να γίνουν στην ώρα τους, δηλαδή το 2027. Γίνεται, όμως, όλο και δυσκολότερο για τον Μητσοτάκη να ελέγχει την ατζέντα, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που τα κατάφερνε μέχρι τώρα. Και δεν είναι μόνο γιατί ένας ένας οι ολιγάρχες κρατούν αποστάσεις. Είναι, κυρίως, γιατί καταρρέουν σχεδόν σαν ντόμινο όλες οι δήθεν μεταρρυθμίσεις τής θητείας του. Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την παιδεία όπου δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο να τον έχουν κατηγορήσει η αντιπολίτευση και οι συνδικαλιστές από το 2019 μέχρι σήμερα και να μην έχουν δικαιωθεί, με τελευταίο "κρούσμα" την επιβεβαίωση ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν ήταν τίποτα άλλο από δωράκι στους σχολάρχες κολλητούς του και σε όσους θέλουν να αγοράζουν την αριστεία τους...

Ωραία, θα μου πείτε, θα πέσει ο Μητσοτάκης. Και ποιος θα τον διαδεχθεί; Δεν είμαι ταξιδιώτης τού χρόνου για να σας δώσω απάντηση αλλά νομίζω πως γράφω εκ του ασφαλούς αν σας πω ότι η σωστή ερώτηση είναι "ποιοι" κι όχι "ποιος". Όπως κι ότι ο λαός αποδεικνύεται συχνά σοφότερος από όσο πιστεύουμε και λύνει τους γόρδιους δεσμούς πολύ πιο εύκολα από τον Αλέξανδρο τον Μέγα. Και σίγουρα πολύ πιο δημοκρατικά...

 

Χρειαζόμαστε παραγωγή περισσότερου πλούτου για να έχουμε ίση πρόσβαση σε ΜΕΘ;...

Πριν μερικούς μήνες η κυβέρνηση σάρκαζε τα μονοκλωνικά, αλλά στον "Ευαγγελισμό" τα χορηγούσαν στον αρχιεπίσκοπο για να γλιτώσει τη ζωή του, μολονότι αν την έχανε, όπως εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλοι που δεν είχαν αυτήν την πολυτέλεια, τον περίμενε μια θεσούλα στη βασιλεία των ουρανών. Πριν μερικές ημέρες έγινε γνωστό ότι ανεμβολίαστος μητροπολίτης, κήρυκας του αντιεμβολιαστικού κινήματος, πήρε θέση σε ΜΕΘ νεότερου κι εμβολιασμένου συμπολίτη του παρόλο που κι εκείνον τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες ο άγιος Πέτρος. Δεν ξέρω, συνεπώς, αν οι κενές ΜΕΘ για τους vip είναι 47, 37 ή 17, το μόνο σίγουρο είναι ότι σε αυτήν τη ζωή δεν είμαστε όλοι ίσοι ούτε κι όταν σβήνει το καντήλι μας...

Όταν ήμουν μικρός θυμάμαι που μου έλεγαν να τρώω όλο το φαγητό μου γιατί υπήρχαν παιδιά στην Αιθιοπία που πέθαιναν από την πείνα αφού δεν είχαν να φάνε. Τρεις δεκαετίες αργότερα στην αναπτυγμένη Δύση έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε αντιεμβολιαστές όταν στην Αφρική δεν έχουν στη διάθεσή τους εμβόλια, με συνέπεια και τη μετάλλαξη Όμικρον. Μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια, άλλωστε, και με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού οι κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες για τον πρωθυπουργό μας είναι φυσικό φαινόμενο όπως η αναισθησία του, μάλλον αυξήθηκαν παρά μειώθηκαν...

Αναρωτιέμαι αν χρειαζόμαστε την παραγωγή περισσότερου πλούτου ώστε όλοι μας να έχουμε ισότιμη πρόσβαση σε ΜΕΘ. Μάλλον όχι, αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη σε όλα τα επίπεδα προκειμένου όλοι να απολαμβάνουμε, για παράδειγμα, δημόσιας φροντίδας υγείας με τους ίδιους όρους, ανεξαρτήτως αν είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί. Αν υπήρχε, άλλωστε, κοινωνική δικαιοσύνη το ποιος είναι πλούσιος και ποιος φτωχός θα ήταν πολύ σχετικό και οι διαφοροποιήσεις μεταξύ τους σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν τόσο χαοτικές όσο σήμερα...  

 

Η Ελλάδα ζει μια τραγωδία στο mute...

Αν οι διοικητές των νοσοκομείων δεν ήταν ως επί το πλείστον συνταξιούχα στελέχη τής ΝΔ κι επέτρεπαν στις κάμερες να καταγράφουν τι συμβαίνει στα φέουδά τους δεν θα έμεναν πολλοί ανεμβολίαστοι στη χώρα. Η Ελλάδα, όπως κι άλλες χώρες βεβαίως, ζει μια τραγωδία στο mute κι εμείς ακόμα συζητάμε για το αν θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερες ΜΕΘ. Λες κι ο αυτοσκοπός μας είναι να τεστάρουμε το σύστημα φέρνοντας τον εαυτό μας στα πρόθυρα του θανάτου...

Δεν ισχυρίζομαι πως δεν θα έπρεπε να έχουμε κάνει πολλά περισσότερα για την ενίσχυση του ΕΣΥ, ιδίως να προσθέσουμε πραγματικές ΜΕΘ με πραγματικούς γιατρούς σε αυτές. Πόσο αυτοκαταστροφικό είναι, ωστόσο, να έχεις ένα όπλο στη διάθεσή σου που μπορεί να σε προστατεύσει σε σημαντικό βαθμό, όπως είναι το εμβόλιο, κι εσύ να διυλίζεις τον κώνωπα και να καταπίνεις την κάμηλο; Ακόμα κι αν η κοινωνική σου συνείδηση κινείται στα τάρταρα, είναι δυνατό να αποδέχεσαι την αυτοκτονία σου μόνο και μόνο για να υπερασπίσεις την κοινωνία από φαντασιακούς κινδύνους;...

Το νέο λόκνταουν δεν είναι αναπόφευκτο κι αν συμβεί δεν θα ευθύνεται μόνο η κυβέρνηση αλλά και το στραβό μας το κεφάλι. Αυτό που επαναστατεί εκεί που δεν χρειάζεται και λουφάζει εκεί που θα έπρεπε να εξεγείρεται... 

Όπως κι αν έχει, δεν έχουμε φτάσει στην ώρα τού απολογισμού, βρισκόμαστε σε μια ακόμα κορύφωση της μάχης και το αν αυτή θα είναι η τελευταία ή όχι δεν εξαρτάται τόσο από την ανθεκτικότητα ενός ιού αλλά από την αφύπνιση της στοιχειώδους λογικής μας. Ας σκεφτούν, για παράδειγμα, οι ταλιμπάν τού ανεμβολιασμού γιατί η νέα μετάλλαξη είναι αφρικανική κι ας το συσχετίσουν με τα χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού στην Αφρική. Τι άλλο, αλήθεια, μπορώ να γράψω  μήπως και σταματήσουμε να θυσιάζουμε 100 ανθρώπους την ημέρα;...

 

Τζιχαντιστές όταν φτάνουν στις ακτές μας, ήρωες όταν κερδίζουν Μουντιάλ...

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν πανηγυρίζουν μια εθνική επιτυχία αν σε αυτή έχουν λάβει μέρος μετανάστες ή παιδιά μεταναστών. Δεν συμμερίζομαι τον κομπλεξισμό, τον απομονωτισμό κι εν τέλει τη μισαλλοδοξία τους, αλλά η στάση τους είναι πολύ πιο έντιμη σε σύγκριση με εκείνους που, για παράδειγμα, αποκαλούν αποβράσματα και βιαιοπραγούν σε βάρος των μη γηγενών, αλλά όταν έρχεται η ώρα η εθνική τους ομάδα να σηκώσει το παγκόσμιο κύπελλο χάρη σε αυτούς βγαίνουν στους δρόμους και πανηγυρίζουν για το μεγαλείο τής φυλής...

Η εθνική ομάδα τής Γαλλίας δεν ήταν η μοναδική που αξιοποίησε μετανάστες σε αυτό το Μουντιάλ. Το ποδόσφαιρο, άλλωστε, αποτελεί έναν από τους χαρακτηριστικότερους καθρέφτες των πολυπολιτισμικών κοινωνιών μας, οι οποίες συνιστούν θησαυρό όταν τις αποδεχόμαστε κι ενσωματώνουμε σε αυτές όσους για διάφορους λόγους βρεθούν στα μέρη μας. Οι δήθεν ξένοι, άλλωστε, Γάλλοι διεθνείς το πρώτο που έκαναν όταν κέρδισαν το κύπελλο ήταν να φιλήσουν το εθνόσημο, δείγμα τού ότι η αγάπη για την πατρίδα που δέχθηκε εκείνους και τους γονείς τους δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των αυτοχθόνων λευκών...

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως οι μεγάλες δυνάμεις τής Ευρώπης χρωστούν πολύ περισσότερα από μία συγγνώμη στους λαούς τής Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, της νοτιοανατολικής Ασίας, αλλά και της Αμερικής τους οποίους εξολόθρευσαν ή αφαίμαξαν μέσα στους αιώνες και σήμερα τους αντιμετωπίζουν σαν παρίες οι οποίοι απειλούν τη συνοχή της. Τα κλειστά σύνορα αποτελούν ευρωπαϊκή ντροπή κι αν ο ανθρωπισμός δεν είναι ικανός παράγοντας για να αναγκάσει τους υπεύθυνους γι' αυτό το κατάντημα να τα ανοίξουν ας αναλογιστούν τουλάχιστον πόση παγκόσμια δόξα στερούν από τις χώρες τους όταν δεν εκμεταλλεύονται τα ταλέντα των απελπισμένων τής Γης...

Υ.Γ. Ο vromostomos επιστρέφει την Τρίτη, 24 Ιουλίου.

Ο εθνικισμός κι ο ραγιαδισμός τα δύο άκρα τής έλλειψης εθνικής αυτοπεποίθησης...

Οσοι αναπνέουν με στερεότυπα και σιτίζονται με προκαταλήψεις, από την ώρα που έγινε γνωστό ότι ο Ζυλιέν από την Αφρική συγκέντρωσε τα περισσότερα μόρια εισαγωγής στο ΤΕΙ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Πειραιά μάλλον χρειάζονται τεχνική υποστήριξη. Εκείνοι που αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σαν υγειονομικές βόμβες, τζιχαντιστές ή, στην καλύτερη περίπτωση, αλλόφυλους κι αλλόθρησκους που θα αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας έχουν βρεθεί στην αμήχανη θέση να πείσουν το πανελλήνιο ότι δεν είναι όλοι οι ξένοι εγκληματίες κι απειλή για την ασφάλεια της χώρας, όπως άλλωστε δεν είναι όλοι οι έλληνες άγγελοι που κατέβηκαν στη Γη για να σώσουν τον πλανήτη από την αμαρτία. Ο Ζυλιέν, εξάλλου, δεν είναι η μοναδική περίπτωση πρόσφυγα που έχει κατορθώσει να ξεχωρίσει. Ξέρετε και ξέρω πολλούς εκεί έξω που τα έχουν καταφέρει περίφημα κι ας μην έχουν γράψει τίποτα γι' αυτούς φυλλάδες όπως το "Πρώτο Θέμα" και το "Μακελειό". Για να εξηγούμαστε: δεν καταφέρομαι μόνο εναντίον των χιμπαντζήδων με τα μαύρα ή εκείνων που τους ψηφίζουν, αλλά και σε βάρος καθεμιάς και καθενός, συμπεριλαμβάνοντας τον γράφοντα, που κρύβει μέσα του ένα μικρό ή μεγάλο ρατσιστή και, απλώς, ψάχνει την αφορμή για να τον εκδηλώσει...

