Πάντοτε υπήρχαν πολλές Ελλάδες, όχι μόνο σήμερα. Σε μια από αυτές ζει ο Αντ. Σαμαράς και σε μια άλλη η πλειονότητα των ελλήνων. Στην Ελλάδα τού πρωθυπουργού ναι μεν υπάρχουν δυσκολίες, αλλά έχουμε επανακτήσει την αξιοπιστία μας και σύντομα όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα θέλουν να μας μοιάσουν γιατί θα είμαστε θετικά πρότυπα προς μίμηση. Στην Ελλάδα, πάλι, που ζούμε οι περισσότεροι από τους "κοινούς θνητούς" δεν υπάρχει μέλλον παρά μόνο μαύρη μαυρίλα. Τί κάνουμε, όμως, γι' αυτό; Μένουμε με σταυρωμένα χέρια και δεν αντιδρούμε για να μη χάσουμε κι ό,τι μας έχει απομείνει, περιμένοντας το σάπιο "φρούτο" να πέσει από μόνο του; "Ποντάρουμε" όλα μας τα λεφτά είτε στον Αλέξη Τσίπρα είτε στη Χρυσή Αυγή, αναλόγως της ταξικής συνειδητοποίησης που διαθέτει ο καθένας μας, για να μας βγάλουν από την κρίση; Ή, μήπως, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας πριν το "φρούτο" γίνει τόσο παραγινωμένο που δεν θα τρώγεται;...
Η συμμετοχή σε μια απεργιακή κινητοποίηση δεν είναι ούτε δικαίωμα ούτε ύψιστη ηρωική πράξη. Είναι μια αυτονόητη υποχρέωση όσων θεωρούν πως αξίζουν μια πολύ καλύτερη ζωή από αυτή που κάνουν τώρα και οι οποίοι αποφασίζουν να τη διεκδικήσουν με όσα μέσα έχουν στη διάθεσή τους. Γι' αυτό και δεν θα πρέπει να είναι αποσπασματική, αλλά να έχει μια συνέχεια. Κι ας μη βολεύει κάτι τέτοιο τους εργατοπατέρες, οι οποίοι με τις απεργίες που προκηρύσσουν απλώς "ξεπλένουν" τις ενοχές τους για τη συμμετοχή τους στο ίδιο σύστημα που καταδικάζουν λεκτικώς. Το ίδιο ισχύει και για το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαίνεται πως επιλέγει την τακτική τού "ώριμου φρούτου" για την κατάληψη της εξουσίας κι όχι την πίεση για την αμεσότατη αποκαθήλωση του κοινωνικού Νταχάου...
Αλέξη, δεν υπάρχει περιθώριο να ψηφιστούν πρώτα τα μέτρα των 13,6 δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα φτάσουν τα 20 δισεκατομμύρια, και ύστερα να ανατραπεί η κυβέρνηση. Αυτό πρέπει να γίνει εδώ και τώρα! Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα κληθείς να κυβερνήσεις σε μια καμένη γη, αλλά σε μια έρημο και τότε φοβάμαι πως θα είναι πολύ πιο εύκολο για το σημερινό κατεστημένο να επανακάμψει φορώντας το "μανδύα" τής σύνεσης. Εκτός αν η ναζιστική απόφυσή του καταφέρει να λυθεί εντελώς από το "λουρί" των αφεντικών της και τότε αυτή η χώρα παραδοθεί μια και...κακή στο φασιστικό όλεθρο.
Η συμμετοχή σε μια απεργιακή κινητοποίηση δεν είναι ούτε δικαίωμα ούτε ύψιστη ηρωική πράξη. Είναι μια αυτονόητη υποχρέωση όσων θεωρούν πως αξίζουν μια πολύ καλύτερη ζωή από αυτή που κάνουν τώρα και οι οποίοι αποφασίζουν να τη διεκδικήσουν με όσα μέσα έχουν στη διάθεσή τους. Γι' αυτό και δεν θα πρέπει να είναι αποσπασματική, αλλά να έχει μια συνέχεια. Κι ας μη βολεύει κάτι τέτοιο τους εργατοπατέρες, οι οποίοι με τις απεργίες που προκηρύσσουν απλώς "ξεπλένουν" τις ενοχές τους για τη συμμετοχή τους στο ίδιο σύστημα που καταδικάζουν λεκτικώς. Το ίδιο ισχύει και για το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαίνεται πως επιλέγει την τακτική τού "ώριμου φρούτου" για την κατάληψη της εξουσίας κι όχι την πίεση για την αμεσότατη αποκαθήλωση του κοινωνικού Νταχάου...
Αλέξη, δεν υπάρχει περιθώριο να ψηφιστούν πρώτα τα μέτρα των 13,6 δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα φτάσουν τα 20 δισεκατομμύρια, και ύστερα να ανατραπεί η κυβέρνηση. Αυτό πρέπει να γίνει εδώ και τώρα! Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα κληθείς να κυβερνήσεις σε μια καμένη γη, αλλά σε μια έρημο και τότε φοβάμαι πως θα είναι πολύ πιο εύκολο για το σημερινό κατεστημένο να επανακάμψει φορώντας το "μανδύα" τής σύνεσης. Εκτός αν η ναζιστική απόφυσή του καταφέρει να λυθεί εντελώς από το "λουρί" των αφεντικών της και τότε αυτή η χώρα παραδοθεί μια και...κακή στο φασιστικό όλεθρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου