Η Κίνα ήταν από την αρχή η αγαπημένη τους χώρα...

Οι μύθοι γεννήθηκαν στην Ελλάδα, οπότε είμαστε ίσως πιο εξοικειωμένοι μαζί τους κι αντιλαμβανόμαστε πότε μας "σερβίρονται" σα να ήταν αλήθειες. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, πως είχαν προχωρήρει κάποιες από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στα μνημόνια και κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως είναι η συγχώνευση και η κατάργηση δημόσιων οργανισμών, οι απολύσεις επίορκων ή ανίκανων δημοσίων υπαλλήλων ή η απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων. Ας φανταστούμε, επίσης, πως η τρόικα έδειχνε πολύ μεγαλύτερο ζήλο στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής από ό,τι στην ισοπέδωση μισθών, συντάξεων κι επιδομάτων.

Αλήθεια, πιστεύετε ότι δεν θα ζητούσαν σήμερα την κινεζοποίηση της αγοράς εργασίας και τη διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους είχε διαμορφωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες; Αφήστε με να αμφιβάλλω, δεδομένου του ότι οι όποιες παραχωρήσεις έχουν γίνει μέχρι σήμερα από τους δανειστές μας δεν αφορούν παρά τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής και χρηματοπιστωτικής ελίτ, όπως μαρτυρούν για παράδειγμα οι μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές ή ή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Με λίγα λόγια, η τρόικα από την αρχή τής κρίσης προσπαθεί να επιβάλει μια καθαρώς ταξική πολιτική, η οποία έχει για θύματα την πλειονότητα και στις σωσίβιες λέμβους το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο...

Για τους τεχνοκράτες τής Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών ελάχιστη σημασία έχει αν στη χώρα από την οποία ζητούν αιματηρές θυσίες 15χρονες αυτοκτονούν, μεσήλικες αναζητούν την τροφή τους στα σκουπίδια και γέροντες την αξιοπρέπειά τους σε συσσίτια. Εκείνοι θέλουν ένα ισχυρό παράδειγμα για το πώς πρέπει, για τους ίδιους, να διαμορφωθούν οι εργασιακές σχέσεις σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν δεν ήταν το υψηλό δημόσιο χρέος, θα έβρισκαν μια άλλη δικαιολογία για να εφορμήσουν σε εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα και θυσίες. Αλλωστε, αν ήθελαν να είναι τυπικοί με τα δημοσιονομικά κριτήρια της ΟΝΕ, για παράδειγμα, δε νομίζω πως θα είχε μείνει κράτος-μέλος τής ευρωζώνης το οποίο να μην είχε υπαχθεί σε κάποιου είδους μνημόνιο...

Αυτήν τη στιγμή, πρωτευόντως στην Ελλάδα και δευτερευόντως στις υπόλοιπες χώρες τού ευρωπαϊκού Νότου, δεν παίζεται μόνο το μέλλον των ελλήνων, των ισπανών και των πορτογάλων αλλά και των υπολοίπων ευρωπαίων. Οι τροϊκανοί ξέρουν πολύ καλά ότι όσα περισσότερα αντεργατικά μέτρα περάσουν τώρα στη χώρα μας τόσο ευκολότερα θα "διανοιχτεί" ο δρόμος τής λιτότητας και παντού αλλού στην ήπειρό μας και το όνειρό τους για μισθούς πείνας στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των κεφαλαιοκρατών θα λάβει σάρκα κι οστά. Φυσικά, κανένας Στουρνάρας και κανένας Βρούτσης δεν θα μπορούσαν να τους εμποδίσουν από μόνοι τους, ακόμα κι αν επιδίωκαν τη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου. Μόνο ο λαός μπορεί να τους σταματήσει. Κι από αυτόν περιμένω πολύ περισσότερα από ορισμένα μαχητικά πανό σε κάποια σκόρπια διαδήλωση...