Μισανθρωπία Ξανά...

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια πολλή όμορφη ιδεολογία...εφόσον είναι κανείς πλούσιος! Κι αυτό γιατί είναι το κατ' εξοχήν σύστημα το οποίο στην ουσία θεσμοθετεί το νόμο τής ζούγκλας στο οικονομικό πεδίο μέσω της αποκαλούμενης αυτορρύθμισης της αγοράς. Η χαμηλή φορολόγηση των επιχειρήσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις κι ο πολύ περιορισμένος ρόλος τού κράτους όπου κι αν εφαρμόστηκαν, διαιώνισαν και διαιωνίζουν την παντοκρατορία οικονομικών ολιγαρχιών, οι οποίες με τα υπερκέρδη τους έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτούν υπηρέτες τους στα πολιτικά κέντρα λήψης αποφάσεων, καθώς και στα μέσα μαζικής προπαγάνδας. Με λίγα λόγια, ο νεοφιλελευθερισμός απαγορεύει, ουσιαστικώς, τη δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου αφού με ένα παροπλισμένο κράτος το οποίο δε διαθέτει ούτε τα έσοδα ούτε τις θεσμικές δυνατότητες για να παρεμβαίνει υπέρ των πιο αδύναμων μελών μιας κοινωνίας, το κεφάλαιο αποκτηνώνεται έτι περαιτέρω κι απαιτεί την εφαρμογή πολιτικών που πριν από μερικές δεκαετίες θα ταυτίζονταν με το ναζισμό και μέχρι τις εκλογές τής 6ης Μαΐου με τη Χρυσή Αυγή...
Δείτε τί συμβαίνει και στην Ελλάδα, όπου η εγχώρια κι ευρωπαϊκή ελίτ επιβάλλει μέτρα τα οποία σε άλλες εποχές και σε άλλες χώρες είχαν επιβληθεί με τη δύναμη των όπλων. Η μαζική φτωχοποίηση του πληθυσμού μέσω της ανεργίας, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, της επιστροφής των εργασιακών σχέσεων στο μεσαίωνα, της υπερφορολόγησης των χαμηλών και μεσαίων εισοδήματων ή της παγιοποίησης των καρτέλ που εκτοξεύουν τις τιμές προς τα πάνω είναι συμπτώματα κι αποτελέσματα πολιτικών που εφαρμόζονται στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια κι έχουν στην ούγια τους την υπογραφή τής διαβόητης Σχολής τού Σικάγου και του Μ. Φρίντμαν. Γι' αυτό κι έχουν βρει αέρα για να "αναπνεύσουν" ακόμα και τύποι όπως ο Θ. Τζήμερος, οι οποίοι τάσσονται σχεδόν ευθαρσώς υπέρ της υπουδούλωσης των εργαζομένων, ελλήνων και ξένων, μέσω και των ειδικών οικονομικών ζωνών...
Ο πρόεδρος της Δημιουργίας Ξανάς, ο οποίος έχει ξεπεταχτεί δημοσκοπικώς εκμεταλλευόμενος και μια λαϊφστιλίστικη διαχείριση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των κυρίαρχων μίντια, δεν ενδιαφέρεται για μια δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου- αυτά τα πράγματα είναι μάλλον πολύ ανθρωπιστικά για τα γούστα του- αλλά για την εύρεση φτηνών εργατικών χεριών, τα οποία θα παράγουν κέρδη για τον ίδιο και τους ανθρώπους τής τάξης του. Εκμεταλλεύεται, επίσης, το σάπιο κομματικό κράτος που δημιούργησαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. προκειμένου να ασκεί την πολεμική του σε οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση. Λες και δεν είναι θέμα πολιτικής βούλησης να χτιστεί ένα Δημόσιο που να μη βασίζεται στην κομματοκρατία και στην αναξιοκρατία η οποία αυτή παράγει...
Δεν θέλω ένα κράτος-πατερούλη το οποίο δεν θα μου αφήνει το χέρι ελεύθερο να κάνω τη ζωή μου. Ωστόσο, απαιτώ ένα κράτος το οποίο να με σηκώνει όταν με έχουν ρίξει αδίκως κάτω, να μου δίνει πνευματικά εφόδια ώστε να αναπτύσσω τις δυνάμεις μου, να με θεραπεύει όταν είμαι άρρωστος και να μου δίνει ένα ανοιχτό "γήπεδο" για να αξιοποιώ τα ταλέντα και την εργασία μου χωρίς να αισθάνομαι το κοροϊδάκι κανενός. Το ξέρω, αυτά είναι ακαταλαβίστικα για όσους θεωρούν πως κοινωνική δικαιοσύνη είναι στις καλές εποχές τα κέρδη να καταλήγουν, κατά κόρον, στους λίγους και στις δύσκολες εποχές οι ζημιές να αφορούν μόνο τους πολλούς...  

Παπα-δήμιοι μόνο για το λαό...

Προσπαθώ να μην είμαι άδικος με τους ανθρώπους, ακόμα κι όταν είναι τραπεζίτες! Οφείλω, επομένως, να ομολογήσω ότι ο Λ. Παπαδήμιος είναι συνεπέστατος, κάτι που σπανίζει από το δημόσιο βίο τής χώρας. Ο τέως πρωθυπουργός βρισκόταν πάντοτε στις υπηρεσίες τού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, από όποιες θέσεις κι αν πέρασε πριν γίνει ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου. Γι' αυτό και δεν εκπλήσσομαι από δημοσίευμα του αμερικανικού πρακτορείου "Reuters", το οποίο δε νομίζω πως χρηματοδοτείται μυστικώς από το ΣΥΡΙΖΑ, που επικαλούμενο πηγές τής Κομισιόν αναφέρει πως πίσω από τη μετεκλογική απειλή Μπαρόζο περί εξόδου τής Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν ήταν άλλος από το Λ. Παπαδήμιο, ο οποίος του ζήτησε να την εξαπολύσει προκειμένου να ασκηθεί πίεση για το σχηματισμό κυβέρνησης...
Οποιος σοκαρίστηκε (και) από αυτήν την αποκάλυψη μάλλον θα ζούσε μέχρι τώρα στον κόσμο τού Marlboro είτε συντροφιά με άλλες εθιστικές ουσίες που θολώνουν τη σκέψη. Το συγκεκριμένο δημοσίευμα δεν ήταν τίποτα άλλο από ακόμα μια ένδειξη για το ποιός ήταν ο πραγματικός ρόλος τού Λ. Παπαδήμιου στο ελληνικό δράμα και πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη των κομμάτων τα οποία στήριξαν μια κυβέρνηση προτεραιότητα της οποίας ήταν η διάσωση του τραπεζικού συστήματος κι όχι του ελληνικού λαού. Δεν θα έφτανα, πάντως, στο σημείο να χαρακτηρίσω τον τέως πρωθυπουργό δωσίλογο κι αυτό γιατί, για να μιλήσω νομικώς, δεν του αναγνωρίζω δόλο αλλά ενσυνείδητη αμέλεια, δηλαδή "απλώς" αποδοχή τού ενδεχομένου οι μνημονιακές συνταγές να σκοτώσουν την πλειονότητα των πολιτών...
Από το Λ. Παπαδήμιο...μάλλον απαλλαγήκαμε. Αν είναι, όμως, μετά από τις εκλογές να προκύψει μια κυβέρνηση με τα ίδια, πάνω κάτω, χαρακτηριστικά και με πρωθυπουργό κάποιον που να ασπάζεται ή να προέρχεται απευθείας από την τραπεζιτική φιλοσοφία τής ζωής, τότε και είναι σαφώς προτιμότερο να οδηγηθούμε σε μια τρίτη εκλογική αναμέτρηση. Δεν το εύχομαι, ωστόσο σκεφτείτε πόσο απείρως τρομακτικότερο είναι το ενδεχόμενο να εγκατασταθεί πάλι στο Μέγαρο Μαξίμου κάποιος που είτε είναι αποδεδειγμένως ενδοτικός είτε, ακόμα χειρότερα, υπάλληλος εγχώριων και ξένων κερδοσκοπικών συμφερόντων...

Καιρός να πάμε την ιστορία ένα βήμα παρακάτω...

Οπως είναι γνωστό, ο οίκος αξιολόγησης Fitch ελέγχεται απευθείας από το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το αμερικανικό ενημερωτικό δίκτυο Bloomberg και η βρετανική εφημερίδα "Γκάρντιαν" λαμβάνουν ραβασάκια απευθείας από τον Αλέξη Τσίπρα κι αναλόγως χαλκεύουν τις ειδήσεις τους, σε αντίθεση με ελληνικά MEGAλα μέσα ενημέρωσης, τα οποία είναι αδέσμευτα κι απροκατάληπτα. Γι' αυτό και δεν προξενούν εντύπωση στα εγχώρια κυρίαρχα μίντια αναφορές και δημοσιεύματά τους τα οποία συνδέουν απευθείας μια έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη με μια ανεξέλεγκτη παγκόσμια κρίση, η οποία θα πλήξει άμεσα και τη σημερινή ευημερία χωρών όπως η Γερμανία, αλλά και την ανάπτυξη κρατών όπως η Κίνα. Αναρωτιέμαι, στις πόσες ενδείξεις θα κατανοήσει το μνημονιακό πολιτικό σύστημα ότι μόνο το ίδιο μπορεί να πετάξει την Ελλάδα από το ευρώ με την απίστευτη κινδυνολογία κι αδιέξοδη ψευτοδιλημματική τακτική του;...
Μήπως έχει φτάσει ο καιρός να πάμε την ιστορία παρακάτω, αφού πρώτα συμφωνήσουμε ότι ο μόνος που θα μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για το τί πρόκειται να γίνει στο αμέσως προσεχές διάστημα δεν είναι άλλος από τον ιστορικό τού μέλλοντος; Επομένως, είναι επιτακτική ανάγκη εδώ και τώρα να καταστρωθεί ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της απεμπλοκής από πολιτικές οι οποίες διαιωνίζουν ένα σάπιο σύστημα. Οι δυνάμεις που μπορούν να εγγυηθούν, με μια σχετική ασφάλεια, μια τέτοια προοπτική και οι οποίες θα έχουν τη δυνατότητα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης δεν είναι άλλες από το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ, με την προσθήκη του ΚΚΕ στην περίπτωση που η ηγεσία του αντιληφθεί ότι το χαμηλό εκλογικό αποτέλεσμα που αναμένεται να λάβει τον Ιούνιο δεν θα είναι απόρροια του μίσους των μπουρζουάδων, αλλά της δυσφορίας τής εργατικής τάξης, η οποία δεν έχει το περιθώριο να περιμένει τη δημιουργία τής κομμουνιστικής κοινωνίας για να απαλλαγεί από τις μνημονιακές πολιτικές...
Στις 17 Ιουνίου οι έλληνες έχουμε την ιστορική ευκαιρία να απαλλαγούμε από το νεοφιλελευθερισμό σνομπ μισανθρώπων τού εσωτερικού και του εξωτερικού με τον πιο συμβατό τρόπο, δηλαδή από την εκλογική διαδικασία. Ας τον αξιοποιήσουμε πριν αναγκαστούμε να υπομείνουμε, μεταξύ άλλων, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, περικοπές επιδομάτων, αύξηση της ανεργίας και της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας από εκείνους που δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο, όπως η "αξιότιμη" Κ. Λαγκάρντ. Ακόμα, όμως, κι αν σχηματιστεί μνημονιακή κυβέρνηση, αυτή δεν θα μπορέσει να κρατηθεί στην εξουσία περισσότερους από τρεις μήνες αν δεν "παγώσουν" αμεσότατα όλά τα αντεργατικά μέτρα, όπως μαθαίνω ότι σκέφτονται ήδη στην τρόικα χάρη στο ισχυρό μήνυμα που έστειλε ο ελληνικός λαός στις 6 Μαΐου και προβλέπεται να επαναλάβει ισχυρότερο στις 17 Ιουνίου... 

Ιδού οι πολιτικοί τής δραχμής!

Ποιά είναι τα δύο βασικότερα επιχειρήματα κατά τού ΣΥΡΙΖΑ από το επιχειρηματικό,πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο, εγχώριο και διεθνές; Πρώτον, πως οι πολιτικές του προτάσεις είναι συγκεχυμένες κι αντιφατικές γιατί αποτελεί "ομοσπονδία" πολλών συνιστωσών και, δεύτερον, πως τυχόν εφαρμογή των ιδεών του θα οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρωζώνης. Πόσο βέβαιο είναι, όμως, πως τα κόμματα που αντιπροσωπεύουν καλύτερα από τα υπόλοιπα το διεφθαρμένο κατεστημένο διαθέτουν ενιαία φωνή και, κυρίως, υπεύθυνη πολιτική; Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε πρώτα να κοιταχτούν πολύ καλά στον "καθρέφτη" τους πριν τολμήσουν να ασκήσουν κριτική στην Αριστερά...


Είναι η Ν.Δ. ενιαίο κόμμα; Ναι, αν θεωρήσουμε πως η ανάγκη πολιτικής επιβίωσης, ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών μετριοτήτων και η αποτροπή ανόδου τής Αριστεράς στην εξουσία είναι επαρκείς δικαιολογίες ώστε να συνασπίζονται κάτω από την ίδια "ομπρέλα" άνθρωποι που υπό άλλες συνθήκες δεν θα αντάλλασσαν ούτε "καλημέρα" μεταξύ τους και η ιδελογική αφετηρία των οποίων είναι τόσο κοινή όσο η στάση τού ηλεκτρικού σιδηρόδρομου στην Κηφισιά με τη στάση τού τραμ στη Γλυφάδα! Η Ν. Μπακογιάννη ασπάζεται, για παράδειγμα, τον αντισημιτισμό τού Αδ. Γεωργιάδη κι ο τελευταίος συμφωνεί με τις συχνές επισκέψεις τής πρώην υπουργού Εξωτερικών είτε στα γραφεία τής Siemens είτε στην αμερικανική πρεσβεία; Θα ήθελα, επίσης, μια τοποθέτηση της οικογένειας Μητσοτάκη για τον Αντ. Σαμαρά. Τελικώς, ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι άνθρωπος των διαπλεκομένων που έριξε μια κυβέρνηση ως εντολοδόχο όργανό τους ή εγγυητής τού ευρωπαϊκού μετώπου;...
Οσο για το ποιά πολιτική οδηγεί, νωρίτερα ή αργότερα, στην έξοδο από την ευρωζώνη και στην επιστροφή στη δραχμή αυτή δεν είναι άλλη από τη μνημονιακή! Ακόμα και η πιστή του εφαρμογή δεν θα μπορέσει να ικανοποιήσει το βασικό στόχο τού μνημονίου, που ήταν από την αρχή η διάσωση των γερμανικών τραπεζών, οι οποίες πρώτα κέρδιζαν από την αλόγιστη δανειοδότηση των κρατών τού ευρωπαϊκού νότου την πρώτη δεκαετία τού 21ου αιώνα και τώρα, ως γνήσιοι εκπρόσωποι του "καπιταλισμού-καζίνου" που αποθέτει τις ζημιές από τα ρίσκα του στα κράτη και στους λαούς τους, επιθυμούν να βγουν κερδισμένες από την καταστροφή ενός λαού τον οποίο οδηγούν σταδιακώς στην απόλυτη εξαθλίωση. Φυσικά μεγάλη είναι η ευθύνη και των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες έχουν ενισχυθεί με το ασύλληπτο ποσό των περίπου 200 δισεκατομμυρίων ευρώ δημόσιου χρήματος από το 2008, αλλά το έχουν "αξιοποιήσει" σε θαλασσοδάνεια ημετέρων τής επιχειρηματικής και κομματικής ελίτ, καθώς και σε προσωπικές καταθέσεις στην Ελβετία κι άλλους "παραδείσους" των κερδοσκόπων...
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, εμφανίζονται δεινόσαυροι της πολιτικής, όπως ο Κ. Μητσοτάκης κι ο Κ. Σημίτης, να πουλήσουν για μια ακόμα φορά στη βρόμικη καριέρα τους εκδούλευση στους ανθρώπους που αντάμειψαν τους ίδιους και τους στενούς τους συνεργάτες για τις υπηρεσίες τους, πέρα από όλα τα άλλα, με μια μεγάλη οικογενειακή περιουσία. Κι αν ο Δρακουμέλ δε μπόρεσε να θέσει σε εφαρμογή αυτό που "κατάφερε" ο ρεζίλης των Παπανδρέου, δηλαδή τη νεοφιλελευθεροποίηση της χώρας, ο αρχιερέας της διαπλοκής έχει αφήσει ακόμα αναπάντητα ένα σωρό ερωτήματα. Για να έχετε μια ιδέα: Μπήκαμε στην ευρωζώνη με το σπαθί μας ή με κολπάκια τύπου "swap" τής Goldman Sachs; Πόσο επωφελές ήταν, εξάλλου, να γίνουμε μέλη ενός κλαμπ για το οποίο κάθε άλλο παρά επαρκώς προετοιμασμένοι ήμασταν; Γιατί τα δημόσια έργα κι αναθέσεις, πέρα του ότι κατευθύνθηκαν αποκλειστικώς σε γνωστούς και μη εξαιρετέους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, κόστισαν πολλαπλάσια από όσο πραγματικά θα χρειαζόταν; Ηταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες τού 2004 ένα "δώρο" στους έλληνες ή στην επιχειρηματική κάστα η οποία στήριξε τον Κ. Σημίτη περισσότερο από κάθε άλλο πρωθυπουργό τής μεταπολίτευσης;...
Ολοι αυτοί οι "κυριοι", επομένως, πριν κουνήσουν το δάχτυλο στην Αριστερά καλό είναι να μας ενημερώσουν για το ποιά είναι η δική τους "κόκκινη γραμμή" σε περίπτωση που δε γίνει δεκτό το δικό τους δήθεν αίτημα για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Γιατί αν είναι να διαπραγματευτούν όπως...δεν έκαναν μέχρι τώρα θα βρεθουν ενώπιος ενωπίω με τις ίδιες τους τις αδυναμίες κι εξαρτήσεις. Και τότε, ακόμα κι αν έχουν καταφέρει να υφαρπάξουν την εξουσία με φοβέρες και προβοκάτσιες, θα καταρρεύσουν όπως κάθε σάπια εξουσία η οποία δε στηρίζεται σε λογικά επιχειρήματα, αλλά στην τρομοκρατία και στη συστηματική εξαπάτηση του λαού... 

Αν ήμασταν μυρμήγκια, δεν θα μας απειλούσαν τα λιοντάρια...

Ξέρετε τί είναι χειρότερο από μια καταιγίδα; Μια καταιγίδα που διαρκεί για πάντα. Γι' αυτό κι ο ελληνικός λαός είναι τόσο κουρασμένος αλλά και τόσο αποφασισμένος, παρά τις προβοκάτσιες τού πρώην δικομματισμού και τη μιντιακή προπαγάνδα, να δώσει μια ηχηρή απάντηση στις 17 Ιουνίου σε όλους εκείνους που βάφτισαν την εξαθλίωσή του μονόδρομο και δίκαιη τιμωρία. Αυτό που αδυνατούν ακόμα να καταλάβουν οι χορτάτοι είναι πως δε μπορείς να πείσεις έναν πεινασμένο πως αν ψηφίσει τους αντιπάλους τους θα πεινάσει. Με την ίδια έννοια που είναι πολύ δύσκολο να τρομοκρατήσεις το βρεγμένο με το "επιχείρημα" της βροχής. Ο λαός νιώθει ήδη στην τσέπη του τί σημαίνουν οι μνημονιακές πολιτικές, τις οποίες τώρα παριστάνουν πως αποκηρύσσουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., τα δύο κόμματα που σήμερα ζητούν την επαναδιαπραγμάτευση μιας συνταγής που μέχρι τις 6 Μαΐου την παρουσίαζαν ως τη μόνη σωτήρια για τη χώρα...
Πώς να πειστεί το πάνω από ένα εκατομμύριο των ανέργων πως αν ψηφίσει την Αριστερά θα μείνει την επαύριο χωρίς δουλειά; Πώς να πειστούν οι χιλιάδες άστεγοι και νεόπτωχοι, οι οποίοι συνωστίζονται στα συσσίτια και στις φιλανθρωπίες των δήθεν ευεργετών τους που δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο, πως αν έρθει στα πράγματα ο Αλέξης Τσίπρας θα τους πάρει τα σπίτια και θα τους κάνει να πεινάσουν; Αυτές οι εκλογές είναι οι πιο εύκολες για την Αριστερά κι αυτό γιατί μέχρι τώρα προειδοποιούσε για τα δεινά που επισωρεύει ο νεοφιλελευθερισμός, αλλά δε μπορούσε να τα παρουσιάσει με έντονα παραδείγματα στην Ελλάδα. Δυστυχώς, όμως, τώρα οι έλληνες δεν είναι απλώς θεατές πολιτικών που θα τους εξαθλιώσουν μελλοντικώς, αλλά βρίσκονται ήδη στο "Κολοσσαίο" μαζί με τα θηρία. Μόνο που πλέον δεν περιμένουν κάποιο φιλεύσπλαχνο "Καίσαρα" να τους γλιτώσει κι αυτό γιατί έχουν τα "όπλα" για να βγουν και μόνοι τους νικητές. Ενα λιοντάρι δεν θα έμπαινε ποτέ στον κόπο να απειλεί κάθε τρεις και λίγο ένα μυρμήγκι πως θα το συντρίψει σε περίπτωση που δεν κάνει τα γούστα του. Θα το είχε ποδοπατήσει πριν το συμπαθές ζωύφιο πει "κύμινο". Γι' αυτό και πολύ δύσκολα θα σύγκρινα την τρόικα με το βασιλιά τής ζούγκλας. Αντιθέτως, μοιάζει με τον κατατρομοκρατημένο σκύλο, ο οποίος με τη μυρωδιά και μόνο μιας απειλητικής μορφής τρελαίνεται να γαβγίζει μήπως και τη φοβίσει...
Φαντάζομαι πως όταν ο εκπρόσωπος των διεθνών κερδοσκόπων Τ. Νταλάρα δηλώνει πως μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα αποσταθεροποιούσε την παγκόσμια οικονομία δε λειτουργεί ως εντολοδόχο όργανο του Αλέξη Τσίπρα! Οταν, επίσης, ήδη στις Βρυξέλλες υπολογίζουν, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το ενδεχόμενο ντόμινο με θύματα κι άλλα κράτη-μέλη και κυρίως την αρνητική ψυχολογία που θα προκληθεί στην αγορά, πως η επιστροφή τής χώρας μας στη δραχμή θα κοστίσει στην Ε.Ε. πάνω από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ καταλαβαίνει κι ο πιο δουλικός ότι τα δυνατά χαρτιά τα έχουμε εμείς κι όχι οι "εταίροι" μας. Φτάνει, όμως, μετά από τις εκλογές τού Ιουνίου να σχηματιστεί μια κυβέρνηση που να τα παίξει σωστά κι όχι κλείνοντας πονηρώς το μάτι στους αντιπάλους μας... 

Να τελειώνουμε με τους...δημόσιους ιδιώτες επιχειρηματίες

Η επιχειρηματικότητα δεν είναι αμάρτημα! Αντιθέτως, είμαι θιασώτης της γι' αυτό και δεν την ταυτίζω με την επιχειρηματική ελίτ που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες και η οποία πασχίζει σήμερα με νύχια και με δόντια να μην αλλάξει τίποτα προκειμένου να διαφεντεύει τον τόπο και για τα επόμενα χρόνια. Στο δικό μου μυαλό η επιχειρηματικότητα συνδέεται με την τήρηση των κανόνων τού υγιους ανταγωνισμού, την καινοτομία και, φυσικά, με τη δίκαιη διανομή του πλούτου που προέρχεται από αυτή. Από την άλλη, η επιχειρηματικότητα που είχε μάθει τόσα χρόνια να απομυζά το δημόσιο ταμείο και περιουσία, καθώς και τους φυσικούς πόρους που είναι ιδιοκτησία τού συνόλου του ελληνικού λαού όχι μόνο πρέπει να αφανιστεί και να δημευθούν τα κέρδη της, αλλά και να δικαστεί για τα ανομήματά της. Κι ένα από αυτά βεβαίως είναι και η μείωση των κατώτατων μισθών κατά 22%, καθώς και η μείωση του χρόνου τής μετενέργειας των κλαδικών συμβάσεων...
Αλήθεια, υπάρχει κανείς σώφρων άνθρωπος που να πίστευε ότι οι βιομήχανοι όχι μόνο δεν πίεζαν για την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, αλλά μάχονταν κι από πάνω στο πλευρό των εργαζομένων; Οσο υπάρχουν πρόβατα, όμως, θα υπάρχουν και λύκοι, όπως θα έγραφε κι ο Σέξπιρ. Κι αυτόν το ρόλο ομολογεί εμμέσως ότι έπαιξε κι ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Γιατί ο Β. Βενιζέλος δεν είχε μιλήσει με ονοματεπώνυμα όταν είχε και τα γένια και τα κτένια ως υπουργός Οικονομικών; Αν το έκανε τότε, όχι μόνο θα γινόταν περισσότερο πιστευτός αλλά θα είχε στο πλευρό του κι όλους αυτούς στο χώρο τής εργασίας που συνασπίστηκαν εναντίον του στη συνέχεια κι οδήγησαν στο ΠΑΣΟΚ να συναγωνίζεται σε εκλογικά ποσοστά τον Π. Καμμένο. Βαγγέλη μου, μετά από την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, παρά μόνο αμαρτίες τιμωρούνται...
Ο μεγάλος πλούτος πρέπει να φορολογηθεί και μάλιστα άγρια, κι όχι μόνο για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης. Η χώρα χρειάζεται άμεσα χρήματα και η προσφορότερη πηγή είναι η φορολόγηση όλων εκείνων που είχαν εκμεταλλευτεί περισσότερο από τους υπόλοιπους το δημόσιο δανεισμό, τον οποίο και οικειοποιήθηκαν επενδύοντάς τον σε φούσκες, χρηματιστηριακές και μη, καθώς και για αποκλειστική αύξηση της προσωπικής-οικογενειακής τους περιουσίας, την οποία "ξέπλεναν" με φιλανθρωπίες. Οποιοι χρησιμοποιούν ως επιχείρημα πως οι πλούσιοι θα πάρουν τα χρήματα ή τα καράβια τους και θα τα πάνε στο εξωτερικό κάνουν πως λησμονούν πως υπάρχουν πολλοί τρόποι αντικειμενικής τεκμηρίωσης του πλούτου, όπως είναι η εν Ελλάδι ακίνητη περιουσία. Ακόμα και η ιδιοκτησία εξωχώριων εταιρειών μπορεί να φορολογηθεί. Αλλωστε, η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή δε διογκώθηκαν λόγω τεχνικών δυσκολιών αλλά εξαιτίας ελλείμματος πολιτικής βούλησης για τον περιορισμό τους...
Δεν είναι, εξάλλου, η υψηλή φορολόγηση των επιχείρησεων που κάνει τη χώρα μας παράδειγμα προς αποφυγή για επενδύσεις, ούτε το μεγάλο κράτος στο οποίο αποδίδουν όλα τα δεινά τής γης οι κήνσορες του νεοφιλελευθερισμού. Αλλωστε, δεν είχαμε δει κανένα επενδυτικό μπουμ ούτε τα χρόνια που ο Γ. Αλογοσκούφης μείωνε τη φορολόγηση των επιχειρήσεων. Τα σημαντικότερα προβλήματα είναι το κομματικό κράτος, το ευμετάβλητο φορολογικό καθεστώς, καθώς και οι γραφειοκρατικές δομές και το αλισβερίσι τού πάλαι ποτέ δικομματισμού με μια δράκα επιχειρηματιών η οποία δεν ήθελε να μοιραστεί τη μεγάλη πίτα της. Γι' αυτό ακόμα κι αν εκδοθούν ευρωομόλογα, ακόμα κι αν αυξηθεί η απορροφητικότητα των προγραμμάτων τού ΕΣΠΑ, ακόμα κι αν βρούμε εναλλακτικούς πόρους δανεισμού η κατάσταση δεν θα καλυτερεύσει αν αυτά τα εργαλεία δε διανεμηθούν κυρίως σε άνεργους νέους, οι οποίοι δεν έχουν κομματικές εξαρτήσεις και οι οποίοι δεν ανήκουν στην κλίκα που κατάστρεψε τη χώρα, κι αν δεν αναδιανεμηθεί ο ήδη παραγόμενος πλούτος...  

