Μια "όμορφη", μεταμοντέρνα χούντα...

Τα παλιά...καλά χρόνια ορισμένοι από αυτούς που μας κυβερνούσαν και μας απειλούσαν πως αν δεν ψηφιζόταν το πρώτο μνημόνιο δεν θα είχαμε να φάμε την επόμενη ημέρα, όπως ο Β. Βενιζέλος, επιδίωκαν να περάσει από το Κοινοβούλιο με την αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών ώστε να δημιουργείτο επικοινωνιακώς στο τρομοκρατημένο πόπολο η αντίληψη πως αυτό που ψηφιζόταν δεν ήταν η γκιλοτίνα, αλλά η σωτηρία του. Πού είναι, επίσης, οι "ωραίες" εποχές που το δεύτερο μνημόνιο περνούσε, έστω και με σημαντικές διαρροές, χάρη στις ψήφους 199 βουλευτών; Την επόμενη εβδομάδα η τρόικα εσωτερικού κι εξωτερικού, μετά από το φιάσκο τής ψηφοφορίας για τις αποκρατικοποιήσεις, θα είναι ευχαριστημένες ακόμα κι αν περάσει το νέο πακέτο μέτρων με την πλειοψηφία των παρόντων. Οταν η δημοκρατία κάνει συνεχώς εκπτώσεις, έστω και στην κοινοβουλευτική-ολιγαρχική της μορφή, καταλαβαίνει κι ο πλέον αδαής από αγορά ότι το "εμπόρευμα" δεν πουλά άλλο...
Με το λαό στα κεραμίδια και το νέο μνημόνιο, το οποίο κι αυτό θυματοποιεί τους μικρομεσαίους κι αφήνει στο απυρόβλητο την ελίτ, να ψηφίζεται στην καλύτερη των περιπτώσεων για τους κυβερνώντες με μια πλειοψηφία 160 βουλευτών είναι φανερό ότι κι αυτή η κυβέρνηση θα πρέπει να ετοιμάζεται για την ανώμαλη "προσγείωσή" της. Με ποιά πολιτική νομιμοποίηση, άλλωστε, μπορεί να προχωρήσει όταν αρκεί μια ματιά στις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων τα οποία τη στηρίζουν και στην προγραμματική συμφωνία που σχεδίασαν για τα μάτια τού κόσμου κατά το σχηματισμό της προκειμένου να αποκαλυφθεί η άβυσσος που χωρίζει ακόμα κι αυτές τις μεσοβέζικες υποσχέσεις τους από την κόλαση στην οποία παραδίδουν τον ελληνικό λαό; Αποδείχθηκε, εξάλλου, στην πράξη ότι για να διαπραγματευτείς στα σοβαρά χρειάζεται να έχεις πρώτα ένα συνεκτικό σχέδιο το οποίο να στηρίζεται σε κοινές ιδεολογικές αφετηρίες. Οταν αυτό απουσιάζει η καταφυγή στον καιροσκοπικό τακτικισμό είναι φυσιολογική, αλλά κι αλυσιτελής για τα συμφέροντα της πλειονότητας του ελληνικού λαού...
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: στην Ελλάδα εδώ και πολύ καιρό έχει εγκαθιδρυθεί μια νέου τύπου δικτατορία, η οποία δεν έχει διστάσει να χρησιμοποιήσει ακόμα και βασανιστήρια προκειμένου να μακροημερεύσει. Το Σύνταγμα καταστρατηγείται κατά συρροή, τραπεζίτες διορίζονται πρωθυπουργοί στο προτεκτοράτο με εντολές ξένων, η προπαγάνδα και η λογοκρισία πηγαίνουν σύννεφο, ενώ η βία, στις κρατικές ή παρακρατικές-χρυσαυγίτικες μορφές της, βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Πώς θα απαντήσουμε στο βιασμό τής όποιας δημοκρατίας είχαμε μέχρι πρότινος, των εργασιακών αλλά κι ανθρώπινων δικαιωμάτων μας; Θα περιμένουμε τη σωτηρία μας από την κομματική νομενκλατούρα και τους βαθιά χωμένους στη σαπίλα τού κατεστημένου εργατοπατέρες ή θα ξεσηκωθούμε ο καθένας μας στο δικό του οικογενειακό, φιλικό κι εργασιακό περιβάλλον κι όλοι μαζί στους δρόμους των μεγάλων πόλεων, που πρέπει να μετασχηματιστούν σε δρόμους τής φωτιάς την επόμενη εβδομάδα όταν οι λίγοι θα προσπαθήσουν και πάλι να επιβάλουν τα δικά τους συμφέροντα πάνω στους πολλούς;...