Μόνο όποιος δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του μπορεί να φοβάται πως θα έρθει κάποιος άλλος και θα του πάρει την θέση. Από την έλλειψη εθνικής αυτοπεποίθησης ξεπροβάλλουν τα δύο άκρα, ο εθνικισμός κι ο ραγιαδισμός. Ένα κράτος με μεγάλη ιστορία και σχετικώς συνεκτική εθνική ταυτότητα, έστω κι αν αυτή διαμορφώθηκε στην ουσία τους τελευταίους δύο αιώνες αφού μέχρι τότε ήμασταν χωρισμένοι σε φέουδα ανθρώπων με διαφορετικές πολλές φορές καταβολές, δεν χρειάζεται να ανησυχεί πως θα έρθουν οι μελαμψοί, οι μαύροι, οι κίτρινοι και οι κόκκινοι και θα εξαφανίσουν τον ελληνισμό. Αντιθέτως, αποτελούν χρυσή ευκαιρία να μπολιαστεί με τους πολιτισμούς άλλων λαών, να αξιοποιήσουμε στοιχεία τής δικής τους κουλτούρας κι αφού ενσωματώσουμε όσους περισσότερους γίνεται να οδηγηθούμε στη νέα εποχή με τον αέρα τού κοσμοπολίτη, ο οποίο διέπνεε διαχρονικά τους πιο φωτισμένους έλληνες. Είναι προτιμότερο από το να πεθάνουμε από πολιτισμική ασφυξία, αναπαράγοντας στην αιωνιότητα αποκλειστικώς τα αρχαία μας τα κάλλη τη στιγμή που η ανθρωπότητα τα έχει εκμεταλλευτεί εδώ και αιώνες για να κάνει άλματα προόδου όταν εμείς δεν κάνουμε πολλά περισσότερα από το να αυνανιζόμαστε μπροστά στον Παρθενώνα...

Προφανώς και οι εικόνες με τους πρόσφυγες να συνωστίζονται στα λιμάνια των ακριτικών νησιών τού Αιγαίου δεν είναι το όραμα που έχω για το μέλλον αυτής της χώρας. Προφανώς, επίσης, δεν μπορούμε να απορροφήσουμε τους πάντες. Ωστόσο ας πάψουμε επιτέλους να τους αντιμετωπίζουμε μόνο ως πρόβλημα κι όχι ως μέρος τής λύσης. Ακόμα κι εσείς που δεν γουστάρετε έλληνες αλβανικής ή αφρικανικής καταγωγής, ακόμα κι εσείς που ενδιαφέρεστε μόνο για την ευημερία των αριθμών και της πάρτης σας, καλό είναι να γνωρίζετε, για παράδειγμα, πως οι ξένοι έχουν συνεισφέρει πολύ περισσότερα για τη διάσωση των ασφαλιστικών ταμείων από τις ασφαλιστικές "μεταρρυθμίσεις" των αρμόδιων υπουργών τής τελευταίας δεκαετίας ή από το PSI του Β. Βενιζέλου. Για να μην κάνω μνεία στη χρησιμότητά τους στην πραγματική οικονομία και με τη φτηνή, στα όρια της σκλαβιάς, εργασία τους που έκανε κάποιους ελληναράδες πλουσιότερους από όσο δικαιούνταν ή στο ότι αν δεν υπήρχαν εκείνοι τα ακαλλιέργητα χωράφια θα ήταν η συντριπτική πλειονότητα. Ο Ζυλιέν δεν είναι ένας και μοναδικός. Σε αυτήν την πατρίδα ζουν πολλοί Ζυλιέν που έπρεπε να περιμένουν την κυβέρνηση της Αριστεράς για να τους απονείμει ιθαγένεια/υπηκοότητα μολονότι έχουν γεννηθεί εδώ και δεν έχουν πάει ποτέ στη χώρα προέλευσης των γονέων τους. Μόνο αν επιλέξουμε την απομόνωση στις εθνικές μας αυταπάτες και κομπλεξισμούς θα πεθάνουμε. Μόνο αν ανοίξουμε την αγκαλιά μας στη διαφορετικότητα θα λάμψουμε ξανά...