Τα "Αουσβιτς" δεν αναθεωρούνται, καταργούνται...

Ο εθνικός μας εγωισμός μπορεί να πληγώθηκε όταν ολλανδός ευρωβουλευτής αποκάλεσε την Ελλάδα πρώην οθωμανική αυτοκρατορία, ωστόσο κάνουμε ό,τι είναι δυνατό στο δημόσιο βίο για να πείσουμε τους πάντες ότι δεν έχουμε πετάξει από πάνω μας το σαράκι τού ραγιά. Γι' αυτό κι εξακολουθούμε να αναζητούμε τη σωτηρία μας στις Μεγάλες Δυνάμεις τής σύγχρονης εποχής και να βγάζουμε φλύκταινες όταν κάποιος "τολμά" να μην περιγράψει τα ανύπαρκτα ρούχα τού βασιλιά αλλά να μιλήσει με απόλυτο ρεαλισμό. Μήπως το ίδιο δεν έγινε και με τον Αλέξη Τσίπρα όταν προειδοποίησε, μέσες άκρες, πως ο Φ. Ολάντ έχει όλα τα "φόντα" για να εξελιχθεί σε νέο Γ. Παπανδρέου;...
Αλήθεια, πόσο αφελής μπορεί να είναι κάποιος για να πιστεύει ότι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας θα επιτρέψει η χώρα του να πάθει ζημιά δισεκατομμυρίων ευρώ μόνο και μόνο γιατί κάποιος τον αποκάλεσε "Ολαντρέου"; Πέρα από το γεγονός ότι ο ίδιος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περίοδου δεν έδειξε να ενοχλείται όταν του προσήπτε αυτόν το χαρακτηρισμό ο αριστερός αντίπαλός του Ζ.Λ. Μελανσόν, σήμερα φαίνεται πως έχει ξεχάσει τη δήλωση που είχε κάνει το βράδυ τού εκλογικού του θριάμβου, όταν είχε υπογραμμίσει πως η λιτότητα δε μπορεί να είναι μοιραίο αποτέλεσμα. Καλή η ανάπτυξη και τα ευρωομόλογα που προτείνει, μόνο που αν είναι να κατευθυνθούν αποκλειστικώς στους σημερινούς Έλληνες έχοντες και κατέχοντες και για την πλειονότητα του λαού να συνεχιστεί η εφαρμογή τού μνημονίου, λυπάμαι αλλά δε βλέπω μεγάλες διαφορές από την πολιτική τής Ανγκ. Μέρκελ...
Ετσι κι αλλιώς η όλη συζήτηση γύρω από τη νέα αυτή προβοκάτσια είναι αποπροσανατολιστική. Κι αυτό γιατί η αν η Ευρώπη εμφανίζεται τώρα περισσότερο διατεθειμένη να συζητήσει αναπτυξιακά μέτρα αυτό δεν οφείλεται τόσο στο Φ. Ολάντ όσο στο σεισμό που προκάλεσε το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου στην Ελλάδα και, κυρίως, ο τρόμος ο οποίος έχει καταλάβει τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων από την ισχυρή πλέον πιθανότητα σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης λίαν συντόμως. Τα πραγματικά ερωτήματα είναι άλλα: γιατί δε συζητούμε, για παράδειγμα, ότι δόθηκαν άλλα 18 δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες, πέρα από την κρυφή βοήθεια, με το συνολικό ποσό που τους έχει δοθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια να ξεπερνά τα 100 δισεκατομμύρια; Σκεφτείτε αν όλα αυτά τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν στην αγορά κι όχι στους κερδοσκόπους μεσάζοντες πόσο πιο ήπια θα είχε εξέλθει της κρίσης η ελληνική κοινωνία. Μόνο που κι αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι δεν ήταν ποτέ σκοπός η σωτηρία τού λαού, αλλά του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και της πολιτικής ελίτ η οποία το υπηρετεί εδώ και πολλά, πολλά χρόνια. Γιατί δε συζητούμε, επίσης, τις απανωτές καταστροφολογικές δηλώσεις των αρχηγών της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και του Προέδρου της Ολιγαρχίας, Κ. Παπούλια και του τέως τραπεζιτάρχη Λ. Παπαδήμιου, οι οποίες οδηγούν σε μαζική εκροή καταθέσεων στο εξωτερικό;..
Η Ελλάδα έχει ακόμα διαπραγματευτικά όπλα, τα οποία δε φρόντισαν να αξιοποιήσουν ποτέ οι Γ. Παπανδρέου, Β. Βενιζέλος και Αντ. Σαμαράς, οι οποίοι τώρα υπόσχονται πως θα είναι σκληροί διαπραγματευτές, έστω κι αν το Βερολίνο δεν έχει αποδεχθεί καμιά από τις προτάσεις που έχουν καταθέσει μέχρι σήμερα. Μόνο που τα "Αουσβιτς" δεν αναθεωρούνται, αλλά καταργούνται. Γι' αυτό και δεν έχει καμιά διαφορά αν το ψήσιμό μας στους φούρνους κρατήσει δύο ή τρία χρόνια, αλλά πόσο πιο γρήγορα θα αποδράσουμε από μια πολιτική η πλήρης εφαρμογή τής οποίας θα καταντήσει την πλειονότητα του λαού να αναζητά την τροφή της στα σκουπίδια τα οποία θα εξακολουθούν να αφήνουν σε πλεόνασμα οι 200 οικογένειες που κυβερνούν τη χώρα...
  

Οι γάμοι από συμφέρον έχουν ημερομηνία λήξης...

Με ποιούς έμοιαζαν στη χθεσινή κοινή τους παρουσία ο Αντ. Σαμαράς και η Ν. Μπακογιάννη; Με ανδρόγυνο το οποίο δεν αγαπιέται καθόλου, αλλά αναγκάζεται να παντρευτεί εξαιτίας των γονιών του, οι οποίοι θέλουν να δουν τις οικογνειακές τους περιουσίες να ενώνονται "εις σάρκαν μίαν". Πώς να το κάνουμε άλλωστε, είναι πολλή γλυκιά η εξουσία για να την αποκηρύξουμε προβάλλοντας "ανόητα" επιχειρήματα όπως ιδεολογικές και προσωπικές διαφορές ή ακόμα και δεσμεύσεις τού πρόσφατου παρελθόντος. Δεν είμαστε, όμως, και χρυσόψαρα για να έχουμε ξεχάσει την υπόσχεση της Ν. Μπακογιάννη πως θα εγκατάλειπε την πολιτική στην περίπτωση που η Δημοκρατική Συμμαχία δεν έμπαινε στη Βουλή...
Προφανώς και είναι θεμιτή η δημιουργία ενός δεξιού μετώπου, το οποίο ξεκινά από την ακροδεξιά των Μ. Βορίδη, Αδ. Γεωργιάδη, Φ. Κρανιδιώτη κλπ. και καταλήγει στο νεοφιλελευθερισμό τής Ν. Μπακογιάννη και του Κ. Μητσοτάκη. Μόνο που είναι τουλάχιστον υποκριτικό να κατηγορεί ο Αντ. Σαμαράς το ΣΥΡΙΖΑ και τις πολλές συνιστώσες του όταν στο ίδιο του το κόμμα δημιουργεί μια σειρά παρακλάδια τα οποία μάλιστα δεν ενώνονται για τη σωτηρία τής πατρίδας, όπως θέλει η επίσημη ρητορική, αλλά για την επιβίωσή τους σε ένα πολιτικό περιβάλλον που ευνοεί τη ρήξη με το παρελθόν. Ο Αντώνης, η Ντόρα και, αργότερα ή νωρίτερα, ο Γ. Καρατζαφίρερ δεν ενώνονται για να μην αρπάξει ο Αλέξης Τσίπρας τα ακίνητα και τις καταθέσεις των νοικοκυραίων, αλλά για να διατηρηθεί στη ζωή ένα σάπιο κατεστημένο, το οποίο προτιμά να οδηγήσει στη φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειονότητας των ελλήνων από το να έρθει σε αντιπαράθεση με μια επιχειρηματική και συντεχνιακή ελίτ η οποία απομυζά το μεγαλύτερο μέρος τού παραγόμενου πλούτου στη χώρα μας...

Οι προβοκάτσιες και η προπαγάνδα σε βάρος τού αριστερού μετώπου, που είναι και το μόνο που προτείνει μια εντελώς διαφορετική πολιτική από την καταστροφική που ακολουθείται σήμερα, θα πάει σύννεφο μέχρι τις 17 Ιουνίου. Το σύστημα έφτασε μέχρι του σημείου να καταγγείλει το ΣΥΡΙΖΑ για τη μείωση στα δημόσια έσοδα, λες και είναι η Αριστερά που ψήφισε το μνημόνιο το οποίο βυθίζει τη χώρα στην ύφεση και "πάγωσε" ακόμα και την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων για ψηφοθηρικούς λόγους. Οσοι, όμως, βρίσκονται πίσω από τη χυδαιότερη επιχείρηση παραπληροφόρησης του ελληνικού λαού από τη μεταπολίτευση έχουν ήδη αντιληφθεί ότι ακόμα κι αν σχηματιστεί, παρελπίδα, κυβέρνηση Ν.Δ.- ΠΑΣΟΚ, όπως είναι και το σχέδιο, αυτή δεν θα κρατήσει πέραν του φθινοπώρου. Το μνημόνιο και τα νέα επαχθή μέτρα που θα ακολουθήσουν στην περίπτωση που δεν αλλάξουμε ρότα θα οδηγήσουν στην κοινωνική έκρηξη στην οποία "σπρώχνει" άθελά του ο πάλαι ποτέ δικομματισμός. Και τότε ακόμα και οι ικανότεροι προβοκάτορες του κόσμου δεν θα μπορέσουν να αποτρέψουν μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Είναι προτιμότερο, όμως, αυτή να σχηματιστεί πριν παραδοθεί η χώρα σε ένα νέο γύρο αδίκως κατανεμημένης άγριας λιτότητας...     

Αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού χορεύει η νύφη...

Κουίζ για...μέτριους λύτες: γιατί οι ηγέτες των δήθεν ισχυρότερων οικονομιών τού πλανήτη είχαν για "κυρίως πιάτο" την Ελλάδα στις συζητήσεις τους στο Καμπ Ντέιβιντ; Α. Γιατί σα νεορομαντικοί που είναι, λατρεύουν τη χώρα μας και το σύγχρονο πολιτισμό της, όπως αυτός γίνεται γνωστός παγκοσμίως χάρη στα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης. Β. Γιατί πίσω από το νεοφιλελεύθερο προσωπείο τους κρύβουν οκτώ αγνές καρδιές, οι οποίες οδύρονται βλέποντας τους λαούς να υποφέρουν προκειμένου να μην πονέσουν οι τραπεζίτες και οι λοιποί κερδοσκόποι. Γ. Γιατί έχουν οικοδομήσει ένα  παγκόσμιο σύστημα το οποίο είναι τόσο εύθραυστο και σαθρώς θεμελιωμένο ώστε αρκεί να "φτερνιστεί" κάποιο από τα πιο αδύναμα μέλη του για να πάθουν "πνευμονία" και οι πιο ισχυροί οργανισμοί...

Την ώρα που διεθνείς αναλυτές κοστολογούν το κόστος τής εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη για τους υπόλοιπους ευρωπαίους ακόμα και στο ένα τρισεκατομμύριο ευρώ και τη στιγμή που η καγκελάριος της Γερμανίας πιέζεται να αλλάξει τη στρατηγική της προς μια πιο αναπτυξιακή κατεύθυνση, η δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα εξακολουθεί να περιστρέφεται γύρω από ψευτοδιλήμματα περί δραχμής. Αλλού βαρούν τα όργανα, όμως, κι αλλού χορεύει η νύφη. Καλώς ή κακώς οι ευρωπαίοι θα κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ ακόμα κι αν την επαύριο των εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας την ανακηρύξει λαϊκή δημοκρατία! Γι' αυτό και είναι ώρα να συζητήσουμε στα σοβαρά ένα εναλλακτικό τού μνημονίου σχέδιο, το οποίο θα προτάσσει την αναδιανομή τού πλούτου τής χώρας μέσω κι αναπτυξιακών εργαλείων, τα οποία όμως δεν πρέπει να κατευθυνθούν στους γνωστούς διαπλεκόμενους της εξουσίας, αλλά κυρίως σε νέους άνεργους με μόρφωση κι όρεξη για δουλειά, οι οποίοι δε στηρίζουν την ανέλιξή τους στην κομματοκρατία...

Σε αυτό το πλαίσιο την ενημέρωση της κοινής γνώμης θα ωφελήσουν περισσότερες της μιας τηλεμαχίες, με ανοιχτή συζήτηση και με τη συμμετοχή όλων των αρχηγών τουλάχιστον των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ώστε να γίνει κατανοητό από τον ελληνικό λαό ποιό ακριβώς είναι το κυβερνητικό τους πρόγραμμα. Σε μια τέτοια περίπτωση προφανώς κι ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εξειδικεύσει πολιτικές που ως τώρα έχει διατυπώσει σε αδρές γραμμές, αλλά κυρίως θα γίνει αντιληπτό στους έλληνες ότι Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ επιμένουν σε μια πολιτική την οποία θεωρούν πλέον αδιέξοδη ακόμα και ηγέτες όπως ο Μ. Ομπάμα κι ο Φ. Ολάντ, οι οποίοι δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απομεινάρια τού μπολσεκιβισμού, όπως αρέσκεται να δαιμονοποιεί ο Αντ. Σαμαράς ό,τι δεν καταλαβαίνει η παλαιοδεξιά κούτρα του...

Σήκω Γκέμπελς για να δεις τα "παιδιά" τής διαπλοκής!

Είναι πολύ εύκολο να καταγγέλλεις στα λόγια το ναζισμό και την ελληνική του χρυσαυγίτικη εκδοχή, φαίνεται όμως πως είναι πολύ δύσκολο να το κάνεις και στην πράξη. Αυτό ισχύει και για τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης, τα οποία από τη μία καταδικάζουν, με σχετικά ρεπορτάζ και συνεντεύξεις, τους εκπροσώπους τής πιο μαύρης μισαλλοδοξίας, από την άλλη όμως χρησιμοποιούν κατ' εξοχήν ναζιστικές μεθόδους προκειμένου να ρίξουν λάσπη σε όσους έχουν το "θράσος" να ισχυρίζονται πως η τρομοκρατία των μονοδρόμων δεν είναι τίποτα άλλο από το ύστατο καταφύγιο των υπό κατάρρευση κατεστημένων. Οταν, επομένως, χρησιμοποιείς κατ' επανάληψη το "λέγε λέγε, κάτι μένει" του υπουργού Προπαγάνδας τού Χίτλερ, Γ. Γκέμπελς είναι τουλάχιστον υποκριτικό να παριστάνεις τον υπερασπιστή τής δημοκρατίας και της ελευθερίας απέναντι στη ναζιστική θηριωδία...

Δεν είναι απλώς δικαίωμα αλλά υποχρέωση των δημοσιογράφων να είναι αυστηροί απέναντι στον οποιοδήποτε, πόσω μάλλον όταν αυτός διεκδικεί να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός τής χώρας. Γι' αυτό και είναι υποχρέωσή τους να περιμένουν απαντήσεις από τον Αλέξη Τσίπρα και τους βουλευτές τού ΣΥΡΙΖΑ σε ερωτήματα που εκείνοι θα ήθελαν να αποφύγουν. Προφανώς και θα πρέπει να εξειδικεύσουν στον ελληνικό λαό το εναλλακτικό τους πρόγραμμα και να δώσουν εξηγήσεις σε ασάφειες, όπως για παράδειγμα για τη φορολόγηση ζημιογόνων επιχειρήσεων. Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες γινόμαστε μάρτυρες ενός ρεσιτάλ μαύρης προπαγάνδας από την πλευρά και των διαπλεκόμενων δημοσιογράφων σε βάρος αποκλειστικώς και μόνο ενός ανθρώπου κι ενός κόμματος. Λες κι όσα έχουν πράξει και ισχυρίζονται οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί δεν έχουν ούτε ένα ψεγάδι κι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο μοναδικός λεπρός σε μια, κατά τα άλλα, αμόλυντη Σπιναλόγκα. Λες κι ο Αντ. Σαμαράς δεν έχει παρουσιάσει τρία "Ζάππεια" για την οικονομία, με το τελευταίο μόλις πριν από ένα μήνα περίπου, τα οποία έχει "φτύσει κατάμουτρα" η τρόικα. Ή λες και η Ανγκ. Μέρκελ έχει κάνει δεκτή ακόμα και την ήσσονος πραγματικής σημασίας πρόταση του Β. Βενιζέλου περί παράτασης εφαρμογής των μέτρων τού μνημονίου κατά ένα έτος...
Θέλετε να είμαστε ρεαλιστές; Αν υπάρχει μια σχετική βεβαιότητα για το τί μέλλει γενέσθαι, αυτή έχει να κάνει με το ότι η εφαρμογή τού μνημονίου, το οποίο είναι και το προεκλογικό πρόγραμμα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, μας οδηγεί εκτός ευρώ. Ρωτήστε όποιον οικονομολόγο θέλετε, είτε αριστερό είτε δεξιό, κι αν σας πει πως είναι δυνατό να σωθεί με άγρια λιτότητα μια χώρα που διανύει τον πέμπτο χρόνο ύφεσης, τότε απευθυνθείτε σε πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών και ζητήστε να του αφαιρέσουν το δίπλωμα! Γι' αυτό και η καταγγελία τού μνημονίου, η σχεδόν ολική, αν όχι ολική, διαγραφή τού χρέους, η χρηματοδότηση από εναλλακτικές πηγές, όπως η Ρωσία και η Κίνα ακολουθώντας το παράδειγμα της Κύπρου, σε περίπτωση που η τρόικα σταματήσει το δανεισμό (δεν είναι βεβαιότητα, είναι ενδεχόμενο), η υψηλή φορολόγηση των πλουσίων βάσει αντικειμενικών τεκμηρίων και σε επίπεδο φυσικών προσώπων κι όχι επιχειρήσεων, με τελικό σκοπό τη δίκαιη αναδιανομή του πλούτου και την παραγωγή νέου μόνο ως παράλογες ιδέες δεν είναι δυνατό να θεωρούνται σε μια χώρα οι πολίτες τής οποίας έχουν μάθει να σέρνονται πίσω από ψευδεπίγραφα διλήμματα, τα οποία αποσκοπούν στη διαιώνιση της θυματοποίησής τους κι όχι φυσικά στη σωτηρία τους...   

Αν ο λαός είναι ο διάβολος, τότε ο Τσίπρας είναι ο αντίχριστος...

Τώρα τελευταία μελετώ προσεκτικά φωτογραφίες τού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει και τα φριχτά "ελαττώματα" να είναι νέος κι ωραίος. Τις έχω βάλει και στο μικροσκόπιο, αλλά δυσκολεύομαι να εντοπίσω πού έχει κρυμμένα αυτό το "θηρίο" τής Αποκαλύψεως τα επτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα για τα οποία μας μιλούν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, το τραπεζικό κι επιχειρηματικό κατεστημένο, καθώς και τα μιντιακά παπαγαλάκια τους, τα οποία έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα και στο Αλ Τζαζίρα. Δε μπορεί, αποκλείεται ο Αντ. Σαμαράς κι ο Β. Βενιζέλος να μας λένε ψέματα -δεν το έχουν κάνει άλλωστε ποτέ στο παρελθόν- και να μην είναι ο επικεφαλής τού ΣΥΡΙΖΑ ο πραγματικός αντίχριστος, ο 666 με τον οποίο έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές ελλήνων διαβάζοντας τα σχολικά βιβλία προσηλυτισμού στη χριστιανική ορθόδοξη θρησκεία, συγγνώμη, εννοούσα τα βιβλία των θρησκευτικών...
Θα μας αρπάξει τις τραπεζικές καταθέσεις ο Αλέξης Τσίπρας; Μα, νόμιζα πως το είχαν κάνει ήδη εκείνοι που ελαχιστοποίησαν τους μισθούς και τις συντάξεις κι όσοι χρησιμοποιούσαν τα λεφτά μας για θαλασσοδάνεια ή για την "επένδυσή" τους σε καταστροφικά παράγωγα και χρηματιστηριακές φούσκες που φαλίρισαν ασφαλιστικά ταμεία. Θα μας πάρει τα σπίτια ο Αλέξης Τσίπρας; Κι εγώ που θεωρούσα πως το είχαν κάνει ήδη όσοι επέβαλαν δεκάδες φόρους στην ιδιοκτησία την τελευταία δεκαετία, με "κορυφαία" έμπνευσή τους την παγκόσμια πατέντα τού χαρατσιού μέσω των ακινήτων. Θα κλείσει τις επιχειρήσεις ο Αλέξης Τσίπρας εξαιτίας τη υψηλής φορολόγησης των μεγαλοεπιχειρηματιών; Φαίνεται πως μόνο εγώ βλέπω δεξιά κι αριστερά λουκέτα μικροεπιχειρηματιών, αλλά κι απροκάλυπτη επίδειξη από την πλευρά των 200 οικογενειών που λυμαίνονται τη χώρα και οι οποίες φορολογούνται ελάχιστα ή καθόλου μολονότι ο πλούτος τους είναι τεκμαρτός. Είναι κωλοτούμπας ο Αλέξης Τσίπρας; Κάπως έτσι θα είναι, αφού εκείνος ήταν που πρώτα χαρακτήριζε το μνημόνιο καταστροφικό και ύστερα το ψήφιζε, αυτός είναι, επίσης, που πριν τον αφήσει ο λαός εκτός Βουλής επιστρέφει σήμερα στο κόμμα όπου απότυχε να εκλεγεί πρόεδρος προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά. Θα μας γυρίσει στη δραχμή ο Αλέξης Τσίπρας; Μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το ένα μετά από το άλλο τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα προγράμματα, τα οποία γεννούν τέτοια οικονομική ασφυξία που στο τέλος θα παρακαλούμε να εγκαταλείψουμε το ευρώ...

Την ώρα που ακόμα και οι πέτρες γελούν με το καιροσκοπικό δεξιό μέτωπο ανθρώπων οι οποίοι ταυτίζουν τη δική τους διάσωση με τη σωτηρία τού τόπου και οι οποίοι ξεθάβουν γόνους φαύλων οικογενειών και υπόδικους περιφερειάρχες, από την άλλη όχθη τού πολιτικού τόξου δημιουργείται ένα κίνημα το οποίο προτάσσει τη σωτηρία τού λαού. Κι αυτή δεν περνά μέσα από τα μνημόνια τής απόλυτης εξαθλίωσης, αλλά από τη ρήξη με νοοτροπίες που έκαναν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Το σύστημα, εγχώριο και διεθνές, έχει ήδη βάλει μπρος τις προβοκάτσιες, οι οποίες θα ενισχυθούν μέχρι να φτάσουμε στις εκλογές. Θα προκαλέσει ακόμα και σκηνικό τεχνητής χρεοκοπίας προκειμένου να τρομοκρατήσει. Δικαίωμά του είναι να παίξει το τελευταίο του χαρτί. Μόνο που σε ένα μήνα από τώρα θα πέσει νεκρό από τα χέρια των θυμάτων του, από τα χέρια της συντριπτικής πλειονότητας των ελλήνων οι οποίοι πλέον δε φοβούνται, αλλά είναι έτοιμοι να παλέψουν για ένα δικαιότερο μέλλον για τους ίδιους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους...     

Το "πιστόλι στον κρόταφο" ξέμεινε από σφαίρες...

Σκεφτείτε έναν άνθρωπο που επί δυόμισι χρόνια άγεται και φέρεται υπό την απειλή ενός πιστολιού στον κρόταφο. Πόσο θα αντέξει ακόμα να ζει κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς; Δεν είναι πολύ λογικό κάποια στιγμή να βροντοφωνάξει "άι σιχτίρ", ρισκάροντας την πιθανότητα αυτός που τον απειλεί να τραβήξει τη σκανδάλη; Σε αυτό το σημείο βρίσκεται σήμερα και η πλειονότητα των ελλήνων. Ο λαός έχει κουραστεί να ακούει και να διαβάζει αποτυχημένους πολιτικούς να τον εκβιάζουν σε καθημερινή βάση πως αν δεν αυτοκτονήσει θα πεθάνει. Ακόμα κι αν ήμασταν θεατές μια καλοκουρδισμένης παράστασης, θα είχαμε βαρεθεί αν αυτή διαρκούσε περισσότερες από τρεις ώρες. Πόσω μάλλον όταν παρακολουθούμε το ίδιο κακόγουστο έργο εκβιασμών κι απειλών εδώ και πολλούς, μα πάρα πολλούς μήνες. Το κακό παρακράτησε και γι' αυτό το αποτέλεσμα της κάλπης τού Ιουνίου θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε το μήνυμά της, όποιο κι αν είναι αυτό, να μη μπορεί να παρερμηνευτεί ούτε από εκείνους που τους φτύνουν αλλά νομίζουν πως ακόμα βρέχει...
Είναι απολύτως θεμιτό να υπερασπίζεται κανείς το μνημόνιο. Θεωρητικώς τουλάχιστον έχουμε δημοκρατία. Ωστόσο, είναι χυδαίο όταν μια πολιτική επιλογή επιβάλλεται με μη δημοκρατικές διαδικασίες-ας μην ξεχνάμε το εκτρωματικό μόρφωμα της κυβέρνησης Παπαδήμου-, καθώς και με εκβιαστικά διλήμματα του τύπου " εξαθλίωση του πληθυσμού για τα επόμενα πενήντα χρόνια τουλάχιστον ή δραχμή". Τέτοιου είδους κόλπα, τα οποία δε βασίζονται σε στέρεη επιχειρηματολογία, έχουν ημερομηνία λήξης κι οδηγούν σε κοινωνικές συγκρούσεις κι εξεγέρσεις, όπως αποδείχθηκε άλλωστε τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Πώς να πείσεις, άλλωστε, το λαό ότι δεν θα έχεις να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις όταν βρίσκεις χρήματα για να πληρώσεις κερδοσκοπικό ομόλογο 435 εκατομμυρίων ευρώ κι όταν η Ευρώπη σπεύδει αλαφιασμένη, παρά την εκφοβιστική ρητορική της, να ανακεφαλαιοποιήσει τις ελληνικές τράπεζες με 18 δισεκατομμύρια;...
Η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να πηγαίνει από εκλογική αναμέτρηση σε εκλογική αναμέτρηση. Σύμφωνοι! Μόνο που δεν είναι δυνατό, στο όνομα μια εθνικής συνεννόησης η οποία δεν θα λάμβανε υπόψη την εκπεφρασμένη με την ψήφο της 6ης Μαΐου θέληση των ελλήνων για ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές, να σχηματιζόταν μια καιροσκοπική κυβέρνηση, η οποία θα εφάρμοζε και θα ψήφιζε μέτρα που έχουν καταδικαστεί πρώτα από την κοινή λογική πριν καταδικαστούν κι από το εκλογικό σώμα. Οι εκλογές τού Ιουνίου προσφέρουν μια χρυσή ευκαιρία να τελειώνουμε με τον τέως δικομματισμό, ο οποίος είναι ταυτισμένος με τη σαπίλα, και να δώσουμε επιτέλους την ευκαιρία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης στην Αριστερά, χωρίς εξαρτήσεις από κόμματα που συμφώνησαν και ψήφισαν τα μνημόνια και τώρα παριστάνουν τα "έτοιμα από καιρό, τα θαρραλέα" για επαναδιαπραγμάτευση, αλλά κι εκείνα που με το μανδύα των αριστερών ήταν πρόθυμα να κάνουν σχεδόν τα πάντα για να στηρίξουν το καταρρέον σύστημα.
ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΔΗΜΑΡ διέθεταν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να σχηματίσουν την πολυπόθητη για το κατεστημένο κυβέρνηση. Δεν θυμάμαι, εξάλλου, τους Αντ. Σαμαρά, Β. Βενιζέλο και Φ. Κουβέλη να έθεσαν ποτέ θέμα πολιτικής νομιμοποίησης όταν σχηματίζονταν ατοδύναμες κυβερνήσεις που διέθεταν τη σχετική κι όχι την απόλυτη πλειοψηφία τού εκλογικού σώματος. Είναι φανερό ότι δεν ήταν ποτέ στόχος τους η δημιουργία μιας βιώσιμης κυβέρνησης η οποία θα "πάγωνε" τα μέτρα τού μνημονίου, αλλά να αποδυνάμωναν το μοναδικό πολιτικό σχηματισμό με κοινοβουλευτική παρουσία που προτάσσει την ανατροπή τού μνημονίου και την αναδιανομή τού εθνικού πλούτου προς όφελος εκείνων που τον παράγουν. Γι' αυτό και θα καταδικαστούν σαν ενιαίος φορέας στις εκλογές τού Ιουνίου, όποια κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή προβιά κι αν έχουν φορέσει μέχρι τότε...    

Πόνος τής γέννας ή του ετοιμοθάνατου; Ιδού η επιλογή...

Ο Αντ. Σαμαράς ήταν εκείνος που απειλούσε με εκλογές ξανά και ξανά μέχρι να μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ο Β. Βενιζέλος απαιτεί τη συμμετοχή τού ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση εθνικής μειοδοσίας, προκειμένου αυτή να διαθέτει πολιτική νομιμοποίηση. Μόνο που όταν οι κυβερνήσεις τού ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν το ένα μνημόνιο μετά από το άλλο το τελευταίο που τον ενδιέφερε ήταν να ζητηθεί η γνώμη τού λαού. Κι όταν ο ρεζίλης των Παπανδρέου είχε το "θράσος" να μιλήσει για δημοψήφισμα, έστω και καθυστερημένα κι αφού πρώτα είχε δέσει την Ελλάδα στο "άρμα" τού μνημονίου, ώστε να αποφασίσει ο λαός για το μέλλον του τότε το κόμμα του και το υπόλοιπο πολιτικό κι επιχειρηματικό κατεστημένο, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, τον πέταξαν σα στημένη λεμονόκουπα άρον άρον, ώστε να τοποθετήσουν στην θέση του το Λ. Παπαδήμιο με ένα τραπεζιτικό πραξικόπημα...
Προφανώς και η ακυβερνησία σε μια τόσο δύσκολη περίοδο είναι σοβαρό ζήτημα. Μόνο που ακόμα καταστροφικότερο θα είναι να επιβληθεί από θεσμικά κι εξωθεσμικά κέντρα μια κυβέρνηση η οποία δεν θα ανταποκρίνεται στο ουσιαστικότερο των αιτημάτων που έστειλε το εκλογικό σώμα στις 6 Μαΐου, δηλαδή τη ρήξη με τη μνημονιακή πολιτική, η οποία βυθίζει τη χώρα σε όλο και μεγαλύτερη ύφεση, αυξάνει θεαματικώς τον αριθμό των ανέργων και, κυρίως, διαιωνίζει ένα σάπιο σύστημα το οποίο πασχίζει με προβοκάτσιες και χυδαία προπαγάνδα να κρατηθεί στη ζωή. Επιχειρώντας μια ιστορική ακροβασία, πολύ φοβάμαι πως αν οι Σαμαράς-Βενιζέλος είχαν τα ηνία τής χώρας όταν ο ιταλός πρέσβης παρέδιδε το τελεσίγραφο του Μουσολίνι, θα το αποδέχονταν με το επιχείρημα πως δε μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο και πως ο πόλεμος θα ήταν καταστροφή για τη χώρα...
Ολες, μα όλες οι πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου οφείλουν να παραδεχθούν δημοσίως ότι όποιο δρόμο κι αν διαλέξουμε δε μπορούμε να αποφύγουμε τον πόνο. Είτε μείνουμε στο ευρώ είτε επιστρέψουμε στη δραχμή ο δρόμος δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσχερέστατη θέση όχι τόσο γιατί έχει υπερβολικό χρέος κι ελλείμματα, αλλά κυρίως επειδή αφέθηκε ένα πολιτικό σύστημα να δημιουργήσει ένα κράτος το οποίο στηρίχθηκε στην αναξιοκρατία και στον εύκολο πλουτισμό κι όχι στην παραγωγικότητα μέσω των ίσων ευκαιριών για όλους τους έλληνες. Αυτή η κατάσταση, όμως, δεν πρόκειται να διορθωθεί με το μνημόνιο, το οποίο πολλαπλασιάζει την κοινωνική αδικία...
Η Ελλάδα είναι φανερό ότι χρειάζεται ένα σχέδιο σωτηρίας, το οποίο θα έρχεται σε ρήξη με πολλές από τις αβελτηρίες τού παρελθόντος και θα έχει στο επίκεντρό του τη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου. Σε αυτό το πλαίσιο, χρειαζόμαστε περισσότερο κράτος, απαλλαγμένο όμως από την κομματοκρατία κι ενισχυμένο με μορφωμένους ανθρώπους στους οποίους θα δίνονται κίνητρα για να διαπρέπουν. Αυτό σημαίνει συγχωνεύσεις και καταργήσεις άχρηστων οργανισμών κι απολύσεις όσων υπαλλήλων περισσεύουν και δε μπορούν να απορροφηθούν αλλού, αλλά και πρόσληψη καταρτισμένου προσωπικού όπου αυτό είναι απαραίτητο και, κυρίως, σε κομβικούς τομείς όπως η παιδεία και η υγεία. Σημαίνει, επίσης, κρατικό έλεγχο στο ασύδοτο σήμερα τραπεζικό σύστημα, διατήρηση στο Δημόσιο κερδοφόρων οργανισμών οι οποίοι θα μπορούν να ενισχύουν κοινωνικές πολιτικές, αλλά κι εκείνων των ΔΕΚΟ που παρέχουν αγαθά όπως το νερό. Δεν θέλω ένα κράτος-πατερούλη, αλλά ένα κράτος που θα ορίζει τους κανόνες τού παιχνιδιού και θα είναι εκεί για να ελέγχει την τήρησή τους. Η αποκαλούμενη αυτορρύθμιση της αγοράς, άλλωστε, έχει αποτύχει, οδηγώντας μας σε καταστροφικές παγκόσμιες κρίσεις οι οποίες έκαναν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Γι' αυτό και με τις επιλογές μας μπορούμε να διαλέξουμε αν ο πόνος που μας περιμένει θα είναι της γέννας ή του ετοιμοθάνατου...
  

Είσαι τόσο μικρός ή τόσο μεγάλος όσο θέλεις να είσαι...

Αν ο Γολιάθ είχε μια δεύτερη ευκαιρία να αναμετρηθεί με το Δαβίδ, το πιθανότερο θα ήταν πως θα τον κέρδιζε. Η ζωή, άλλωστε, είναι μια ζούγκλα όπου συνήθως ο ισχυρότερος κατασπαράσσει τον πιο αδύναμο. Η ιστορία, όμως, έχει κρατημένες τις πιο χρυσές από τις σελίδες της για εκείνους που δεν αποδέχονται το πεπρωμένο τους, που κατανοούν ότι ο στόχος που έχουν θέσει είναι πολύ δύσκολος, ωστόσο δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τη μάχη. Κάθε άλλο, αφού εμφορούνται από εκείνη τη βαθιά πίστη στον εαυτό τους, η οποία τους επιτρέπει να ασπάζονται το καζαντζακικό "αδύνατο είναι ό,τι δεν έχεις πεθυμήσει" και να παλεύουν για το ακατόρθωτο σα να είναι η πιο πιθανή κατάληξη του μόχθου τους. Δώδεκα λεπτά πριν τελειώσει ο τελικός τής Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός έχανε με διαφορά 19 πόντων από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Αν προπονητής τού Θρύλου ήταν ο Γ. Παπανδρέου ή ο Β. Βενιζέλος ή ο Αντ. Σαμαράς ή ο Φ. Κουβέλης και στο παρκέ βρίσκονταν τα μιντιακά παπαγαλάκια τους θα είχαν σηκώσει λευκή πετσέτα, θα έδιναν συγχαρητήρια στον αντίπαλο πριν τελειώσει το ματς και ύστερα θα κλαίγονταν πως η άλλη ομάδα ήταν ανώτερη και γι' αυτό δε μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να την κερδίσουν. Ευτυχώς, όμως, στον αγωνιστικό χώρο έδωσαν βροντερό "παρών" άνθρωποι που περισσότερο ακόμα κι από την ήττα θεωρούν ντροπή την ηττοπάθεια...
Από την άλλη, ωστόσο, δυστυχώς στην πολιτική σκηνή τής χώρας και στα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης δε λείπουν οι ψοφοδεείς, οι οποίοι θέλουν να μεταφέρουν την αρρώστια τους και σε όσους πιστεύουν ότι αυτή η χώρα δεν είναι και τόσο νεκρή όσο θέλουν να την παρουσιάζουν εγχώριοι και ξένοι καλοθελητές. Η Ελλάδα όχι μόνο έχει σφυγμό, αλλά ειναι και σε θέση να δώσει μάχες και να τις κερδίσει. Αρκεί να μην εμπιστευτεί την τύχη της σε εκείνους που επιθυμούν να την οδηγήσουν στο σφαγείο, στο όνομα μιας εθνικής συνεννόησης η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά τού αυτοκτονικού μαζοχισμού. Η χώρα μας έχει όπλα για να κερδίσει την τελική παρτίδα από εκείνους που εξακολουθούν να κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ από την τραγωδία τού λαού της και οι οποίοι εκβιάζουν με τη χυδαιότερη προπαγάνδα προκειμένου η απληστία τους να μην τρωθεί ούτε στο ακέραιο. Αρκεί αυτά τα όπλα να περάσουν στα χέρια εκείνων των δυνάμεων που δε βαρύνονται με το άγος τού πάλαι ποτέ δικομματισμού, ο οποίος έχει φτάσει στο σημείο να χρεώνει όλα τα δεινά τής μεταπολίτευσης σε αυτούς που αρνούνται να προσφέρουν άλλοθι στους δολοφόνους των επόμενων γενιών των ελλήνων. Αν δεν θέλουν να δώσουν την ευκαιρία στο εκλογικό σώμα να ξεκαθαρίσει τον επόμενο μήνα ποιό ήταν, ακριβώς, το μήνυμα που έστειλε στο σάπιο κατεστημένο στις 6 Μαΐου, τότε οι ίδιοι και οι λακέδες τους, της Μνημονιακής Αριστεράς τού Φ. Κουβέλη να ξέρουν ότι αυτό που προσπαθούν με κάθε μέσο να αποφύγουν, δηλαδή το πολιτικό τους τέλος, δεν θα επικυρωθεί στην κάλπη αλλά στους δρόμους...

Αλέξη, πρόσεχε...

Ο Αλέξης Τσίπρας δέχεται και θα δεχθεί μέχρι τις εκλογές, Κουβέλη επιτρέποντος, ελεεινή και καλά συντονισμένη επίθεση από το εγχώριο και το διεθνές κατεστημένο, το οποίο τρέμει στην ιδέα πως μπορεί σε ένα μήνα από τώρα το "πάρτι" τους να τελειώσει, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Οφείλω, όμως, να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου όσο είναι ακόμα νωρίς γιατί δεν θέλω ο ΣΥΡΙΖΑ να μεταλλαχθεί σε ΠΑΣΟΚ. Γι'αυτό κι ανησυχώ όταν δεν ακούω και δε διαβάζω τον κ. Τσίπρα να επαναλαμβάνει τον όρο "καταγγελία τού μνημονίου" όταν συζητά με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς ή στην κατά τα άλλα εύστοχη επιστολή του στους ευρωπαίους. Η "επανεξέταση ολόκληρου του πλαισίου τής υπάρχουσας στρατηγικής" μπορεί να είναι ένα βήμα παραπάνω από όσα έκαναν ή υπόσχονται πως θα πράξουν Αντ. Σαμαράς και Β. Βενιζέλος, ωστόσο σε καμιά περίπτωση δεν εξομοιώνεται με ρήξη, την οποία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλθηκε προεκλογικώς και την οποία χρησιμοποιεί όταν μιλά στο εγχώριο ακροατήριο. Επιπλέον, το "θα κάνω τα πάντα για να μείνουμε στην ευρωζώνη" σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζεται με το "θα κάνω τα πάντα για τη σωτηρία τού ελληνικού λαού", που είναι και το πραγματικό διακύβευμα...
Στήριξα και θα στηρίζω τον κ. Τσίπρα όσο πολιτεύεται με βάση μια εναλλακτική πρόταση, η οποία έχει στη βάση της την απαλλαγή από την κεντρική ιδέα τού μνημονίου, που είναι η άγρια λιτότητα χωρίς ισοκατανομή των βαρών των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Η μπαγιάτικη τούρτα, όμως, δεν θα γίνει πιο ευκολοχώνευτη αν τις προσθέσουμε φρέσκα κερασάκια από πάνω. Δεν πρόκειται, επομένως, να στηρίξω μια τακτική που θα έχει στο επίκεντρό της το ότι ο "Σούπερμαν" Τσίπρας θα αποδειχθεί καλύτερος διαπραγματευτής από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Η λογική τού μεσσία με αφήνει παγερώς αδιάφορο. Γι' αυτό και θέλω να πιστεύω ότι βρισκόμαστε στον επίλογο του δραματος, στο επεισόδιο όπου θα μάθουμε αν θα πρέπει να καταστραφούν οι γενιές των ελλήνων που θα ζήσουν σε αυτήν τη χώρα τα επόμενα 50 χρόνια ή αν θα τολμήσουμε να έρθουμε ακόμα και σε ρήξη με εκείνους που μας βλέπουν σαν πειραματόζωα...
Δεν πιστεύω ότι οι ευρωπαίοι θα τολμήσουν να μας σύρουν (γιατί νομικώς δε μπορούν να το επιβάλουν με τις ισχύουσες Συνθήκες) εκτός ευρωζώνης. Κανείς, όμως, δε μπορεί να εγγυηθεί την παρούσα στιγμή ότι αυτό αποκλείεται, ειδικώς αν ακολουθηθεί πιστώς το μνημόνιο. Γι' αυτό κι ο Αλέξης Τσίπρας, εφόσον εννοεί όσα δηλώνει περί πολιτικής απονομιμοποίησης του μνημονίου, οφείλει να πει στον ελληνικό λαό πως θα είναι πολύ δύσκολο οι ευρωπαίοι να συνεχίζουν να μας δανείζουν, αλλά εμείς να ακολουθούμε τη δική μας δημοσιονομική πολιτική. Προφανώς και είναι θεμιτό και δίκαιο να το διεκδικήσουμε. Αλλωστε κανένας ιδιώτης δεν θα δεχόταν ποτέ να υπακούει σε εντολές από την τράπεζα που τον δάνεισε για το πώς θα επενδύσει τα δανεικά. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για τη μεγάλη ρήξη, προκρίνοντας τη σωτηρία τού ελληνικού λαού με άλλες μεθόδους, όπως τη στάση πληρωμών, τη δίκαιη φορολόγηση των πλουσίων και το δανεισμό από κράτη εκτός Ευρώπης και ΗΠΑ, κι όχι να προβάλλουμε τα στήθη μας για την πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη. Δε στήριξε αυτό με την ψήφο του ο ελληνικός λαός την περασμένη Κυριακή και δεν πρόκειται να το κάνει και στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση μόνο και μόνο για να δει να χτίζεται ένα πανομοιότυπο ΠΑΣΟΚ στα ερείπια της Ιπποκράτους. Οι έλληνες στήριξαν το σύνθημα πίσω σου (φωτό) Αλέξη, "ή εμείς ή αυτοί", όχι το "εμείς πάση θυσία με αυτούς"...

Μπορούμε να σωθούμε και χωρίς ευρωλιγούρηδες...

Για να δούμε ποιός θα μας σώσει: η Γερμανία, η Γαλλία, η Κομισιόν, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ρωσία, η Κίνα, ο Σούπερμαν, ο Τσακ Νόρις; Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί και μόνη της όσο κι αν δεν θέλουν να το πιστέψουν οι ευρωλιγούρηδες, που δεν έχουν διαμορφώσει καν ένα Σχέδιο Β σε περίπτωση εξόδου από την ευρωζώνη. Δεν είμαι από εκείνους που θα πανηγυρίσουν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, έστω κι αν θεωρώ πως ήταν στρατηγικό λάθος που μπήκαμε στο ευρώ και πως η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τού κεφαλαίου κι όχι των ευρωπαϊκών λαών. Ωστόσο, αρνούμαι να συμμορφωθώ με το χυδαίο εκβιασμό ενός συστήματος το οποίο ταυτίζει την αποβολή από την ευρωζώνη με εθνική καταστροφή και γι'αυτό διαφημίζει ακόμα ένα μνημόνιο το οποίο δεν οδηγεί πουθενά. Πείτε μου εσείς γιατί θα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι αν στους τουριστικούς οδηγούς θα αναφέρεται πως το νόμισμα της Ελλάδας είναι το ευρώ όταν στην πραγματικότητα θα το έχουν στις "off shore" τσέπες τους μόνο 200 οικογένειες...
Δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να ξορκίσουμε την εθνική κατάρα να περιμένουμε τις λύσεις πάντοτε από τους ξένους. Από το ρωσικό, το αγγλικό και το γαλλικό κόμμα μέχρι την άνευ όρων υποταγή στην τρόικα αδυνατούμε να ξεφύγουμε από το σύνδρομο του δίχως αυτοπεποίθηση ραγιά, τον οποίο έχουν μάθει να αντιμετωπίζει τις ξένες δυνάμεις είτε ως θεούς είτε ως δαίμονες. Κι όμως, η Ελλάδα διαθέτει και σήμερα τον πλούτο να εξέλθει του φαύλου κύκλου τής άγριας λιτότητας και της χρεοκοπίας και δεν εννοώ τόσο την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου. Ακόμα και στην περίπτωση που οι "τροϊκανοί" τολμήσουν να θέσουν σε άνευ προηγόυμένου δοκιμασία την παγκόσμια οικονομία αποβάλλοντας τη χωρα μας από την ευρωζώνη διαθέτουμε τις δυνάμεις οι οποίες θα μας βγάλουν από την άβυσσο και, μάλιστα, άμεσα: στάση πληρωμών και φορολόγηση ακόμα και πάνω από 50% της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία δεν θα είναι δυνατό να ξεπλένει πλέον τις βρομιές της με φιλανθρωπίες. Από τη στιγμή που σε αυτήν τη χώρα πορεύονται άνθρωποι που τρώνε κάθε ημέρα χαβιάρι, κυκλοφορούν με Φεράρι κι επιδεικνύουν ξεδιάντροπα το υπεξαιρεθέν από τον ελληνικό λαό προϊόν τού μόχθου του είναι αδύνατο να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν τα θεμέλια για τη δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου.
Μακροπρόθεσμα, εξάλλου, θα μπορέσουμε να αντλήσουμε σημαντικά κεφάλαια από την αναγέννηση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, χωρίς τα δεσμά τής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, αλλά και να εκμεταλλευτούμε το λιμνάζον και ταλαντούχο ανθρώπινο δυναμικό μέσω της περικοπής άσκοπων δαπανών, όπως των αμυντικών κι αυτών που κατευθύνονται σε άχρηστους δημόσιους οργανισμούς και φορείς, και της παράλληλης ενίσχυσης της έρευνας και της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας. Η καινοτομία, κι όχι η κρατικοδιαίτη, διαπλεκόμενη επιχειρηματικότητα και πνευματική παραγωγή, θα ειναι παράγοντας που θα συνετελέσει και στη δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου. Στη ζωή, άλλωστε, δεν υπάρχουν μονόδρομοι αλλά επιλογές. Γι' αυτό κι όσοι θέτουν εκβιαστικά διλήμματα μόνο και μόνο για να διασωθούν στη νέα εποχή που ανατέλλει μπορούν από τώρα να μας απαλλάξουν από τη δημόσια παρουσία τους για να γλιτώσουν και τον εξευτελισμό τους στην κάλπη τού Ιουνίου... 

Τις "δηλώσεις μετανοίας" ζήτησε ο λαός την Κυριακή, ο Τσίπρας ακολούθησε...

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι προκλητικότατος! Εχει το "θράσος" να υποστηρίζει μετεκλογικώς αυτά που υποσχόταν και προεκλογικώς, γεγονός τόσο σπάνιο για τα ελληνικά πολιτικά ήθη ώστε...δικαίως να εξεγείρεται το συστημικό σύμπαν εναντίον του. Οπως θα αναρωτιόταν κι ο πρωταγωνιστής γνωστής διαφήμισης, "τί δεν καταλαβαίνεις Αντ. Σαμαρά και Β. Βενιζέλο"; Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε μιλήσει πριν από τις 6 Μαΐου για την ανάγκη κυβέρνησης της Αριστεράς η οποία, μεταξύ άλλων, θα κατάγγελνε το μνημόνιο, θα αναδιένειμε τον πλούτο και θα επέβαλε έλεγχο του Δημοσίου στις πλουσιοπάροχα ενισχυμένες με χρήματα του ελληνικού λαού τράπεζες. Τα ίδια λέει και τώρα, έχοντας μάλιστα τη νομιμοποίηση μιας σημαντικής μερίδας τού εκλογικού σώματος, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει πλειοψηφική και στο Κοινοβούλιο στις εκλογές τού Ιουνίου...
Ο Αντ. Σαμαράς, όμως, κι ο Β. Βενιζέλος είναι τόσο εθισμένοι στις κωλοτούμπες ώστε αδυνατούν να αντιληφθούν ότι μπορεί να υπάρχουν και πολιτικές δυνάμεις οι οποίες δεν ψηφίζουν πρώτα μνημόνια και ύστερα παριστάνουν τους αναδιαπραγματευτές τους. Γι' αυτό και ήδη έχει αρχίσει ένας πόλεμος προβοκάτσιας ο οποίος μέχρι να φτάσουμε στην κάλπη θα είναι δυνατό να χαρακτηριστεί ανεπανάληπτος. Τί το τραγικό είπε, για παράδειγμα, ο Δημήτρης Στρατούλης όταν έκανε λόγο για επιστροφή των τραπεζικών καταθέσεων στην ελληνική κοινωνία, όπως μέσω της ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κι όχι την "επένδυσή" τους σε καταστροφικά παράγωγα που βύθισαν την παγκόσμια οικονομία σε μια κρίση πρώτου μεγέθους; Γιατί, επίσης, δε δημοσιοποιείται ο έλεγχος της Blackrock, ώστε να μάθει ο ελληνικός λαός πού κατευθύνθηκαν τα δισεκατομμύρια ευρώ με τα οποία "ταΐστηκαν οι τράπεζες από τις κυβερνήσεις του τα τελευταία χρόνια, την ώρα που αυτός γινόταν νεόπτωχος;...
Ας μην ανησυχούν, εξάλλου, όσοι φοβούνται χρεοκοπία λόγω καταγγελίας τού μνημονίου. Δε στέκομαι τόσο στο ότι αύριο κιόλας θα εκταμιευτεί ένα ποσό 5,3 δισεκατομμυρίων ευρώ από την τρόικα ούτε στο ότι η Γερμανία γνωρίζει ότι μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα αποτελέσει και την αρχή ενός ντόμινο που θα οδηγήσει στο τέλος και της ίδιας της ευρωζώνης. Τα χρήματα, άλλωστε, που λαμβάνουμε από τους δανειστές δεν κατευθύνονται στην πληρωμή μισθών και συντάξεων, όπως είναι το μέγα ψέμα που εξακολουθεί να διασπείρει η συστημική προπαγάνδα, αλλά στην αποπληρωμή τού δημόσιου χρέους και μόνο. Ακόμα και στην περίπτωση που οι "εταίροι" μας, οι οποίοι μας φέρονται σα να είμαστε οι εταίρες τους, υλοποιήσουν αυτήν την απειλή τους η Ελλάδα έχει πολλά όπλα στη φαρέτρα της. Και μόνο από τη στάση πληρωμών που θα κήρυττε θα εξοικονομούνταν πολλά χρήματα για μισθούς και συντάξεις, αλλά και για το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων το οποίο τώρα είναι ανενεργό. Καλώς ή κακώς, εξάλλου, υπάρχουν κι αλλού "πορτοκαλιές" πρόθυμες να μας δανείσουν. Ο πλανήτης δεν ξεκινά ούτε τελειώνει στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Πέραν τούτων, εξάλλου, θα μπορούσε να επιβληθεί ένα πολύ υψιστό ποσοστό φορολόγησης των πλουσίων αυτής της χώρας, οι οποίοι έγιναν αυτοί που έγιναν όχι λόγω των επιχειρηματικών καινοτομιών τους αλλά χάρη στη διαπλοκή τους με το κρατικό χρήμα. Με λίγα λόγια, δεν θα πρόκειται για δήμευση ιδιωτικής περιουσίας αλλά για επιστροφή της στο νόμιμο ιδιοκτήτη της, τον ελληνικό λαό. Καλό είναι, άλλωστε, να θυμούνται ο Αντ. Σαμαράς κι ο Β. Βενιζέλος πως τις αποκαλούμενες "δηλώσεις μετανοίας" δεν τις ζήτησε πρώτος ο κ. Τσίπρας, αλλά η πλειοψηφία των ελλήνων την περασμένη Κυριακή...

Να κλείσουμε τα "τείχη" στους Δούρειους Ιππους...

Οσοι δεν αλλάζουν ποτέ άποψη είναι ηλίθιοι, όσοι όμως αλλάζουν συνεχώς είναι τυχοδιώκτες κι ως τέτοιους θα πρέπει να τους κρίνουμε! Αυτό συμβαίνει τώρα και με τους Α. Σαμαρά, Β. Βενιζέλο και τα υπό κατάρρευση διαπλεκόμενα μίντια που μέχρι πριν από λίγες ημέρες χαρακτήριζαν το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης από την Αριστερά ως καταστροφικό κι ότι θα σηματοδοτούσε την επιστροφή στη δραχμή και τον Αλέξη Τσίπρα κάτι ανάμεσα σε ανεύθυνο και καραγκιόζη. Σήμερα όμως, προκειμένου να διασώσουν το δικομματισμό τον οποίο απόρριψε ο ελληνικός λαός την Κυριακή, εμφανίζονται διατεθειμένοι να δώσουν ψήφο ανοχής στο ΣΥΡΙΖΑ και σε έναν πρωθυπουργό που θα είναι αντιμνημονιακός! Νομίζουν πως είναι τόσο πολυμήχανοι ώστε να βάλουν το δούρειο ίππο τους σε μια κυβέρνηση την οποία φαινομενικώς θα στηρίζουν αλλά παρασκηνιακώς θα υποσκάπτουν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, με μοναδικό σκοπό να εμφανιστούν οι ίδιοι οι μόνοι εγγυητές τής σταθερότητας και της παραμονής τής χώρας στην ευρωζώνη. Εκτιμώ, πάντως, πως οι φρουροί τής "Τροίας" έχουν επίγνωση αυτήν τη φορά και δεν θα χαραμίσουν μια ιστορική ευκαιρία προκειμένου να γίνουν υπουργοί ολίγων μηνών...
Σαμαράς-Βενιζέλος κατανοούν ότι ο κ. Τσίπρας βρίσκεται "καβάλα" στο κύμα και πως Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θα καταποντιστούν σε πιθανές εκλογές τον Ιούνιο, οι οποίες και μπορούν να δώσουν την αυτοδυναμία σε ένα ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς το οποίο τείνει να δημιουργηθεί και που είναι και το μόνο το οποίο προσφέρει έναν εναλλακτικό δρόμο από τον καταστροφικό που ακολουθήθηκε τα τελευταία δυόμισι χρόνια: η καταγγελία τού μνημονίου, σε συνδυασμό με πολιτικές που αναδιανέμουν τον πλούτο και προφυλάσσουν το κοινωνικό σύνολο από την ασυδοσία τού χρηματοπιστωτικού και κάθε άλλου είδους κεφαλαίου δεν είναι δυνατό να υπηρετηθούν από εκείνες τις δυνάμεις οι οποίες μέχρι και την προηγούμενη Παρασκευή παρουσιάζαν αυτό το ενδεχόμενο ως ανεδαφικό κι επικίνδυνο. Πράγματι είναι επικίνδυνο, όχι όμως για τον ελληνικό λαό αλλά για όλους εκείνους που τον είχαν καταστήσει την Ελλάδα πειραματόζωο του νεοφιλελευθερισμού και οι οποίοι έχουν λουστεί τώρα με κρύο ιδρώτα, είτε μιλούν ελληνικά είτε αγγλικά είτε γερμανικά... 

Είμαστε ακόμα στην αρχή...

Διαβάστε το ποσοστό τού δικομματισμού κι αναλογιστείτε ποιά θλιβερή μειοψηφία ήθελε να δέσει χειροπόδαρα τον ελληνικό λαό για τα επόμενα 50 χρόνια: μόλις το ένα τρίτο τού εκλογικού σώματος, ενώ αν δεν υπήρχε ο καλπονοθευτικός νόμος Παυλόπουλου Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν θα αντιπροσωπεύονταν ούτε καν με 100 βουλευτές στο νέο Κοινοβούλιο! Κι αν οι εκλογές διεξάγονταν έστω και μια εβδομάδα αργότερα και η αποχή ήταν μικρότερη, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πρώτο κόμμα σήμερα και το κομματίδιο του Β. Βενιζέλου κάτω από το 10%...
Και τώρα τί; Αυτό είναι το φυσιολογικό ερώτημα της επόμενης ημέρας; Αν μη τί άλλο η έντονη αποδοκιμασία τής κεντρικής ιδέας τού μνημονίου δίνει το στίγμα. Ο λαός δεν πρόκειται να ανεχθεί μια συγκυβέρνηση των προθύμων τής τρόικας, η οποία θα αρκεστεί σε μια απλή αλλαγή ορισμένων όρων τής δανειακής σύμβασης. Οι έλληνες ζητούν ανατροπή τού μνημονίου εδώ και τώρα, έχοντας ως σύμμαχό τους και το γαλλικό λαό, ο οποίος έκανε πρόεδρο το Φρανσουά Ολάντ για λιγότερη λιτότητα κι όχι για να παριστάνει το κανισάκι της Ανγκ. Μέρκελ. Γι'αυτό και ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ, που δεν πρέπει να είναι και ιδιαιτέρως ικανοποιημένοι από το εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς και τα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς ήρθε η ώρα να συμβαδίσουν με το λαϊκό αίσθημα, κι όχι μόνο των αριστερών, και να συγκροτήσουν μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγάλο αριστερό μέτωπο το οποίο θα αναλάβει το χρέος να αναδιανείμει με δίκαιο τρόπο τον πλούτο αυτής της χώρας, προχωρώντας σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα επιμερίσουν στους έχοντες και κατέχοντες το μεγαλύτερο βάρος τής αποπληρωμής των διεθνών μας υποχρεώσεων. Στο κάτω κάτω τής γραφής ας το δουν και καθαρώς μικροκομματικώς: αν, κυρίως η ΔΗΜΑΡ, αρνηθούν εκ νέου την πρόταση Τσίπρα για συνεργασία τότε θα δουν το εκλογικό τους ποσοστό να συρρίκνώνεται επικίνδυνα, σε επίπεδο εξαφάνισης, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε κι αν αυτή διεξαχθεί. Οπως και να έχει βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή τής νέας εποχής, η οποία μπορεί να διαμορφωθεί πλέον χωρίς ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερα βαρίδια της προηγούμενης Βουλής...
Αν το ΠΑΣΟΚ, πάντως, πέτυχε κάτι σε αυτές τις εκλογές αυτό ήταν να βάλει τη Χρυσή Αυγή "με τα τσαρούχια" στο Κοινοβούλιο! Η προσπάθεια μετατόπισης της δημόσιας συζήτησης από την οικονομία στην ξενοφοβία ήταν αρκετή για να εκτοξεύσει το ποσοστό των ναζιστών. Δε φοβάμαι, όμως, τη δράση τους γιατί πολύ σύντομα θα αποκαλυφθεί το πραγματικό τους πρόσωπο κι όσοι τους ψήφισαν σε αυτές τις εκλογές θα αντιληφθούν πόσο καλύτερα θα ήταν και για τους ίδιους αν είχαν επιλέξει ακόμα και "προσωπικότητες" όπως η Τ. Αλεξανδράτου ή ο Β. Λεβέντης... 

Τρέμουν τον ελληνικό λαό, τρέμουν τη δημοκρατία!

Ενας λαός είναι δυνατό να δεχθεί να υποφέρει, δε μπορεί όμως να ταπεινώνεται εσαεί. Γι'αυτό και η χθεσινή εμετική απειλή τού Β. Σόιμπλε θα λάβει της απάντησης που της αρμόζει στις αυριανές εκλογές. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει ούτε από την Ευρωπαϊκή Ενωση ούτε από την ευρωζώνη, αν και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι θετικό για την πλειονότητα των ελλήνων, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα καταρρεύσει ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και τα συμφέροντα που το στηρίζουν. Η απειλή Σόιμπλε είναι "κούφια" γιατί εκείνος και η προϊσταμένη του Ανγκ. Μέρκελ γνωρίζουν πολύ καλά τί θα σημάνει μια τέτοια εξέλιξη και για το γερμανικό κεφάλαιο. Σε αντίθετη περίπτωση θα είχαν αποχωρήσει εδώ και πολύ καιρό από το ευρώ και θα είχαν επιστρέψει στο μάρκο. Μόνο που οι γερμανοί κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι αρνούνται να μοιράσουν ισότιμα τα κέρδη τους με το γερμανούς εργαζομένους, αντιλαμβάνονται ότι το ντόμινο που θα προκληθεί από μια ελληνική έξοδο θα τους υποχρεώσει να αποχαιρετήσουν τα άμεσα κέρδη από τον κερδοσκοπικό δανεισμό της Ελλάδας και τα έμμεσα από τη χρησιμοποίηση των ελλήνων εργαζομένων ως πειραματόζωων του νεοφιλελευθερισμού και της επιβολής του εργασιακού μεσαίωνα σε όλη την ήπειρο...
Το κατεστημένο, ξένο και ντόπιο, τρέμει τη δημοκρατία, τρέμει τον ελληνικό λαό! Εγινε φανερό καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στις ομιλίες σε άδειες καρέκλες που εκφώνησαν οι πολιτικοί του εκπρόσωποι Β. Βενιζέλος και Αντ. Σαμαράς, θέτοντας ψευτοδιλήμματα κι απειλώντας συνεχώς πως η μη επανεκλογή τους θα φέρει το χάος. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υπόσχεται το κολοσσιαίο ψέμα, πως δηλαδή θα βγούμε από το μνημόνιο το 2015, όταν κι ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών σπουδών αντιλαμβάνεται ότι τους στόχους του δε μπορεί να εκπληρώσει ούτε μια χώρα όπως η Κίνα, που "τρέχει" με φρενήρη ρυθμο ανάπτυξης, κι όχι η Ελλάδα τού πέμπτου χρόνου ύφεσης. Ο πρόεδρος της Ν.Δ., εξάλλου, καπηλεύεται ακόμα και τον Οδυσσέα Ελύτη για να κρύψει το πραγματικό του πρόσωπο, αυτό του παλαιοδεξιού που δεν έχει πρόβλημα να αντλήσει ακόμα και χρυσαυγίτικα επιχειρήματα προκειμένου να εκμεταλλευτεί την ανασφάλεια των πολιτών...

Αύριο οι έλληνες γράφουμε Ιστορία! Αποτινάσσουμε μια ελίτ 200 οικογενειών, πάλαι ποτέ μαυραγοριτών και τα παπαγαλάκια τους στη Βουλή, στα μίντια και στην τέχνη, που κυριάρχησαν από το δεύτερο μισό τού 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα απαλλάσσεται αύριο από μια δικτατορία των μετρίων, οι οποίοι καρπώθηκαν τον πλούτο αυτής της χώρας και οι οποίοι σήμερα, προκειμένου να διασωθούν, παριστάνουν πως δεν έχουν λεφτά για να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Αν γυρίσουμε ανάποδα αυτές τις 200 οικογένειες θα βρεθεί πολύ χρήμα για να ταΐσει τα εκατομμύρια των ανέργων, των συνταξιούχων και των νεόπτωχων χωρίς νέα δάνεια, μνημόνια κι άλλες αποικιοκρατικές εφευρέσεις. Η χώρα ασφαλώς και χρειάζεται μεταρρυθμίσεις και πάνω από όλες τη δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου της. Για να την επιτύχουμε, όμως, δε χρειαζόμαστε ούτε τρόικα ούτε δικομματισμό ούτε δεξιούς λαϊκιστές ούτε φασίστες, αλλά μια αριστερή κυβέρνηση. Το όνειρο είναι πλέον πιο απτό από ποτέ...

Την Κυριακή τελειώνουμε με τη μεταπολίτευση!

Εχω αποφασίσει εδώ και πολλά, πολλά χρόνια να ζω χωρίς μεσσίες, δίχως να περιμένω δηλαδή από κάποιους θεούς ή "σωτήρες" να κάνουν τη βρόμικη δουλειά για μένα. Η ελευθερία και, κατά συνέπεια, η δημοκρατία δεν είναι αγαθά που χαρίζονται από κάποιες δήθεν φιλεύσπλαχνες δυνάμεις, αλλά κερδίζονται με καθημερινό αγώνα, ο οποίος είναι πρωτίστως ατομικός και δευτερευόντως συλλογικός. Οσοι λένε πως πρώτα πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου και ύστερα να επεκταθείς στον κόσμο με βρίσκουν σύμφωνο. Γι'αυτό κι όποια επιλογή κι αν κάνει ο καθένας μας την Κυριακή οφείλει να την κάνει έχοντας υπόψη πως το αποτέλεσμά της θα βαρύνει και τον ίδιο, στο βαθμό βεβαίως που του αναλογεί. Όσοι δεν τρομάζουν μπροστά στην ανάληψη της ατομικής ευθύνης αντιλαμβάνονται ότι το δικαίωμα ψήφου είναι το σημαντικότερο δικαίωμα που κέρδισαν ποτέ οι λαοί γι' αυτό και θα ήθελαν να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να το ασκούν συχνότερα, σε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Επομένως, θεωρώ την αποχή και την αποκαλούμενη "ψήφο διαμαρτυρίας" ή "ψήφο τού χαβαλέ" κακουργήματα με θύτες ανεύθυνους ιδιώτες που λακίζουν ενώπιον της ιστορικής τους ευθύνης. Μέσα στο διάβα των αιώνων εκατομμύρια άνθρωποι έχουν θυσιάσει τη ζωή τους για τη δημοκρατία. Είναι κρίμα εμείς σήμερα να σπαταλάμε το αίμα τους για να πιούμε έναν κυριακάτικο καφέ παραπάνω ή για να ψηφίσουμε σούργελα του εγχώριου ναρκισσισμού μας...
Σε αυτό το πλαίσιο οφείλω κι εγώ να κάνω την επιλογή μου, ώστε να δικαιούμαι να αυτοαποκαλούμαι ενεργός πολίτης, κι ας είναι να διαψευστώ οικτρά από την κρίση μου. Επιλέγω ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να ταυτίζομαι απολύτως με τις θέσεις του. Ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πρόβαλλε το σημαντικότερο μετεκλογικό ζητούμενο, δηλαδή το σχηματισμό μιας αριστερής κυβέρνησης η οποία θα ανατρέψει το μνημόνιο και θα θέσει ως προτεραιότητα τη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου. Γνωρίζω ότι τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα του έχουν ρίξει "χυλόπιτα". Μόνο που το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής θα αναγκάσει όσες κι όσους στον αριστερό χώρο αντιστρατεύονται την προοπτική δημιουργίας ενός αριστερού μετώπου να αντιληφθούν ότι ο λαός το ζητά όσο ποτέ ίσως άλλοτε στο παρελθόν...
Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να συρθεί σε ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο χριστιανοδημοκρατίας, το οποίο ονειρεύονται το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, οι ξένοι και ντόπιοι εκπρόσωποί του, καθώς κι όσοι φαντασιώνονται τη δημιουργία ενός φονταμενταλιστικού κράτους τύπου Ιράν στο οποίο δικαίωμα επιβίωσης θα έχουν μόνο οι μισαλλόδοξοι "ελληναράδες". Αντιθέτως, ταυτίζομαι με τον Αλέξη Τσίπρα όταν αναρωτιέται για την Αριστερά, "αν όχι τώρα, τότε πότε". Κι αυτό το αγωνιώδες ερώτημα αγγίζει όλο και περισσότερους ψηφοφόρους, ακόμα κι από το δεξιό χώρο, οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι ακολουθώντας το μνημονιακό "πρότυπο" η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να αποχωρήσει ούτως ή άλλως από την ευρωζώνη και οι κάτοικοί της θα τυγχάνουν της ανθρωπιστικής βοήθειας που "απολαμβάνουν" σήμερα οι απόκληροι του αποκαλούμενου Τρίτου Κόσμου...
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεύτερο κόμμα το πρώι τής Δευτέρας, τότε θα μπορούμε να μιλάμε πια με ιστορική βεβαιότητα για το τέλος τής μεταπολίτευσης, η οποία συνδέθηκε με την αναξιοκρατία και τη διαιώνιση της άνισης διανομής τού πλούτου. Κι αυτό όχι γιατί θεωρώ τον Αλέξη Τσίπρα δώρο θεού για τους έλληνες- δεν είμαι τόσο αφελής-, αλλά γιατί ο ελληνικός λαός θα έχει περάσει το μήνυμά του στέλνοντας στο χροντούλαπο της ιστορίας το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που συνδέθηκε όσο κανένα άλλο τα τελευταία 30 χρόνια με την πολιτική φαυλότητα και την πολιτιστική ρηχότητα. Αν μη τί άλλο, το οφείλουμε ως χρέος τιμής στα εκατομμύρια των άξιων ελλήνων που ζουν πλησίον ή κάτω από το όριο της φτώχειας προκειμένου να κάνει ακόμα τη "μεγάλη ζωή" μια δράκα άχρηστων πολιτικών-κομματόσκυλων-επιχειρηματιών-δημοσιογράφων-καλλιτεχνών, η οποία σηματοδότησε τη μεταπολιτευτική περίοδο και η οποία επιβίωσε χάρη στην αποθέωση των χυδαιότερων από τα ανθρώπινα ένστικτα. Είναι η αβαρία που πρέπει να ριχτεί στην θάλασσα, αν θέλουμε να σωθεί το καράβι...

Υποκρισία χωρίς προφυλακτικό...

Τί κρίμα που η πλειονότητα των οροθετικών γυναικών που βρέθηκαν στο κέντρο των Αθηνών είναι ελληνίδες! Σε αντίθετη περίπτωση οι απανταχού νοικοκυραίοι και θεματοφύλακες των χρηστών ηθών θα είχαν στη διάθεσή τους ένα πλήρες πακετάκι το οποίο θα επιβεβαίωνε την ιδεοληψία τους, πως δηλαδή για τα περισσότερα, αν όχι για όλα, φταίνε οι πουτάνες, τα πρεζάκια και οι ξένοι. Δυστυχώς, όμως, για τους εύκολους κήνσορες της ηθικής, οι οποίοι σε κάθε γωνιά αναζητούν κι από έναν αποδιοπομπαίο τράγο ώστε να κρύβουν οι ίδιοι τα δικά τους κέρατα, η κοινωνική πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη από τις υπεραπλουστεύσεις με τις οποίες θεριεύει η δεξιά και η ακροδεξιά τού Κυρίου...
Γι' αυτό και η δημοσίευση των φωτογραφιών των ιερόδουλων-φορέων τού AIDS δεν είχε σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας. Αν ήταν αυτός ο στόχος τότε ο...πάναγνος και πανάρετος Ανδρ. Λοβέρδος θα είχε φροντίσει να δημοσιοποιήσει και φωτογραφίες κι όλων εκείνων των "ευυπόληπτων" πολιτών οι οποίοι έκαναν σεξ χωρίς προφύλαξη με μερικά αργύρια παραπάνω, θέτοντας σε κίνδυνο και πρόσωπα τα οποία υποτίθεται πως αγαπούν. Ο υπουργός Υγείας, όμως, έψαχνε εναγωνίως ένα προεκλογικό παράδειγμα που θα δικαίωνε την κινδυνολογική θεωρία του περί υγειονομικής βόμβας στο κέντρο των Αθηνών και νόμισε πως το εντόπισε με την περίπτωση των φορέων τού AIDS. Λες κι αυτή η αρρώστια δεν θερίζει και στα "καλά"σπίτια των βορείων προαστίων παρά μόνο εκεί που ζουν οι φτωχοδιάβολοι...
Εξαιρέσαμε την εκκλησία από τα φορολογικά βάρη, φτιάξαμε στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες και διαπομπεύσαμε εκδιδόμενες γυναίκες. Πόσες υποχωρήσεις θα κάνουμε ακόμα στη χριστιανοδημοκρατία προκειμένου να αφήσουμε εκτός Βουλής τις πιο ακραίες αποφύσεις της; Και γιατί θα πρέπει να ξαναψηφίσουμε εκείνους που πολιτεύονται με όπλο τους το εμπόριο του φόβου, αγνοώντας επιδεικτικώς στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα μπροστά στο δέλεαρ της διαιώνισης της φαύλης εξουσίας τους;... 

Τη Δευτέρα η "παρτίδα" θα παίζεται αλλιώς...

Δε μπορούσες ρε Λουκά να κρατούσες το στόμα σου κλειστό; Τί ήθελες να υπενθυμίσεις δημοσίως στους Β. Βενιζέλο και Α. Σαμαρά όσα έχουν ψηφίσει τα κόμματά τους κι έχουν υπογράψει προσωπικώς οι ίδιοι; Γιατί δεν άφησες το δικομματισμό να εξαπατήσει λίγο ακόμα το εκλογικό σώμα; Τόση πια πρεμούρα να εκπροσωπήσεις όσο καλύτερα μπορείς την τρόικα ώστε δεν έχεις την υπομονή να "νουθετήσεις" μετά από τις εκλογές αυτούς που, βρε αδερφέ, ήταν κι εκείνοι που σε έκαναν πρωθυπουργό; Ευτυχώς, όμως, που μέσα στην αγωνία του το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο να εξασφαλίσει ότι και μετά από τις 6 Μαΐου θα συνεχίσει να κάνει κουμάντο στην Ελλάδα, βοηθά ακόμα κι όσους θα ήθελαν να έδιναν μια τελευταία ευκαιρία στο δικομματισμό να κατανοήσουν ότι σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κατεβαίνουν με το ίδιο πρόγραμμα...
Αν δινόταν η ευκαιρία σε Βενιζέλο-Σαμαρά να συγκυβερνήσουν ξανά μετά από τις εκλογές (ευτυχώς μάλλον απομακρύνεται αυτή η πιθανότητα), δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιούσαν ούτε αυτά τα ψίχουλα που υπόσχονται σημερα στους ψηφοφόρους και τα οποία παρουσιάζουν σαν κοσμογονικές αλλαγές. Αντιθέτως, τα περίπου 12 δισεκατομμύρια ευρώ νέων μέτρων τού Ιουνίου δεν θα ήταν τίποτα μπροστά στο τσουνάμι αντεργατικών πολιτικών που θα ακολουθούσαν. Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου, άλλωστε, θα ήταν να πεθάνουν οι μισοί έλληνες! Μπορεί να διαβάζεται μακάβριο, αλλά έχουν προβλεφθεί όροι και προϋποθέσεις οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να πιαστούν ακόμα κι από τις πιο δημοσιονομικώς πειθαρχημένες χώρες τού κόσμου. Κι αυτό γιατί δεν ήταν ποτέ στόχος τής τρόικας η διάσωση της Ελλάδας, αλλά αυτή του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και η χρησιμοποίηση της χώρας μας ως "προτύπου" επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα και για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς...
Τί να τις κάνουμε τις υποσχέσεις Βενιζέλου-Σαμαρά πως δεν θα υπάρξουν άλλες οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων; Μήπως αυτές που έχουν γίνει μέχρι τώρα δεν είναι αρκετές; Ή, μήπως, δεν θα ακολουθήσουν κι άλλες με τις ατομικές συμβάσεις που θα αναγκαστούν να υπογράψουν από τα μέσα Μαΐου όσοι "τυχεροί" έχουν δουλειά ή σύμβαση εργασίας; Τί να τις κάνουμε, επίσης, τις υποσχέσεις τού δικομματισμού περί μη επιβολής νέων φόρων ή περί μη αύξησης των υπαρχόντων; Μήπως δεν είναι ήδη αρκετοί για να αποδεκατίσουν ακόμα και τη μεσαία τάξη;...
Οι έλληνες είναι βαριά ασθενείς και γι'αυτό δεν πρόκειται να σωθούν με τις "ασπιρίνες" που τους υπόσχονται Βενιζέλος-Σαμαράς, πόσω μάλλον όταν το πιθανότερο μνημονιακό σενάριο είναι όχι μόνο να μη δοθούν μετεκλογικώς αυτές οι "ασπιρίνες" αλλά να υποχρεωθούν οι ασθενείς να δώσουν κι άλλο μέλος τού σώματός τους, με αβέβαιη προοπτική σωτηρίας. Αυτή η συνταγή ξέρουμε ότι απέτυχε. Το αποδεικνύουν, άλλωστε, οι πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργοι και το ένα τρίτο τού πληθυσμού που ζει στο όριο ή και κάτω από το όριο της φτώχειας. Η Ελλάδα είναι ακόμα μια πλούσια χώρα, μόνο που τον πλούτο της καρπώνεται μια δράκα ανθρώπων τής πολιτικής κι επιχειρηματικής ελίτ η οποία έχει κατατρομοκρατηθεί από τη δύναμη του μηνύματος που είναι έτοιμος να βροντοφωνάξει ο ελληνικός λαός στις 6 Μαΐου και το οποίο θα ταρακουνήσει και τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων. Το μεγάλο "ΟΧΙ", όμως, της προσεχούς Κυριακής για να είναι ακόμα πιο δυνατό πρέπει να συνοδευτεί από την επιλογή εκείνων των δυνάμεων που είναι ιδεολογικώς συνδεδεμένες με την ισχυρότερη απαίτηση των καιρών, δηλαδή τη δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Η απλοϊκή ψήφος διαμαρτυρίας σε ακροδεξιούς και ναζιστές μόνο νέες έγνοιες μπορεί να φέρει...