Πρέπει να συγχωνευτούν ή να καταργηθούν άχρηστοι δημόσιοι οργάνισμοι; Να απολυθούν επίορκοι, ανίκανοι ή αργόσχολοι δημόσιοι υπάλληλοι; Να υπάρξει ριζική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα ώστε να γίνει λιγότερο γραφειοκρατικός, κομματικός και οικογενειοκρατικός και περισσότερο αποτελεσματικός; Η αυθόρμητη απάντησή μου είναι καταφατική, απέχει όμως πολύ από την επιλογή τής τρόικας εσωτερικού να ξεπουλήσει σχεδόν όλη τη δημόσια περιουσία κοψοχρονιά και να παρουσιάζει αυτό το κακούργημα σε βάρος τού ελληνικού λαού σα διαρθρωτική μεταρρύθμιση. Η επιχειρηματολογία, μάλιστα, που χρησιμοποιείται, προσομοιάζει στο ανεκδοτολογικό "ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι"...
Αν, για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός έχει διορίσει ως επικεφαλής τού ΣΔΟΕ ένα φίλο του από τη Μεσσηνία δε φταίει το ελληνικό Δημόσιο ως θεσμός που δεν εντοπίζονται, που δεν επιβάλλονται πρόστιμα ή που δεν πηγαίνουν φοροφυγάδες φυλακή, αλλά το ότι η πολιτική εξουσία αντιμετωπίζει το δημόσιο χρήμα σα να ήταν δικό της, επιλέγοντας ακατάλληλα πρόσωπα για να στελεχώνουν τη δημόσια διοίκηση και τις λοιπές υπηρεσίες. Γι' αυτό κι όποιος πολιτικός εκτοξεύει μύδρους σε βάρος τού κράτους στην ουσία ομολογεί τη δική του ανικανότητα: όποιος οικογενειάρχης ζητά από κάποιον άλλο να αναλάβει τη διαχείριση της οικογένειάς του δεν αποτελεί πρότυπο σύνεσης και διορατικότητας, αλλά παράδειγμα προς αποφυγή...
Το ελληνικό Δημόσιο οφείλει να διατηρήσει τον έλεγχό του σε όλες τις κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, γεγονός που θα του αποφέρει πολύ περισσότερα κέρδη από μια πώλησή τους μπιρ παρά. Καμιά ανάπτυξη με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης δεν πρόκειται να ξεκινήσει αν το κράτος έχει απογυμνωθεί πρώτα από την περιουσία του. Την ίδια ώρα, οργανισμοί κι επιχειρήσεις που παρέχουν αγαθά κοινής ωφέλειας, όπως είναι το νερό και το ρεύμα, δεν είναι δυνατό στην ουσία να προσφερθούν δωρεάν σε επιχειρηματίες που τους χρωστούν εκατομμύρια ευρώ και τους οποίους θέλουν να αποκτήσουν τζάμπα. Δεν είμαι εχθρός τής επιχειρηματικότητας, αρκεί αυτός που την ασκεί να αναλαμβάνει με δικά του λεφτά το ρίσκο τής επένδυσης κι όχι να παριστάνει τον "μπίζνεσμαν" με τα λεφτά τού ελληνικού λαού. Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς...
Αν, για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός έχει διορίσει ως επικεφαλής τού ΣΔΟΕ ένα φίλο του από τη Μεσσηνία δε φταίει το ελληνικό Δημόσιο ως θεσμός που δεν εντοπίζονται, που δεν επιβάλλονται πρόστιμα ή που δεν πηγαίνουν φοροφυγάδες φυλακή, αλλά το ότι η πολιτική εξουσία αντιμετωπίζει το δημόσιο χρήμα σα να ήταν δικό της, επιλέγοντας ακατάλληλα πρόσωπα για να στελεχώνουν τη δημόσια διοίκηση και τις λοιπές υπηρεσίες. Γι' αυτό κι όποιος πολιτικός εκτοξεύει μύδρους σε βάρος τού κράτους στην ουσία ομολογεί τη δική του ανικανότητα: όποιος οικογενειάρχης ζητά από κάποιον άλλο να αναλάβει τη διαχείριση της οικογένειάς του δεν αποτελεί πρότυπο σύνεσης και διορατικότητας, αλλά παράδειγμα προς αποφυγή...
Το ελληνικό Δημόσιο οφείλει να διατηρήσει τον έλεγχό του σε όλες τις κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, γεγονός που θα του αποφέρει πολύ περισσότερα κέρδη από μια πώλησή τους μπιρ παρά. Καμιά ανάπτυξη με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης δεν πρόκειται να ξεκινήσει αν το κράτος έχει απογυμνωθεί πρώτα από την περιουσία του. Την ίδια ώρα, οργανισμοί κι επιχειρήσεις που παρέχουν αγαθά κοινής ωφέλειας, όπως είναι το νερό και το ρεύμα, δεν είναι δυνατό στην ουσία να προσφερθούν δωρεάν σε επιχειρηματίες που τους χρωστούν εκατομμύρια ευρώ και τους οποίους θέλουν να αποκτήσουν τζάμπα. Δεν είμαι εχθρός τής επιχειρηματικότητας, αρκεί αυτός που την ασκεί να αναλαμβάνει με δικά του λεφτά το ρίσκο τής επένδυσης κι όχι να παριστάνει τον "μπίζνεσμαν" με τα λεφτά τού ελληνικού λαού. Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου