Υποβάλλω τα "σέβη" μου στην προπαγάνδα! Μπορεί η ιδέα τής επιβολής άποψης δια της πλαγίας οδού και μέσω της επανάληψης να μου είναι απεχθής (παρότι ίσως το κάνω κι εγώ!), ωστόσο της αναγνωρίζω πως όταν το θέλει πολύ μπορεί να μας πείσει για τα πάντα: όπως, για παράδειγμα, πως οι τυφλοί είναι οι καταλληλότεροι για να οδηγούν λεωφορεία! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και να μας κάνει να πιστεύουμε ότι όσοι δεν επιθυμούν να επιβιβάζονται σε μέσα μεταφοράς που δεν πληρούν τους στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας είναι ανεύθυνοι κι αφελείς...
Μήπως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει και με το λεωφορείο που μπορούμε να το ονομάσουμε, χάριν καλλιτεχνίας, "Λεωφορείον ο Πόθος τής Δηθεν Διάσωσης της Ελλάδας"; Εδώ και δύο χρόνια η πολιτική κι επιχειρηματική ελίτ, με την αμέριστη συμπαράσταση που απολαμβάνει από τα τσιράκια της στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, μας απειλεί πως αν δε συναινέσουμε στην αυτοκτονία μας θα πεθάνουμε! Κι εμείς, σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, συναινέσαμε: και περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις δεχθήκαμε, εκόντες άκοντες, και με τις γενικότερες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις συμβιβαστήκαμε, ακόμα κι έκτακτες εισφορές αλληλεγγύης συμφωνήσαμε να καταβάλουμε, αν και θα έπρεπε να είμαστε εμείς εκείνοι οι οποίοι θα τυγχάναμε της οικονομικής συνεισφοράς του κράτους και των πλουσιότερων κατοίκων αυτής της χώρας. Και τί καταφέραμε ύστερα από όλα αυτά, όπως αποδεικνύει και η αδυναμία της Γερμανίας να πάρει από τις αγορές το ποσό που ζητούσε για τα ομόλογά της; Μια "τρύπα στο νερό"! Τίποτα δηλαδή πιο φυσιολογικό όταν προσπαθείς να δώσεις απαντήσεις σε ένα πρόβλημα θέτοντας, όμως, λανθασμένες ερωτήσεις...
Εχω μια απορία και θα ήθελα να με βοηθήσετε: αυτός ο κατασυκοφαντημένος ελληνικός λαός, ο οποίος υποτίθεται πως δεν έχει τη σοφία των κυβερνώντων του για να του δοθεί η δυνατότητα να μιλήσει μέσω δημοψηφίσματος ή εκλογών, πόσο χειρότερη θα είχε κάνει την κατάσταση αν του δινόταν η ευκαιρία να την πάρει στα "χέρια" του; Να δεχθώ πως δεν έχει αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια μια κουλτούρα συμμετοχής στα κοινά, με την έννοια της εξυπηρέτησης του δημόσιου κι όχι του προσωπικού συμφέροντος. Οταν ακούω, όμως, αυτό το επιχείρημα από εκείνους που τρέμουν την πραγματική δημοκρατία γιατί αντικρούει τον ωφελιμισμό τους, μου θυμίζουν τους εργοδότες που δεν προσλαμβάνουν νέους γιατί δεν έχουν εμπειρία! Δώστε μας εμπειρίες, επομένως: διοργανώστε, για παράδειγμα, δημοψηφίσματα σε συνοικιακό, δημοτικό, περιφερειακό και ύστερα εθνικό επίπεδο και χρησιμοποιήστε το διαδίκτυο και για κάτι καλό κι όχι μόνο για να βάζετε ρετουσαρισμένες φωτογραφίες σας δίπλα στην παράθεση του ανύπαρκτου έργου σας. Α, και κάτι που μπορεί να γίνει πιο άμεσα: κάντε, επιτέλους, εκλογές για να δοθεί ένα τέλος σε αυτήν την κυβέρνηση μαριονετών τραπεζιτών-ακροδεξιάς, η οποία παρωδεί τη δημοκρατία στην ίδια τη χώρα που τη γέννησε. Αλίμονο, εξάλλου,αν της επιτραπεί να πάρει νέα μέτρα λιτότητας μέχρι τον Ιούνιο και, μάλιστα, δεσμευτικά για τα επόμενα τρία χρόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου