Αν τα πράγματα κυλήσουν γραμμικώς, που δεν θα κυλήσουν, όταν τελειώσουμε με την κρίση θα έχουν επιβιώσει μόνο οι κατσαρίδες, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές...Είναι φανερό ότι το ΔΝΤ πετά τη μπάλα στην εξέδρα όσον αφορά τη συμφωνία με την τρόικα εσωτερικού, προκειμένου να επιτύχει νέο "κούρεμα" του ελληνικού δημόσιου χρέους. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η απαίτησή του για νέα έκτακτη εισφορά ή κατάργηση των δώρων των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων ώστε να μην επιστρέψουν οι τράπεζες στο ελληνικό Δημόσιο ένα ποσό που υπερβαίνει τα 500 εκατομμύρια ευρώ, όπως είναι υποχρεωμένες από το νόμο. Φανερώνει, ωστόσο, για μια ακόμα φορά ξεκάθαρα ποιούς θέλει να διασώσει η ελίτ από το ελληνικό ναυάγιο: εκείνους που τα χρόνια τής ψεύτικης ακμής είχαν 'κονομήσει τα περισσότερα και οι οποίοι στα χρόνια τής πραγματικής παρακμής πληρώνουν τα λιγότερα...
Οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν κανένα ηθικό δικαίωμα να ζητούν την επανακεφαλαιοποίησή τους, όταν, μάλιστα, τα ελληνικά νοικοκυριά όχι μόνο δεν τυγχάνουν οικονομικής ενίσχυσης αλλά υπόκεινται σε οικονομική αφαίμαξη. Καμία ηθική βάση δεν έχει, επίσης, το επιχείρημα των τραπεζιτών πως υπέστησαν ζημίες από το "κούρεμα" των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου τα οποία είχαν στη διάθεσή τους, πέρα από το ότι δε φταίει μόνο ο δανειολήπτης αν δεν παρουσιάζεται συνεπής, αλλά κι ο πιστωτής του που ενώ ήξερε την κατάστασή του συνέχιζε να τον "ταΐζει" με δανεικά. Οι τράπεζες την πρώτη δεκαετία του ευρώ δανείζονταν πάμφθηνα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κι από το διατραπεζικό δανεισμό, ενώ δάνειζαν με υπερπολλαπλάσιο επιτόκιο το ελληνικό Δημόσιο. Δεν ξέρω για τα δικά σας χωριά, αλλά στο δικό μου κάτι τέτοιες πρακτικές τις ονομάζουμε τοκογλυφικές...
Δεν είμαι ο σχολαστικότερος μελετητής των δέκα εντολών και των γραφών, ούτε των φυσικών επιστημών αλλά δε νομίζω πως αναγράφεται πουθενά πως οι τράπεζες είναι θεόσταλτο δώρο προς τους ανθρώπους ή ότι χωρίς αυτές το είδος μας δε μπορεί να επιβιώσει. Αν θέλει όχι μόνο η ελληνική κυβέρνηση αλλά και το σύνολο των κυβερνήσεων αυτού του πλανήτη να ενισχύουν τη ρευστότητα των μικρομεσαίων και, κατ' επέκταση, να επιτύχουν τη δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων, δε χρειάζεται να επιστρατεύουν νταβατζήδες. Μπορούν κάλλιστα να αλλάξουν τη φορολογική τους πολιτική και να ενισχύουν αμέσως κι όχι εμμέσως τους πολίτες. Αν υπάρχει η πολιτική βούληση, οι τεχνικές είναι πολύ εύκολο να βρεθούν, πόσω μάλλον στην εποχή μας που η τεχνολογία κάνει θαύματα. Αυτό, όμως, είναι και το μεγάλο πρόβλημα σήμερα, ότι κυβερνιόμαστε από τύπους οι οποίοι προτιμούν να βλέπουν ανθρώπους να τρώνε από τα σκουπίδια από το να ζητήσουν το λογαριασμό από εκείνους που την ίδια ώρα τρώνε αστακομακαρονάδες σε εστιατόρια πολυτελείας...
Οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν κανένα ηθικό δικαίωμα να ζητούν την επανακεφαλαιοποίησή τους, όταν, μάλιστα, τα ελληνικά νοικοκυριά όχι μόνο δεν τυγχάνουν οικονομικής ενίσχυσης αλλά υπόκεινται σε οικονομική αφαίμαξη. Καμία ηθική βάση δεν έχει, επίσης, το επιχείρημα των τραπεζιτών πως υπέστησαν ζημίες από το "κούρεμα" των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου τα οποία είχαν στη διάθεσή τους, πέρα από το ότι δε φταίει μόνο ο δανειολήπτης αν δεν παρουσιάζεται συνεπής, αλλά κι ο πιστωτής του που ενώ ήξερε την κατάστασή του συνέχιζε να τον "ταΐζει" με δανεικά. Οι τράπεζες την πρώτη δεκαετία του ευρώ δανείζονταν πάμφθηνα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κι από το διατραπεζικό δανεισμό, ενώ δάνειζαν με υπερπολλαπλάσιο επιτόκιο το ελληνικό Δημόσιο. Δεν ξέρω για τα δικά σας χωριά, αλλά στο δικό μου κάτι τέτοιες πρακτικές τις ονομάζουμε τοκογλυφικές...
Δεν είμαι ο σχολαστικότερος μελετητής των δέκα εντολών και των γραφών, ούτε των φυσικών επιστημών αλλά δε νομίζω πως αναγράφεται πουθενά πως οι τράπεζες είναι θεόσταλτο δώρο προς τους ανθρώπους ή ότι χωρίς αυτές το είδος μας δε μπορεί να επιβιώσει. Αν θέλει όχι μόνο η ελληνική κυβέρνηση αλλά και το σύνολο των κυβερνήσεων αυτού του πλανήτη να ενισχύουν τη ρευστότητα των μικρομεσαίων και, κατ' επέκταση, να επιτύχουν τη δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων, δε χρειάζεται να επιστρατεύουν νταβατζήδες. Μπορούν κάλλιστα να αλλάξουν τη φορολογική τους πολιτική και να ενισχύουν αμέσως κι όχι εμμέσως τους πολίτες. Αν υπάρχει η πολιτική βούληση, οι τεχνικές είναι πολύ εύκολο να βρεθούν, πόσω μάλλον στην εποχή μας που η τεχνολογία κάνει θαύματα. Αυτό, όμως, είναι και το μεγάλο πρόβλημα σήμερα, ότι κυβερνιόμαστε από τύπους οι οποίοι προτιμούν να βλέπουν ανθρώπους να τρώνε από τα σκουπίδια από το να ζητήσουν το λογαριασμό από εκείνους που την ίδια ώρα τρώνε αστακομακαρονάδες σε εστιατόρια πολυτελείας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου