Δεν περιμένω τον Αδόλφο, εσείς;...

Ο οίκτος που αισθάνομαι για το Β. Βενιζέλο και το Φ. Κουρέλη όλο και μεγαλώνει ημέρα με την ημέρα! Εχουν καταλάβει πλέον για τα καλά ότι αυτοπαγιδεύτηκαν σε έναν τακτικισμό που πίστεψαν ότι θα τους έβγαζε από το αδιέξοδό τους, αλλά ο οποίος στην ουσία δεν τους προσφέρει τίποτα παραπάνω από μια ελάχιστη παράταση της πολιτικής τους επιβίωσης, η οποία όμως ούτε στον τόπο είναι χρήσιμη ούτε τη δική τους υστεροφημία θα ωφελήσει. Πιο εκτεθειμένος, βεβαίως, από τους δύο είναι ο πρόεδρος της ΜΝΗΜΑΡ, ο οποίος πιστεύει, όπως το είχε πιστέψει κι ο Γ. Καρατζαφίρερ, ότι εγκαταλείποντας το "καράβι" τής τρόικας εσωτερικού θα μπορέσει να διασωθεί. Είναι πολύ αργά, όμως, Φώτη: όσοι Αριστεροί σε πίστεψαν, αποξενώνονται με αυτή σου την πολιτική κωλοτούμπα κι όσοι σε σιχάθηκαν για την επιλογή σου να δώσεις αριστερό άλλοθι στο νεοφιλελεύθερο έκτρωμα δεν έχουν κανένα λόγο να εγκαταλείψουν εκείνους που σε είχαν καταγγείλει εξαρχής. Το πολύ πολύ να σε ανεχθούν σε μια αριστερή συγκυβέρνηση σωτηρίας, η οποία θα προκύψει από τις εκλογές που βρίσκονται προ των πυλών, εφόσον είναι αναγκαίο κι εφόσον εσύ θα είσαι βουλευτής...
Εξανίσταμαι, όμως, με την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουμε την ψήφιση από τη Βουλή ενός νέου πακέτου οριζόντιων μέτρων κοινωνικής αδικίας που δεν θα οδηγήσει σε τίποτα άλλο παρά σε άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών και το οποίο πόρρω απέχει από το να είναι το τελευταίο, όπως εξακολουθεί να προπαγανδίζει το κατεστημένο. Δεν πιστεύω στους σωτήρες ηγέτες, ανεξαρτήτως αν έχουν καλές προθέσεις ή όχι, αλλά στους συνειδητοποιημένους λαούς, σε αυτούς που παίρνουν τη μοίρα τους στα χέρια τους και την καθορίζουν αυτόνομα, χωρίς άνωθεν εντολές. Σε διαφορετική περίπτωση ο φασισμός καραδοκεί στη γωνία για να θωπεύσει τα χειρότερα ένστικτά μας και να καλλιεργήσει στην θέση μιας αξιοκρατικής κοινωνίας ισονομίας και ισοπολιτείας ένα απολυταρχικό μόρφωμα, το οποίο θα απαγορεύει κάθε αντίθετη άποψη και το οποίο θα θεοποιεί πολιτικούς νανούς. Το έχουμε ζήσει και στην Ελλάδα στο πρόσφατο παρελθόν, δεν είναι ανάγκη να το ζήσουμε και στο μέλλον χτίζοντας κι άλλα "μαυσωλεία" για νέας κοπής εθνικά τοτέμ...
Δεν περιμένω έναν Αδόλφο Χίτλερ για να με γλιτώσει από την οικονομική κι εθνική ταπείνωση και να με απαλλάξει από τις αβελτηρίες τής ελληνικής Δημοκρατίας τής Βαϊμάρης. Αν θέλουμε να απαλλαγούμε από μνημόνια υποτέλειας, δεν έχουμε το περιθώριο να βασιζόμαστε στην "καλοσύνη" ηγετών που θα μας πάρουν από το χεράκι και θα μας οδηγήσουν μακριά από τον τυφώνα. Τα νέα μέτρα δεν πρέπει να ψηφιστούν κι αυτή είναι πρωταρχική ευθύνη ημών των πολιτών και δευτερευόντως των βουλευτών. Αν δεν το καταλάβουμε τώρα, αύριο θα δυσκολευτούμε πολύ περισσότερο για να βρούμε όαση στην έρημο...