Η ώρα είναι τώρα!

Ορθώς προσήχθησαν οι 127 εργαζόμενοι των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στη ΓΑΔΑ! Ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση από τους κρατικούς φορείς που είναι επιφορτισμένοι με την εφαρμογή του. Την ίδια ευθύνη, όμως, να αντιστέκεται στην αδικία έχει κι ο κάθε εργαζόμενος ο οποίος είναι απλήρωτος για έξι μήνες κι αναγκάζεται να υφίσταται την κοροϊδία τής εργασίας μια φορά το μήνα, ενώ θα μπορούσε να εργάζεται κανονικά αν δεν απαγόρευε, για παράδειγμα, η Ε.Ε. στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά να αναλαμβάνουν έργα του Ελληνικού Στρατού. Κανένας αγώνας δεν ευοδώθηκε ποτέ χωρίς θυσίες κι αυτό το αναγνωρίζουν πρώτοι οι άνθρωποι της βιοπάλης, όπως και οι απεργοί της Χαλυβουργίας, οι οποίοι μπορεί να μην είναι σπουδαγμένοι, ωστόσο αρκετοί από αυτούς αποδεικνύουν στην πράξη ότι διαθέτουν ταξική συνείδηση. Κι αυτό στις εποχές που ζούμε είναι το καλύτερο εχέγγυο ότι το μέλλον θα είναι πολύ καλύτερο από το παρελθόν και το παρόν...
Οσες λίστες κι αν θάψουν βαθιά μέσα στο χώμα η επιχειρηματική και τραπεζική ελίτ, με τα πολιτικά και μιντιακά παπαγαλάκια και τις δικαστικές ορντινάντσες τους, με όσο νεοφιλελευθερισμό κι αν "ποτίσουν" την ελληνική κοινωνία, με όση κρατική καταστολή κι αν προσπαθήσουν να "πνίξουν" τις δικές τους, μεγάλες αμαρτίες, θα φανούν απροετοίμαστοι για να ελέγξουν το ποτάμι τής αντίστασης που έχει γεννήσει η απληστία τους. Αυτή ήταν, άλλωστε, και το μοιραίο λάθος τού συστήματος, το οποίο ήθελε να βγει κερδισμένο κι όταν έσκασε η "φούσκα" τής ψεύτικης ευμάρειας, με την οποία είχε εξαπατήσει τη μεσαία και την εργατική τάξη τα προηγούμενα χρόνια. Αν ξεδιψούσαν με λιγότερο αίμα μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών και συνταξιούχων, αν εμφανίζονταν περισσότερο μετριοπαθείς στη λιτότητα που ζητούν από τους άλλους, αν τιμωρούσαν και μερικούς από το σινάφι τους, θα μπορούσαν να είχαν βγάλει κι αυτήν την καπιταλιστική κρίση αβρόχοις ποσί. Οχι όμως, ήθελαν να μαζέψουν κυριολεκτικώς όλο το χαρτί και να διαιωνίσουν τη φαύλη εξουσία τους εις τον αιώνα των αιώνων, ανεξαρτήτως του αν θα διοικούσαν μια χώρα εξαθλιωμένων. Γι' αυτό και σήμερα είναι αντιμέτωποι με τη δική τους ύβρι, τώρα πια που δεν έχουν να ταΐσουν τη μάζα με φτηνά στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, με "ντόλτσε βίτα" και "λάιφσταϊλ", η ομίχλη διαλύεται και συμπαρασύρει μαζί της όσους έκαναν πλιάτσικο εκμεταλλευόμενοι την θολούρα της...

Οι συνθήκες είναι πλέον κάτι παραπάνω από ώριμες για την Αριστερά να παίξει τον ιστορικό ρόλο που της αρμόζει, εκείνου του διαμορφωτή των εξελίξεων. Προφανώς και δεν αναφέρομαι σε εκείνους που την ώρα που σταύρωναν το λαό προτίμησαν να του μπήξουν βαθύτερα τα καρφιά, συγκυβερνώντας με το σαπισμένο δικομματισμό τής μεταπολίτευσης. Η φωνή μου απευθύνεται στις αριστερές δυνάμεις που με τα όποια λάθη τους εναντιώθηκαν στον οικονομικό φασισμό ο οποίος γιγάντωσε και τα απολειφάδια τού ναζισμού. Η Ιστορία μάς έδωσε την πάσα που μας έχει φέρει τετ α τετ με την ανατροπή όλων όσων θεωρούσαμε μέχρι σήμερα δεδομένα και τα οποία εξυπηρετούσαν τους λίγους σε βάρος των πολλών. Δε μας μένει παρά να επιδείξουμε την αναγκαία ομαδικότητα για να "σκοράρουμε" στο τέρμα-τέλμα που εγκαταλείπουν ηττημένοι οι υπερασπιστές του. Για να θυμηθώ και τον Λένιν (είναι Οκτώβριος άλλωστε), χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά. Η ώρα είναι τώρα...