Αγαπητέ ρεζίλη των Παπανδρέου,
δε σε γνωρίζω προσωπικώς αλλά συγχώρα μου τον ενικό γιατί δε νομίζω πως διαφέρεις από την πλειονότητα των ελλήνων, η οποία ποτέ δεν αναλαμβάνει την ευθύνη που της αναλογεί για οτιδήποτε. Όσο για το "αγαπητός" κατανόησε πως δεν το χρησιμοποιώ ούτε από ευγένεια ούτε από εκτίμηση, αλλά από οίκτο για τη δεινότατη θέση στην οποία έχεις περιέλθει. Είναι, όμως, και διδακτικό για εκείνους που λατρεύουν τους μεσσίες να τους βλέπουν να αποκαθηλώνονται με δραματικό τρόπο, όπως συνέβη και με το σύντροφό σου Μ. Γκαντάφι. Κατανοώ, επίσης, πως σε μεγάλωσαν καμαριέρες, αλλά θα έπρεπε να γνωρίζεις πως ο καθένας όπως στρώνει κοιμάται. Γι' αυτό κι όταν θυμάσαι στα πολιτικά σου στερνά να τα βάλεις με τα τραπεζικά συμφέροντα και να ισχυριστείς πως η δημοκρατία είναι υπεράνω των αγορών ναι μεν είναι θεμιτό, άλλωστε και καθαρώς χριστιανικώς να το δει κανείς μόνο όσοι ζητούν συγχώρεση μπορούν να κερδίσουν τη βασιλεία των ουρανών, ωστόσο είναι πολύ αργά για να γίνει πιστευτό από τον ελληνικό λαό...
Αγαπητέ Γιώργο, ίσως μέσα στην αφέλειά σου να πίστεψες ότι τα συμφέροντα που υπηρέτησες με την πολιτική σου των δύο τελευταίων χρόνων θα βρίσκονταν πάντα στο πλευρό σου, να σε στηρίζουν σε ό,τι κι αν έκανες, ακόμα κι αν αυτά έρχονταν κάποια στιγμή σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντά τους, όπως συνέβη με το δημοψήφισμα. Παραπλανήθηκες, όμως, ρεζίλη μου, όπως οι κορασίδες που νομίζουν πως ο κόσμος είναι φτιαγμένος από αγγέλους. Δεν υπολόγισες πως τα ίδια συμφέροντα θα σε πετούσαν σα στυμένη λεμονόκουπα μόλις αντιλαμβάνονταν ότι όχι μόνο δεν τους ήσουν πλέον χρήσιμος, αλλά τους είχες γίνει κι επικίνδυνος. Και το κάνουν με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο για εσένα: γιατί αν για τον παππού σου, πριν από πέντε σχεδόν δεκαετίες, τη βρόμικη δουλειά είχε αναλάβει να διεκπεραιώσει ένας ευφυής πολιτικός όπως ο Κ. Μητσοτάκης, τώρα αυτή ανατέθηκε σε τηλεοπτικές γλάστρες, όπως η Μ. Αποστολάκη και η Ε. Καϊλή. Αχ...καϊλημενούλη ρεζίλη μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου