"Πάναγνοι" και "πανάρετοι" σαν αρσακειάδες!

Είναι ο Α. Τσοχατζόπουλος ένοχος για τα υποβρύχια; Πιθανόν, αν και δεν θα επιβεβαιωθεί ποτέ, αφού τα όποια ποινικά του αδικήματα έχουν παραγραφεί. Την ώρα, όμως, της δίκαιης πτώσης ενός πιθανώς διεφθαρμένου ανδρός αξίζει λίγο ο φακός να εστιαστεί και στον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο της χώρας, αυτόν που συναγελαζόταν μέχρι πρότινος τον πρώην υπουργό ή και τον στήριζε ακόμα και για την πρωθυπουργία της χώρας. Εχει λάβει τη μορφή πάναγνης και πανάρετης αρσακειάδας, που δήθεν φρίττει από τα ανομήματα του Ακη γι' αυτό και δεν τολμά ούτε να τον χαιρετήσει...

Αυτό συνέβη και χθες όταν ο πάλαι ποτέ "ωραίος Μπρούμελ" συναπαντήθηκε με τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό στη Βουλή. Ανάμεσά τους ήταν και πρόσωπα που είχαν επικυρώσει την προμήθεια των υποβρυχίων ως υπουργοί της κυβέρνησης Σημίτη. Κι όμως κανείς δε χαιρέτησε τον Ακη. Γιατί; Μήπως γιατί οι ίδιοι δεν έχουν εμπλακεί ποτέ τους σε παρόμοιες ιστορίες; Μήπως γιατί δεν είχαν ακούσει ποτέ τίποτα για το βίο και την πολιτεία Τσοχατζόπουλου όταν εκείνος ήταν ισχυρός; Οχι βεβαίως, απλώς τώρα στο πρόσωπό του το πολιτικό σύστημα βρίσκει το ιδανικό άλλοθι. Χρησιμοποιώντας έναν πιθανώς διεφθαρμένο άνθρωπο, "ξεπλένει" τις αμαρτίες του χωρίς την ανάγκη ριζικής αναδόμησής του. Ή, τουλάχιστον, έτσι πιστεύει...

Αν του αξίζει βραβείο, είναι το Οσκαρ ερμηνείας!

Εκεί που λες "αυτό ήταν, η σάτιρα έχει φτάσει τα όριά της και δεν θα βρεθεί τίποτα άλλο να με ρίξει κάτω από τα γέλια", έρχεται η βράβευση του αρχηγού Γιωργάκη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) "για την αυστηρή αντικαπνιστική νομοθεσία του και τη μάχη του απέναντι στα συμφέροντα" για να με πείσει πως όσο ζω θα χαχανίζω! Μερικές μόλις εβδομάδες αφότου ο αρμόδιος φαφλατάς υπουργός Α. Λοβέρδος είχε παραδεχθεί πως ο αντικαπνιστικός νόμος δε λειτουργεί (όχι δηλαδή πως χρειαζόταν να μας το πει), η τιμητική διάκριση στον πρωθυπουργό είτε έχει σκοπό την περαιτέρω γελοιοποίησή του είτε να μας πείσει πως οι ξένοι φίλοι του, εκείνοι που τον βραβεύουν άλλωστε και για την ανύπαρκτη σωτηρία της χώρας, κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να διασώσουν έναν πολιτικό ο οποίος διολισθαίνει μέρα με τη μέρα στην ανυποληψία και γίνεται περίγελως ακόμα και των δικών του ανθρώπων. Θυμάστε, άλλωστε, τη βράβευση του αρχηγού Γιωργάκη από τη "Ντόιτσε Μπανκ" ή του Μ. Χρυσοχοΐδη από τους αμερικανούς...

Για να μην είμαι άδικος, πάντως, με τον πρωθυπουργό, νομίζω πως του αξίζει ένα βραβείο: το Οσκαρ, όχι βεβαίως α' ρόλου, αλλά β' και μάλιστα στην κατηγορία των κινουμένων σχεδίων στην οποία συμπεριλαμβάνονται και οι μαριονέτες...Αν είχε, εξάλλου, τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια, θα αρνείτο ευγενικώς να παραλάβει το βραβείο από τον ΠΟΥ, παραδεχόμενος ότι υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν για να θεωρείται η χώρα μας φιλική προς τους μη καπνιστές. Αν διέθετε, όμως, τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια, δεν θα είχε "αλυσοδέσει" το μέλλον αυτής της χώρας...

Υ.Γ. Η ελληνική κοινωνία έχει βασίσει την ύπαρξή της στην υποκρισία. Δείτε, για παράδειγμα, τί συμβαίνει με το τσιγάρο: πολλοί από εκείνους που υπερασπίζονται το "δημοκρατικό" δικαιώμά τους να φουμάρουν ανεξέλεγκτα σε δημόσιους χώρους και μπροστά ακόμα σε παιδιά άλλων ή στα παιδιά τους, είναι οι ίδιοι που θα θεωρούσαν χυδαιότητα τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών γιατί θα κινδύνευαν τα...παιδιά τους!

Μονόφθαλμη μεταξύ τυφλών!

Η Τ. Μπιρμπίλη είναι μια μέτρια υπουργός! Στον ενάμισι χρόνο που βρίσκεται στο υπουργείο που διοικεί δεν έχει κατορθώσει να περάσει ούτε ένα νομοσχέδιο το οποίο να μπορεί να θεωρηθεί τομή σε θέματα περιβάλλοντος και να δικαιολογεί τη δημιουργία σχετικού διακριτού κυβερνητικού τομέα. Φιλόδοξα σχέδια, όπως για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου ή για την καλύτερη προστασία των περιοχών "Natura", ακούσαμε πολλά, αλλά από "τηγανίτα" τίποτα...

Κι όμως, αυτή η υπουργός είναι η καλύτερη της κυβέρνησης Παπανδρέου! Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του ότι στους τυφλούς ξεχωρίζει ο μονόφθαλμος. Αυτό φαίνεται κι από την παλικαρίσια στάση της για τα αυθαίρετα, αλλά και για τη ΔΕΗ. Είναι η μόνη, εξάλλου, που θυμάται την "πράσινη ανάπτυξη" του αρχηγού Γιωργάκη, την οποία τόσο επαγγελλόταν την περίοδο που υφάρπαζε την ψήφο του ελληνικού λαού. Είναι από τους λίγους, επίσης, που θυμούνται τις "πράσινες" προεκλογικές υποσχέσεις όχι μόνο για διατήρηση κρατικών επιχειρήσεων και δημιουργίας ενός κρατικού τραπεζικού πυλώνα, αλλά και για την επανάκτηση κομβικών οργανισμών, όπως ο ΟΤΕ και η Ολυμπιακή, από το Δημόσιο...

"Οι καιροί άλλαξαν", ισχυρίζονται στο Μαξίμου, μόνο που είναι οι ίδιοι που ευθύνονται για την αλλαγή τους, ξεκινώντας με την αναθεώρηση του ελλείμματος πριν από δύο χρόνια.

Γι'αυτό και είναι τουλάχιστον προκλητική η στάση της κυβέρνησης και των διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης απέναντι στην κα Μπιρμπίλη, την οποία κατηγορούν γιατί εκείνη θέλει να εφαρμόσει το πρόγραμμα με το οποίο ο αρχηγός Γιωργάκης ανήλθε στην εξουσία!

Ελλάς ελλήνων κομπλεξικών!

Ας συλλογιστούμε λίγο ποιός είναι αυτός ο περίφημος...νεοδιωγμός των χριστιανών ορθόδοξων, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα καταγγέλλουν διάφοροι θρησκευόμενοι "φωστήρες" με αφορμή τη μη μετάδοση των λειτουργιών της Μεγάλης Εβδομάδας από το δημοτικό (επαναλαμβάνω, δημοτικό κι όχι θρησκευτικό) ραδιόφωνο της Αθήνας. Κατ' αρχάς, φαντάζομαι πως όποιος χριστιανός το επιθυμούσε, μπορούσε να μεταβεί ελευθέρως σε κάποια εκκλησία και να τις παρακολουθήσει. Δόξα τη...θρησκοληψία μας, οι ναοί είναι περισσότεροι τόσο από τα σχολεία όσο κι από τα νοσοκομεία αυτής της χώρας.

Ας υποθέσουμε, πάντως, πως κάποιος δε μπορούσε να μετακινηθεί. Κι εκείνος είχε τη δυνατότητα είτε να ακούσει στο ραδιόφωνο τις λειτουργίες από τους δεκάδες ή κι εκατοντάδες σταθμούς της εκκλησίας ανά την επικράτεια, είτε να τους απολαύσει από την τηλεόραση χάρη στα κρατικά κανάλια, αλλά και σχεδόν στο σύνολο των τηλεοπτικών σταθμών το βράδυ της ανάστασης. Αν, πάλι, επιθυμούσε όλα τα ραδιόφωνα κι όλες οι τηλεοράσεις να μετέδιδαν νύχτα μέρα τις θείες λειτουργίες, τότε μπορεί ελευθέρως να μεταναστεύσει στο Ιράν, που διακατέχεται από τη δική του φονταμενταλιστική νοοτροπία!

Είναι φανερό ότι ορισμένοι πάσχουν από αίσθημα καταδίωξης. Γιατί, πείτε μου, σε πόσες άλλες χώρες του κόσμου, για παράδειγμα, η εικόνα του Ιησού κοσμεί από δικαστήρια μέχρι σχολεία ή οι μαθητές διδάσκονται, στην ουσία υποχρεωτικώς, την επίσημη θρησκεία του κράτους τους μέχρι την ενηλικίωσή τους; Αλήθεια, όταν οι μαθητές εκκλησιάζονται, το κάνουν στα κρυφά για να μην τους δουν οι "κακοί θιασώτες του κοσμοπολιτισμού";...

Αυτή η χώρα έχει την ευκαιρία να γίνει χωνευτήρι πολιτισμών όπως ακριβώς στην αρχαιότητα, πάνω στην οποία τόσο ασελγούν οι υπερπατριώτες. Μπορεί αυτή να είναι η άποψη απλώς ενός "γραικύλου", αλλά τουλάχιστον αυτή μου η ιδιότητα μού δίνει τη δυνατότητα να μπορώ να βλέπω και πέρα από τη μύτη μου...

Προσδοκώντας την πτώση του υπαρκτού...νεοφιλελευθερισμού!

Κάτι "καλό" μπορεί να βγει μέσα από αυτήν την καταστροφή! Ποιό είναι αυτό; Πως η εφαρμογή στην πράξη του νεοφιλελευθερισμού θα καταδείξει πόσο ανώφελο είναι για την πλειονότητα του ελληνικού λαού το όραμα της επιχειρηματικής ελίτ και του...Κ. Μητσοτάκη!
Μπορούμε, ωστόσο, να βασίσουμε σε μια τέτοια εξέλιξη τις προσδοκίες μας; Οχι! Κι αυτό γιατί η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον δε μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά της πίστης σε μια θρησκεία, αλλά της δράσης σε έναν αγώνα μακρύ και δύσκολο. Η λύση δεν είναι η διάλυση του κράτους. Δεν είναι, όμως, λύση και το κομματικό, γραφειοκρατικό, πατερναλιστικό κράτος-ορντινάντσα των λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών...
Χρειαζόμαστε ένα κράτος που δεν θα τραβά από το χέρι τον πολίτη, αλλά που θα του ανοίγει το δρόμο ώστε εκείνος, ως ελεύθερη κι αυθύπαρκτη προσωπικότητα, να μπορεί να αξιοποιεί τις ικανότητές του. Με λίγες κουβέντες, ο λαός δε χρειάζεται την παράδοση του κοινωνικού πλούτου στους λίγους και ισχυρούς, αλλά τη δημιουργία ίσων ευκαιριών, προκειμένου η επιχειρηματικότητα να είναι κοινό κτήμα κι όχι φέουδο των διαπλεκόμενων, ελλήνων και ξένων...
Ας μην κοροϊδευόμαστε, σε αυτόν τον αγώνα δεν θα μας βοηθήσει κανένας τάχα αναστημένος θεός, παρά μόνο η συλλογική βούληση για αλλαγή κατεύθυνσης προς έναν κόσμο όπου οι θρησκευτικές και πολιτικές αυθεντίες θα πάρουν την θέση που τους αναλογούν, δηλαδή στα βιβλία της ιστορίας, κι όπου ο πλούτος της γης θα μοιράζεται δίκαια. Σε αυτήν την ανάσταση παραδομένων ψυχών προσδοκώ...
Υ.Γ. Καλή ξεκούραση σε όλους, ραντεβού την Τρίτη!

Δημόσιο μπορεί να υπάρξει και χωρίς...Φωτόπουλους

Η κυβέρνηση και τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης έχουν δίκιο όταν υποστηρίζουν πως η ΔΕΗ και οι άλλες ΔΕΚΟ δεν ανήκουν στους συνδικαλιστές τους. Συμφωνώ, επίσης, πως "προσωπικότητες" όπως ο Ν. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, οι οποίες όλα αυτά τα χρόνια χρησιμοποιούν το κρατικό ταμείο σα να είναι το οικογενειακό τους, δε δικαιούνται να παριστάνουν τους αγωνιστές των "ιερών κι οσίων" του ελληνικού λαού. Από την άλλη, όμως, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, όπως η ΔΕΗ κι ο ΟΤΕ, δεν είναι δυνατό να ανήκουν σε ιδιώτες. Το δίλημμα "ανάπτυξη ή Φωτόπουλος" υφίσταται μόνο για να εξυπηρετεί συμφέροντα...

Απορώ για το αναπτυξιακό όραμα της κυβέρνησης, το οποίο στηρίζεται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, καθώς και στην καθιέρωση μισθών των διακοσίων πενήντα ευρώ, χωρίς επιδόματα, δώρα κι ασφάλιση. Κι όμως, θα έπρεπε να κάνει το ακριβώς αντίθετο: να αξιοποιεί τη δημόσια περιουσία, χρησιμοποιώντας τις ΔΕΚΟ ως μοχλό ανάπτυξης της χώρας, αλλά και να κατοχυρώσει, τουλάχιστον για το δημόσιο τομέα, αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις.

Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως θα πρέπει να συνεχιστεί στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ η αναξιοκρατία, την οποία επιβάλλει το κομματικό κράτος, η απουσία αξιολόγησης, αλλά και η απαγόρευση απολύσεων. Αντιθέτως, θα πρέπει να δίνονται κίνητρα παραγωγικότητας, όπως μπόνους, τα οποία θα χορηγούνται από μια ανεξάρτητη αρχή, η οποία θα αποφασίζει και για τις απολύσεις. Με λίγα λόγια, το Δημόσιο θέλει την αναδιάρθρωσή του, αλίμονο όμως αν αφεθεί στα χέρια των ιδιωτών, αποκτήσει δηλαδή χαρακτηριστικά κερδοσκοπίας, η κοινωνική πολιτική αυτής της χώρας...

Πήγαμε στο πάρτι, το όργιο ήταν πριβέ!

Εχω μια ερώτηση για όσους πιστεύουν ότι "μαζί τα φάγαμε": υπήρξε ποτέ ισοκατανομή του πλούτου στην Ελλάδα; Αν ναι, τότε πράγματι όλοι συμμετείχαμε σε πάρτι, τα έξοδα του οποίου δεν είχαμε να πληρώσουμε, γι' αυτό κι όλοι πρέπει να τιμωρηθούμε τώρα. Αν, όμως, σε αυτήν τη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας" κάποιοι ήταν και είναι περισσότερο πλούσιοι από άλλους, χωρίς αυτός ο πλούτος να δικαιολογείται από κάποιο σπουδαίο παραγωγικό ή πνευματικό έργο, τότε λυπάμαι, αλλά δε φάγαμε την ίδια μερίδα...

Δεν θέλω να σταθώ στη γραφική, πλέον, περίπτωση του Θ. Πάγκαλου, ο οποίος, δίχως να έχει εργαστεί στον πραγματικό επαγγελματικό στίβο ούτε μια ώρα στη ζωή του, κατηγορεί όλους τους υπόλοιπους για τεμπελιά. Στέκομαι, όμως, στο απάνθρωπο έμμεσο συμπέρασμά του πως οι έλληνες θα πρέπει να πληρωνόμαστε διακόσια πενήντα ευρώ όπως οι τούρκοι για να τους φτάσουμε σε ανταγωνιστικότητα, μια έννοια που έχει εφευρεθεί από το νεοφιλελευθερισμό ακριβώς για να κρύψει κάτω από το "χαλί" το πραγματικό πρόβλημα: αυτό της ανισοκατανομής του πλούτου, που δε διορθώνεται με τη μείωση του κατώτατου μισθού, αλλά μόνο με τη μείωση του ανώτατου...

Οι περισσότεροι έλληνες συμετείχαμε σε ένα πάρτι στο οποίο μας είχαν καλέσει. Το ότι σε αυτό το πάρτι ήπιαμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω δε μας κάνει συμμέτοχους στο ρωμαϊκό όργιο, στο οποίο συμμετείχαν λίγοι. Εκείνοι, ακριβώς, που μέσα στη βουλιμία και την οινοποσία τους κατάστρεψαν το σπίτι που φιλοξένησε το όργιό τους...

Νηπιαγωγείο χωρίς ειλικρίνεια...

Θα ισχυριζόμουν πως η κυβέρνηση και το όλον ΠΑΣΟΚ θυμίζουν νηπιαγωγείο, μόνο που τους λείπει ένα πολύ χαρακτηριστικό γνώρισμα της παιδικής ηλικίας. Μιλώ για την ειλικρίνεια, η οποία απουσιάζει τόσο από το δημόσιο όσο κι από τον εσωκομματικό λόγο του πρωθυπουργού και των υπουργών του...

Μπορείτε, βεβαίως, να επικαλεστείτε το "δόγμα" του πρεσβύτερου Καραμανλή, σύμφωνα με το οποίο στην πολιτική πολλά λέγονται χωρίς να γίνονται και πολλά γίνονται χωρίς να λέγονται. Δεκτό, μόνο που τώρα είναι η ώρα και να γίνουν και να λεχθούν ορισμένα πράγματα, με πρώτο και καλύτερο την αναδιάρθρωση. Γνωρίζω πως ο αρχηγός Γιωργάκης και ορισμένοι διαπλεκόμενοι υπουργοί του έχουν ως πρώτο, ίσως και μοναδικό, στόχο τη διάσωση των ελληνικών και ξένων τραπεζών, αλλά καιρός είναι να αντιληφθούν πως ούτε αυτές θα σωθούν στο τέλος αν δε σωθεί κι ο λαός. Ακόμα κι ο Κ. Σημίτης, τον οποίο φαντάζομαι πως δεν θεωρείτε ούτε κομμουνιστή ούτε συριζαίο, το κατάλαβε, δεν έχει φτάσει η στιγμή και για το βραδύνου κ. Παπανδρέου να το αντιληφθεί;...

Γιωργάκη, στην θέση σου θα τηλεφωνούσα στον Παλαιοκώστα!

Ο ηγέτης την ώρα της μάχης, αν μη τί άλλο, δεν πρέπει να δείχνει φοβισμένος. Ακόμα κι αν γνωρίζει πως οι πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου του είναι λίγες, οφείλει να το υπερασπίζεται μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός του, που λέγαμε και στο στρατό. Ειδάλλως, θα έπρεπε να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική. Ο ηγέτης, όμως, που αναβάλλει την ανακοίνωση του σχεδίου του είτε δεν είναι σίγουρος για την επιτυχία του, είτε δεν έχει πραγματικό σχέδιο. Γι'αυτό και η εικόνα που δίνει στο λαό του είναι ενός θλιβερού ηγετίσκου. Ακριβώς σαν την εικόνα που δίνει ο αρχηγός Γιωργάκης όταν αναβάλλει την ανακοίνωση των αντιλαϊκών του μέτρων μετά από το Πάσχα, αρκούμενος σε "παχιά" λόγια...

Είναι προφανές πια ότι ο πρωθυπουργός, ο οποίος μιλά σα να μην κυβερνά αυτήν τη χώρα ενάμισι χρόνο, και οι υπουργοί του φοβούνται το λαό. Δυσκολεύονται, πλέον, να αποδίδουν κάθε επίθεση σε υπουργό, βουλευτή ή στέλεχος του ΠΑΣΟΚ σε οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να προετοιμάζει τον εαυτό του για την πρωθυπουργία με τέτοια λαϊκή αποδοχή! Στην πραγματικότητα, όμως, ο λαός ετοιμάζεται να κάνει πράξη την ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Μην κοροϊδευόμαστε, αυτή η κυβέρνηση ασκεί ψυχολογική κι ενίοτε σωματική βία (βλ. ξύλο και χημικά στις διαδηλώσεις). Εχει καταλύσει, εξάλλου, το Σύνταγμα με τον τρόπο που εκχώρησε την εθνική κυριαρχία στους τραπεζίτες. Γι' αυτό και στην θέση του αρχηγού Γιωργάκη θα ζητούσα από τον...Παλαιοκώστα την τοποθέτηση ελικοπτέρου στην οροφή του Μεγάρου Μαξίμου, με τη μηχανή ανοιχτή για γρήγορη απόδραση...

Τη...μετριοσύνη να την κλαις!

Είναι, αρκετές φορές, ο σύγχρονος λόγος του Μίκη Θεοδωράκη ακραία εθνικιστικός; Είναι! Πρόκειται για έναν πνευματικό άνθρωπο διεθνούς βεληνεκούς σε κατάσταση γεροντικής άνοιας; Ενδεχομένως, ναι! Μου προκαλούν, όμως, αηδία οι νεώτεροι δήθεν πνευματικοί ταγοί αυτής της χώρας, που δε χάνουν ευκαιρία να λοιδορούν αυτόν το σπουδαίο, και γι'αυτό αντιφατικό, καλλιτέχνη, το σπουδαιότερο εν ζωή έλληνα. Δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί τον ειρωνεύονται: γιατί έχει άδικο για το μνημόνιο ή, μήπως, γιατί εκείνοι και χίλια χρόνια να ζήσουν δεν θα κατορθώσουν ποτέ να γράψουν ένα έργο τέχνης του μεγέθους του "Αξιον Εστί"; Αντε, ίσως να παρουσιάσουν καμιά αναθεωρητική εκπομπή για το 1821...

Ο Μ. Θεοδωράκης θα μπορούσε να κάθεται στο σπίτι του, πάνω στις δάφνες της πολυετούς συμμετοχής του στους λαϊκούς αγώνες για ελευθερία και δημοκρατία και να απολαμβάνει τις τιμές που του αξίζουν. Ενδεχομένως να μην το κάνει γιατί πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά ο ναρκισσισμός! Ποιά είναι η δικαιολογία, όμως, των νεώτερων; Οι πνευματικοί άνθρωποι έχουν χρέος να μιλούν και να καίγονται ακόμα για τις απόψεις τους. Την ώρα του χαμού, η σιωπή υποδηλώνει είτε δειλία είτε κάτι ακόμα χειρότερο: έναν εστετισμό που δεν θεμελιώνεται στην αξία, αλλά είτε στη μετριότητα, είτε στην αντιπαροχή...

Ναι στα επιδόματα, όχι στους "πρασινοφρουρούς"!

Είναι λύση η περικοπή επιδομάτων, δήθεν στο όνομα μιας δυσεξήγητης κοινωνικής δικαιοσύνης; Οχι! Η μετατροπή της μεσαίας τάξης σε φτωχή είναι ένα νεοφιλελεύθερο όραμα, όχι σοσιαλιστικό। Το ΠΑΣΟΚ, όμως, έρχεται αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό γιατί φρόντισε, εδώ και δεκαετίες, να τοποθετήσει σε θέσεις ευθύνης στη δημόσια διοίκηση όχι τους άριστους, αλλά τους αρεστούς στον "πράσινο" μηχανισμό। Με λίγα λόγια, τώρα η κυβέρνηση καλείται να κοιμηθεί όπως έστρωσε κι αυτό είναι λογικό να προκαλεί αναταράξεις στους συνδικαλιστές της, που βλέπουν να χάνουν προνόμια που δεν κέρδισαν χάρη στην παραγωγικότητά τους, αλλά χάρη στο...ανέμισμα σημαιών σε κομματικές συγκεντρώσεις। Η λύση δεν θα έρθει από την απαξίωση του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, αλλά από την κατάλυση του κομματικού κράτους. Οι δάσκαλοι, οι γιατροί και οι δικαστικοί, για παράδειγμα, πρέπει να πληρώνονται αδρά και με τα ανάλογα επιδόματα. Οι υψηλές απολαβές, όμως, θα πρέπει να συνδυάζονται και με ανάλογες αξιολογήσεις της ποιότητας της εργασίας τους. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα ήμουν αντίθετος και σε μια μελλοντική άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο, μόνο όμως όταν στηθούν στα "πόδια" τους πραγματικά ανεξάρτητες αρχές κι όχι η κωμωδία της "ανοιχτής διακυβέρνησης" του αρχηγού Γιωργάκη, που, οποία έκπληξη, έκρινε πως οι μόνοι έλληνες που αξίζουν να διοικήσουν τη χώρα είναι εκείνοι που έχουν την κομματική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ! Υ.Γ. Προς επίρρωση των όσων έγραφα χθες για την απόλυτη μοναρχία του αρχηγού Γιωργάκη, πυκνώνουν τα δημοσιεύματα που θέλουν τον πρωθυπουργό να αναλογίζεται αν το μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο πρέπει να περάσει από τη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία ή όχι. Λες και η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, όπως συνέβη με το μνημόνιο, μπορεί να πραγματοποιηθεί με την απόφαση ενός και μόνο ανθρώπου, πόσω μάλλον όταν αυτός είναι πνευματικά νωθρός...

Αλλος έχει τον θρόνο κι άλλοι τα σκήπτρα...

"Κοινοβουλευτική δημοκρατία κι αηδίες! Ας γυρίσουμε πίσω στις καλές εποχές της απόλυτης μοναρχίας, τότε που ο βασιλιάς/αυτοκράτορας αποφάσιζε μόνος του ελέω θεού, με τη συνδρομή ίσως ενός, δύο πιστών του αυλικών"! Αυτό, μάλλον, είναι το σκεπτικό πίσω από τις...διαπλεκόμενες επιθέσεις σε βάρος των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που "τόλμησαν" να αρνηθούν την ψήφο τους στο νομοσχέδιο Παπακωνσταντίνου για τα τυχερά παιχνίδια. Από πού κι ως πού θα πρέπει να θεωρείται κάτι τέτοιο ανταρσία; Υποτίθεται πως οι βουλευτές είναι αντιπρόσωποι του λαού κι ελεύθερες προσωπικότητες, όχι στρατιωτάκια που ακολουθούν πιστά τις εντολές του στρατηγού τους...

Θα μου πείτε πως η κυβέρνηση πήρε πίσω το νομοσχέδιο, άρα σέβεται την κοινοβουλευτική ομάδα που τη στηρίζει. Λάθος! Το πήρε πίσω επειδή δεν θα περνούσε από την Κομισιόν. Κι εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα: πως οι ναπολεόντειες τάσεις δε χαρακτηρίζουν τόσο τον αρχηγό Γιωργάκη όσο τους τροϊκανούς. Εκείνοι είναι που, σε αγαστή συνεργασία βεβαίως με τον πρωθυπουργό, εκτιμούν πως όσο λιγότερο ασχοληθεί ο λαός με τη σωτηρία του τόσο καλύτερα θα εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα...

Αυτή η χώρα έχει χρεοκοπήσει. Ακόμα και οι κάτοικοι του πλανήτη Αρη το έχουν αντιληφθεί! Δε χρεοκόπησε, όμως, μόνη της. Είναι μια χώρα που προκάλεσε τραύματα στο "σώμα" της, αλλά οι "γιατροί" της, για να θυμηθώ και την έκφραση του Ν. Στρος Καν, όχι μόνο δεν την θεράπευσαν, αλλά τη σκότωσαν. Κι όχι κατά λάθος, αλλά εκ προθέσεως. Και τώρα μας ζητούν να μην κάνουμε νεκροψία, να μην εξετάσουμε δηλαδή τί αποτελεί το αποκαλούμενο δημόσιο χρέος της χώρας, αλλά να περιφέρουν το άψυχο "σώμα" στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, σε όλο τον κόσμο, ώστε να δουν και οι δικοί τους λαοί πώς τιμωρούνται εκείνοι που δε λατρεύουν την ανισοκατανομή του πλούτου...

Ερχεται Πάσχα, οπότε και οι πιο καχύποπτοι ανάμεσά μας μπορούμε να προσδοκούμε σε ανάσταση νεκρών! Η ευκαιρία είναι κοντά και λέγεται καταψήφιση του οργουελικά ονομαζόμενου μεσομακροπρόθεσμου σχεδίου. Αυτό θα είναι και το πραγματικό τεστ για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ...

Ας ζητήσει επαναληπτικές εκλογές, αν τολμά!

Ο Π. Ψωμιάδης έπρεπε να είχε καταδικαστεί εδώ και πολύ καιρό, αν όχι γιατί μείωσε το πρόστιμο σε ένα βενζινοπώλη που "έτυχε" να είναι "δικό μας παιδί", τουλάχιστον για τη ζημιά που κάνουν πολιτικοί επιπέδου Καραγκιόζη σαν κι εκείνον στο δημόσιο βίο της χώρας. Οσο υποκριτικό είναι να χρησιμοποιείς ξύλινο λόγο και να ακολουθείς ένα στιλ δήθεν πολιτικής ευπρέπειας, τόσο υποκριτικό είναι και να πουλάς μια δημόσια εικόνα "αυθεντικότητας", πίσω από την οποία κρύβεις αμορφωσιά, ρατσισμό, εθνικισμό κι ανικανότητα...

"Μα, ο λαός της Μακεδονίας γνώριζε για τις δικαστικές του περιπέτειες κι όμως τον εξέλεξε περιφερειάρχη του. Γι'αυτό και η δικαιοσύνη δεν επιτρέπεται να ακουμπά αυτό το λαϊκό είδωλο που λέγεται Πανίκας", ισχυρίζονται κι άλλα "μπουμπούκια", τύπου Γ. Καρατζαφέρη, που έσπευσαν να υπερασπιστούν τη μισαλλόδοξη αδελφή ψυχή τους! Θα υπενθυμίσω, απλώς, πως ο κ. Ψωμιάδης μιλούσε συνεχώς για σκευωρία σε βάρος του,την οποία θα κατέρριπτε η δικαιοσύνη...

Ο λαός είναι πηγή όλων των εξουσιών. Συμφωνώ πως αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει τη δυνατότητα να απονέμει χάρη, το ίδιο δικαίωμα, και σε μεγαλύτερο βαθμό, πρέπει να έχει κι ο λαός. Γι'αυτό κι αν ο κ. Ψωμιάδης ήταν έστω και λίγο συνεπής με το δημόσιο εαυτό του, θα έπρεπε να ζητήσει επανάληψη των εκλογών στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Τώρα που οι ψηφοφόροι γνωρίζουν πως ο αιρετός τους άρχοντας είναι ένοχος για παράβαση καθήκοντος, η ψήφος τους μπορεί να αποκτήσει τη μορφή αθώωσής του. Μόνο, όμως, σε αυτήν την περίπτωση. Διαφορετικά, ο κ. Ψωμιάδης οφείλει να επιστρέψει στην ιδιωτεία, από την ψυχοδιανοητική έννοια της οποίας άλλωστε δεν απομακρύνθηκε ποτέ...

Η αλληλεγγύη δεν επιβάλλεται...

Σύμφωνα με όσα σχεδιάζει το υπουργείο Υγείας, θα είμαστε όλοι δωρητές οργάνων μετά θάνατον, εκτός αν δηλώσουμε πως δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. Πρόκειται γι'αυτό που αποκαλούν οι νομικοί εικαζόμενη συναίνεση. Πόσο, όμως, δικαιολογείται το κράτος να υποθέτει τη βούλησή μας; Μήπως τώρα που πρέπει να αλλάξουν πολλά σε αυτήν τη χώρα, οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε και τη σχέση μας με το κράτος;...
Το θέλουμε κομματικό; Αυτή η λύση έχει αποδειχθεί αποτυχημένη. Πόσο χρήσιμο, όμως, είναι κι ένα κράτος-πατέρας; Καθόλου! Στις αρχές του 21ου αιώνα στην Ελλάδα, όπου η ενημέρωση δεν είναι πια αγαθό της αποκαλούμενης "ανώτερης" τάξης, δεν έχουμε ανάγκη από μια αρχή η οποία θα καθοδηγεί το βηματισμό μας, αλλά από ένα κράτος το οποίο δεν θα διατάζει, αλλά θα στέκεται αρωγός, ιδιαιτέρως στους πιο αδύναμους ανάμεσά μας. Ο τελικός στόχος δε μπορεί να είναι άλλος από τη δημιουργία μιας κοινωνίας, όπου η κρατική παρέμβαση θα εξασφαλίζει την ισοκατανομή του πλούτου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...
Σε μια τέτοια πολιτεία, κανείς δεν θα μπορεί να εικάζει τη βούληση του οποιουδήποτε πολίτη, ειδικά σε τόσο ευαίσθητες περιπτώσεις όπως η δωρεά οργάνων. Μπορώ να δεχθώ πως ειλικρινής στόχος του υπουργείου Υγείας είναι η αύξηση των μεταμοσχεύσεων, αλλά η αλληλεγγύη όταν επιβάλλεται με το νόμο κι όχι με τη δημιουργία της σχετικής κουλτούρας από τα σχολικά χρόνια μετατρέπεται σε άνευ ουσίας πατερναλισμό...

Είναι υποχρέωση, όχι δικαίωμα...

"Μα, είναι δυνατό να μείνουμε τέσσερις ημέρες χωρίς ενημέρωση;", αναρωτιούνται πολλοί που μπορεί να μην έχουν διαβάσει ποτέ εφημερίδα στη ζωή τους. Είναι τα ίδια αδρανή ή δολερά όντα που εξανίστανται όταν μένει, για παράδειγμα, η πρωτεύουσα χωρίς μέσα μεταφοράς όταν απεργούν οι οδηγοίτους. "Μα, δεν καταλαβαίνουν πως εκείνοι που την πληρώνουν είναι οι άνθρωποι της καθημερινότητας κι όχι αυτοί που έχουν βάλει στο στόχαστρο;", είναι μια ακόμα απορία τους. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί δεν απαιτούν και κατάργηση του θεσμού της απεργίας μια και καλή; Ή να κάνουμε λευκές απεργίες, όπως οι γιαπωνέζοι, μέχρι να μας εξαφανίσει η έκρηξη κάποιου πυρηνικού αντιδραστήρα...

Φυσικά και δε συμφωνώ με όλων των ειδών τις απεργίες. Βεβαίως και υπάρχουν και κατεστημένα που ξεβολεύονται κι αντιδρούν άγρια. Από την άλλη, όμως, αν οι λαοί δεν εξεγείρονταν κάθε τόσο, θα πηγαίναμε ακόμα στις δουλειές μας φορώντας, κυριολεκτικώς, αλυσίδες και θα ήμασταν τρισευτυχισμένοι αν οι αφέντες μάς πετούσαν τα αποφάγια τους στην κυριολεξία. Τί θέλουν να μας πουν οι "σώφρονες"; Πως τα εργατικά δικαιώματα θα κατοχυρώνονταν από τα αφεντικά, αν οι εργάτες δεν τα απαιτούσαν; Και μη μου πείτε πως σήμερα είναι δύσκολοι καιροί γιατί και τον καιρό της υποτιθέμενης ευμάρειας οι εργαζόμενοι ό,τι κέρδισαν το κέρδισαν κατεβαίνοντας στο δρόμο...
Υ.Γ.: Λένε οι "συνετοί" πως με τη συμμετοχή των "υγιών" (αν υπάρχουν ακόμα τέτοια) μέσων ενημέρωσης στις απεργίες του κλάδου, θα τα καταστήσουν κι αυτά ζημιογόνα. Οταν, όμως, καίγεται το σπίτι του διπλανού είσαι υποχρεωμένος να τρέξεις να σβήσεις τη φωτιά. Αν όχι από αλληλεγγύη, τουλάχιστον από συμφέρον γιατί η φωτιά έχει την τάση να μην είναι στατική...

Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση Τζαννετάκη!

Το 1989ήταν "βρόμικο"! Οχι όμως γιατί η Αριστερά συνεργάστηκε με τη δεξιά, αλλά γιατί δεν κατέληξαν στη φυλακή ο Ανδρέας Παπανδρέου και η πρώτη "φουρνιά" διεφθαρμένων πασόκων. Λυπάμαι αν πληγώσω τα στερεότυπά σας, αλλά θεωρώ την κυβέρνηση Τζαννετάκη ίσως την καλύτερη, έστω κι αν ήταν βραχύβια, που γνώρισε ο τόπος από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Ακριβώς μια τέτοια κυβέρνηση έχει και σήμερα ανάγκη η Ελλάδα.
Τί σημαίνει αυτό; Πρώτον, πως η χώρα πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές। Αξιολογώντας δύο δεινά, την πρόωρη προσφυγή στην κάλπη εν ώρα κρίσης και την παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, φρονώ πως είναι προτιμότερο να ψηφίσουμε για ένα "σοφό" Κοινοβούλιο,στοπλαίσιοτουεφικτού. Ενα Κοινοβούλιο, δηλαδή, που θα οδηγήσει σε κυβέρνηση συνεργασίας είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της Ν.Δ. με την Αριστερά...
Τώρα είναι, εξάλλου, η ώρα για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να αποδείξουν ότι όσα λένε ορισμένοι τους για λανθασμένη πορεία τα εννοούν και δεν τα ισχυρίζονται μόνο και μόνο για να μη χάσουν τους ψηφοφόρους τους. Τώρα που ο αρχηγός Γιωργάκης σχεδιάζει να δώσει μορφή ψήφου εμπιστοσύνης στο νομοσχέδιο για την επιβολή νέων επαχθών μέτρων για τους "συνήθεις υπόπτους"...
Το έχω γράψει και το ξαναγράφω με όλο τον κίνδυνο να θεωρηθώ πιο γραφικός κι από το... Πήλιο: ο συνοδηγός που βλέπει τον οδηγό να κατευθύνει το αυτοκίνητο προς τον τοίχο και περιορίζεται μόνο στο να επισημαίνει τη λανθασμένη πορεία του και δεν παίρνει ο ίδιος το τιμόνι στα χέρια του δεν είναι υπεύθυνος, αλλά συνένοχος...

Ο Σόρος σε ρόλο Αλέκας!

Φαντάζομαι πως ακόμα κι ο πιο ακραίος συνωμοσιολόγος δεν θα αποκαλούσε τον Τ. Σόρος κομμουνιστή! Ο κερδοσκόπος που κερδίζει δισεκατομμύρια παίζοντας με το παρόν και το μέλλον λαών δύσκολα θα μπορούσε να αποκληθεί θιασώτης της ισοκατανομής του πλούτου. Γι'αυτό κι έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι παρατηρήσεις του για την ευρωπαϊκή (προσέξτε, όχι ελληνική) κρίση.
Τί λέει ο κ. Σόρος; Πως τα δημοσιονομικά προβλήματα των αποκαλούμενων κρατών "γουρουνιών" (Πορτογαλίας, Ιταλίας, Ελλάδας, Ιρλανδίας, Ισπανίας) προέκυψαν από το φτηνό δανεισμό που ακολούθησε την εισαγωγή του ευρώ και τον οποίο εξέθρεψε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με τη συνεργασία των τραπεζών, κυρίως γερμανικών και γαλλικών αλλά κι ελληνικών φυσικά. Ηταν η εποχή, αν θυμάστε, της "ισχυρής" Ελλάδας του Κ. Σημίτη, όταν μας υπόσχονταν χρηματιστήριο των επτά χιλιάδων μονάδων κι εσαεί ανάπτυξη, χωρίς όμως να ελέγχεται αν η πηγή του πλουτισμού μας βασιζόταν σε γερά θεμέλια...
Θα μου πείτε, "κι ο λαός πίστεψε το παραμύθι, άρα έχει κι εκείνος τη δική του ευθύνη". Φυσικά και την έχει, στο μέτρο που του αναλογεί όμως. Γιατί αν η πλειονότητα κατόρθωσε με τα ψέματα που εύκολα χώνεψε να κερδίσει μια καλή ποιότητα ζωής, μερικοί ζουν ακόμα και σήμερα μέσα στη χυδαία χλιδή, όχι επειδή κατανάλωσαν παραμύθια, αλλά γιατί τα πούλησαν. Γι' αυτό και είναι ντροπή τύποι όπως ο Α. Παπαδόπουλος να παριστάνουν σήμερα τους σοφούς. Γιατί την εποχή που είχαν και τα γένια και τα κτένια απολάμβαναν τη φρεναπάτη της "ευρωπαϊκής" Ελλάδας, ενώ, στην καλύτερη γι'αυτούς περίπτωση γιατί δεν θέλω να τους θεωρήσω εξωνημένους, δεν είχαν πάρει μυρωδιά για το ηφαίστειο που ανάβλυζε στην Πομπηία...

