Σιγά μην έπεφτε η κυβέρνηση!

Αν είστε από εκείνους που τρόμαξαν στην περίπτωση κατάρρευσης της τρόικας εσωτερικού, μάλλον δεν έχετε υπολογίσει σωστά (και) τον καιροσκοπισμό των κομμάτων που την αποτελούν και των αρχηγών τους. Στα τρία χρόνια τής κρίσης, Σαμαράς-Βενιζέλος κυρίως και δευτερευόντως ο Φ. Κουρέλης, έχουν αλλάξει τόσες θέσεις που θα έπρεπε να λαμβάνουν ένα γενναίο επίδομα οδοιπορικών. Τί να θυμηθώ και τί να ξεχάσω; Οτι ο σημερινός πρωθυπουργός χαρακτήριζε το πρώτο μνημόνιο καταστροφικό, ότι διέγραψε τη Ντ. Μπακογιάννη που το ψήφισε, ζητούσε άλλο μείγμα πολιτικής και σήμερα κάνει ακριβώς ό,τι κατηγορούσε το ρεζίλη των Παπανδρέου πως έπραττε; Οτι ο Β. Βενιζέλος, ο άνθρωπος που ως υπουργός Οικονομικών διαπραγμάτευτηκε το δεύτερο μνημόνιο κι απαιτούσε με ύφος μπουλντόγκ την υπερψήφισή του από τη Βουλή, έχει το θράσος να μιλά τώρα για προτεκτοράτα που δημιουργούνται από την εφαρμογή μέτρων με τα οποία υλοποιούνται οι δεσμεύσεις που ο ίδιος είχε αναλάβει; Οτι ο Φ. Κουρέλης παριστάνει τον επαναστάτη για τα εργασιακά όταν έχει αποδεχθεί όλα τα υπόλοιπα, όπως οι οριζόντιες μειώσεις μισθών, επιδομάτων και συντάξεων, που είναι πλήρως νεοφιλελεύθερα και καθόλου φιλεργατικά; Ο θλιβερός πρόεδρος της ΜΝΗΜΑΡ μοιάζει με βασανιστή που αφού πρώτα έχει κρεμάσει ανάποδα το θύμα του, του έχει κάνει φάλαγγα και εικονικό πνιγμό στη συνέχεια του λέει πως δεν θα σβήσει τσιγάρο στο κορμί του γιατί πάνω από όλα είναι άνθρωπος!
Ο κάθε νοήμων πολίτης κατανοεί ότι η κόντρα που έστησαν Βενιζέλος-Κουρέλης δεν είχε σκοπό προφανώς την κατάρρευση της κυβέρνησης. Και οι δυο τους είναι αρκούντως δουλικοί και κατέχοντες του ενστίκτου τής επιβίωσης ώστε να επιθυμούν την επιτάχυνση της πολιτικής τους αποστρατείας, η οποία έτσι κι αλλιώς θα έρθει. Κάπως, όμως, πρέπει να συνεχίσουν να παραμυθιάζουν όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι μαχητές των δικαιωμάτων τους. Είναι, ωστόσο, και τόσο λαλίστατοι που φτάνουν στο σημείο αυτοεξευτελισμού. Για του λόγου το αληθές, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΜΝΗΜΑΡ έφτασε στο σημείο να δηλώσει, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο υπερασπίζεται τον αρχηγό του, πως πρέπει και η τρόικα να κάνει κάποια υποχώρηση! Δεν έκανε τίποτα, όμως, άλλο ο αφελής από το να αποκαλύψει εμμέσως ότι τους τελευταίους τέσσερις μήνες αυτό που γίνεται δεν είναι διαπραγμάτευση αλλά υπαγόρευση μέτρων...
Οπως και να έχει, αυτήν τη στιγμή το ζητούμενο είναι να μην ψηφιστούν τα μέτρα. Κι αυτό μπορεί να συμβεί είτε με την καταψήφισή τους από το Κοινοβούλιο κατόπιν μιας παλλαϊκής εξέγερσης, είτε με τη μη εφαρμογή τους στην πράξη από τον ελληνικό λαό, είτε με την άνοδο στην εξουσία αριστερής κυβέρνησης η οποία θα τηρήσει τις σημερινές δεσμεύσεις της. Και στις τρεις περιπτώσεις, πάντως, η εξίσωση για να λειτουργήσει απαιτεί τη λαϊκή σημμετοχή ψυχή τε και σώματι. Σε διαφορετική περίπτωση οι ίδιοι κλόουν που παριστάνουν τους ηγέτες θα συνεχίσουν μας συμπεριφέρονται σα να είμαστε κι εμείς τσιρκολάνοι...