Δ-ε β-γ-α-ί-ν-ε-ι!

Γράφω ένα ένα τα γράμματα, μήπως και το καταλάβουν! Το μνημόνιο δε βγαίνει σε όποιον θεό, από νεοφιλελεύθερο μέχρι κομμουνιστή, κι αν πιστεύει κανείς. Παρότι έχουμε αργήσει, ακόμα και τώρα δεν είναι αργά για να προχωρήσει η χώρα, ύστερα από συμφωνία με τους κερδοσκόπους δανειστές, σε αναδιάρθρωση του χρέους της. Κι όταν γράφω τώρα, εννοώ τώρα, πριν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, για παράδειγμα, καταφέρουν να σταθούν για τα καλά στα "πόδια" τους, οπότε και δεν θα φοβούνται στάση πληρωμών από την Ελλάδα...

Στο μεταξύ, έχει αρχίσει ήδη και θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα, μια άτυπη επίρριψη ευθυνών από υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης στην τρόικα και το αντίστροφο για το τίς πταίει και το μνημόνιο έχει αποτύχει. Το πρόβλημα, όμως, δε βρίσκεται στα πρόσωπα, αλλά στο περιεχόμενο. Πώς είναι δυνατό από τη μια η τρόικα να θεωρεί ως σοβαρότερο ζήτημα για την Ελλάδα το δημοσιονομικό της εκτροχιασμό, αλλά από την άλλη να τον επιδεινώνει με το δάνειο των εκατόν δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ; Πώς μπορούν οι "σοφοί" των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον να πιστεύουν ότι με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με έκτακτη φορολογία σε βάρος πάντοτε όσων δε μπορούν να αποκρύβουν εισοδήματα, αλλά και με ξεπούλημα του κρατικού πλούτου αυτή η χώρα θα ξεφύγει από την ύφεση;...

Γι'αυτό κι απαιτούνται, μεταξύ άλλων: "κούρεμα" του δημόσιου χρέους τώρα, αξιοποίηση κι όχι εκποίηση του κρατικού πλούτου με όρους διαφάνειας, κυνήγι της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής των πραγματικά ισχυρών, συγχωνεύσεις κρατικών τραπεζών και κρατικοποιήσεις εκείνων που ενώ έλαβαν κρατικές ενισχύσεις δισεκατομμυρίων, εν τούτοις δεν άνοιξαν την "κάνουλα" στην αγορά, αυξήσεις ή μειώσεις μισθών, αναλόγως της παραγωγικότητας εκάστου δημοσίου υπαλλήλου, και, κυρίως, κατάργηση του κομματικού κράτους, με μια πραγματικά ανοιχτή διακυβέρνηση κι όχι τη γελοιότητα του "όπεν γκοβ".

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο αρχηγός Γιωργάκης θα είχε δίκιο να διαμαρτύρεται στα κόμματα της Αριστεράς, αν δε συναινούσαν. Αν, όμως, δε στρίψει το "τιμόνι", ο μόνος που θα τον ακολουθεί σε λίγο καιρό θα είναι ο θλιβερά μέτριος Φ. Κουβέλης...

Οι λήσταρχοι (ξανα)βρήκαν τη "λύση"!

Πόσο "χαζός" ήταν αυτός ο Νίτσε όταν ισχυριζόταν πως ο θεός είναι νεκρός! Είναι πιο ζωντανός παρά ποτέ, είτε πρόκειται για τον θεό των Ανθιμων και των Αχμεντινετζάντ, είτε για το μαμωνά των εγχώριων και διεθνών κερδοσκόπων, που θεωρούν πως τώρα, με αφορμή την Ελλάδα, είναι η ευκαιρία να επιβάλουν το ιδεολόγημα του "καπιταλισμού του καζίνο" σε όλο τον πλανήτη...
Αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Γι'αυτό, κι ενώ δεν έχουν συμπληρωθεί καν τρία χρόνια από τότε που το καπιταλιστικό τους μοντέλο ξεμπροστιάστηκε με αφορμή την κατάρρευση της "Λίμαν Μπράδερς", δεν έσκυψαν το κεφάλι από ντροπή, αλλά βρήκαν τον τρόπο να ρεφάρουν, επιτιθέμενοι στην ανύπαρκτη θεσμικώς ευρωζώνη και στους πιο αδύναμους κρίκουςτης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.
Το θράσος αυτών των τύπων δεν έχει όρια। Ο εικονιζόμενος τραπεζίτης της "Μπάρκλεϊς", για παράδειγμα, Χανς Γεργκ Ρούντλοφ βρήκε τη "λύση" για την Ευρωπαϊκή Ενωση: οι πολίτες θα πρέπει να εργάζονται περισσότερο, με ελαστικές μορφές εργασίας, και να λαμβάνουν τα μισά κοινωνικά επιδόματα από αυτά που λαμβάνουν σήμερα। Ο "πολύς" κ. Ρούντλοφ, μάλιστα, απορεί για το γεγονός ότι οι ευρωπαίοι δεν θέλουν να πειθαρχήσουν σε τέτοια μέτρα! Και για να φανεί σε όλο της το "μεγαλείο" η υποκρισία του συστήματος που πρεσβεύει ο τραπεζίτης, τα μπόνους των στελεχών της "Μπάρκλεϊς" για τοπροηγούμενοέτοςξεκινούσαν από τις εξακόσιες χιλιάδες λίρες... Δυστυχώς δεν είναι πρωταπριλιάτικο αστείο. Κι εμείς στην Ψωροκώσταινα συνεχίζουμε να αυτομαστιγωνόμαστε και να κατηγορεί η μια επαγγελματική ομάδα την άλλη, παίζοντας το παιχνίδι των ξεδιάντροπων λήσταρχων με τα ακριβά κοστούμια...
Υ.Γ. "Ηθικό" επιμύθιο: αρκετά ζήσαμε ως άνθρωποι, καιρός να επιστρέψουμε στη δουλεία. Αυτή πρέπει να είναι η "άξια" τιμωρία του εχθρού λαού...