Αϊ Βασίλη, πήγαινέ με στη χώρα που ζει ο Σαμαράς...

Μέχρι χθες το απόγευμα ήμουν προβληματισμένος. Πλησιάζουν, βλέπετε, Χριστούγεννα και δεν είχα αποφασίσει ακόμα τί δώρο θα ήθελα να μου έφερνε ο Αϊ Βασίλης. Ευτυχώς από το αδιέξοδο με έβγαλε ο πρωθυπουργός με το πανηγυρικό του διάγγελμα στους αλαλάζοντες από "ευτυχία" έλληνες, που πήραν μια νέα δόση η οποία δεν θα φτάσει ποτέ σε αυτούς. Αϊ Βασίλη μου, πήγαινέ με, σε παρακαλώ, στη χώρα που ζει ο Αντ. Σαμαράς. Εκεί δεν υπάρχουν φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, εργασιακός μεσαίωνας, μακροχρόνια ύφεση, ασυδοσία των λίγων σε βάρος των πολλών, άδικη κατανομή τού πλούτου, ανισότητα στις ευκαιρίες προκοπής και ταξικές αδικίες. Στη χώρα που ζει ο Αντ. Σαμαράς επικρατεί γαλήνη, προοπτική για το μέλλον, ανάπτυξη, ίσες ευκαιρίες, κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη. Εκεί θέλω να εγκατασταθώ χοντρούλη μου άγιε, μακριά από την ελληνική πραγματικότητα. Στείλε με εκεί που ζει κι ο πρωθυπουργός τής Ελλάδας, μαζί με τα συνεταιράκια του, το Β. Βενιζέλο και το Φ. Κουρέλη...
Οταν σκοτώνεις κάποιον είναι ντροπή ύστερα να δηλώνεις πως θα κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να τον θάψεις με τις τιμές που του αρμόζουν. Πόσω μάλλον όταν παρουσιάζεις μια κηδεία σα να ήταν μέγας εθνικός θρίαμβος. Ποιός έχασε, όμως, τη ντροπή του για να τη βρουν εκείνοι που κομπορρημονούν για τα ημίμετρα του Eurogroup την ίδια ώρα που ένας ολόκληρος λαός φτωχοποιείται βάναυσα κι άδικα προκειμένου να καταλήξουμε σε αυτά; Ακούω την τρόικα εσωτερικού να ισχυρίζεται πως από εδώ και πέρα θα δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη, στις κοινωνικές πολιτικές και στην αποκατάσταση των αδικιών κι αναρωτιέμαι αν όσοι την απαρτίζουν είναι σχιζοφρενείς, ηλίθιοι ή απατεώνες. Μα, αν ήθελαν να επιτύχουν όλα αυτά ένα καλό πρώτο βήμα θα ήταν να μην κατέστρεφαν οι ίδιοι τα απομεινάρια τού όποιου κοινωνικού κράτους λειτουργούσε στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι δεν είναι οικοδομές για να τις γκρεμίζεις και να τις ξαναχτίζεις από την αρχή σε γερότερα θεμέλια, ακόμα κι αν υποθέσουμε πως αυτός είναι ο στόχος τού Τρίο Στούτζες. Παίρνουν, για παράδειγμα, επίδομα αναπηρίας πολίτες που δεν το δικαιούνται; Εντόπισέ τους, κοψ' τους το και κυνήγησέ τους δικαστικώς. Αλίμονο, όμως, δεν το μειώνεις για όσους το δικαιούνται. Το "πονά χέρι, κόβει χέρι" είτε μαρτυρά ανικανότητα είτε δόλια απόκρυψη των πραγματικών σκοπιμοτήτων μιας πολιτικής...

Από ό,τι φαίνεται, μολονότι δεν το δένω και κόμπο, αυτή η κυβέρνηση θα βγάλει το 2012. Είναι, όμως, σχεδόν αδύνατο να βγάλει και το 2013 από τη στιγμή που είναι μάλλον απίθανο να μην υποχρεωθεί να λάβει νέα επώδυνα μέτρα εντός τής επόμενης χρονιάς. Οταν πολιτεύεσαι με μια αδιέξοδη επιχειρηματολογία, η πραγματικότητα που αυτή δημιουργεί δεν θα αργήσει να σε "καταπιεί". Κι αυτό γιατί.η ακατάσχετη αιμορραγία δεν αντιμετωπίζεται με ασήμαντες μεταγγίσεις. Οπως και να έχει, το 2013 θα είναι (μια ακόμα) ενδιαφέρουσα χρονιά κι αυτή που θα φέρει, για πρώτη φορά, την Αριστερά στην εξουσία. Κι αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για τις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν: αν τα καταφέρει, η Ελλάδα μπορεί να γίνει πρότυπο για το πώς πρέπει να κινηθούν όλοι οι λαοί τού κόσμου. Αν αποτύχει, συμβιβαζόμενη ή κι αποδεχόμενη πολιτικές που δεν επέλεξε αλλά δεν θα έχει τολμήσει να ανατρέψει, τότε αυτή η χώρα θα παραδοθεί, μέσα στην απόλυτη ένδειά της, στο φασισμό. Και μαζί της όλη η Ευρώπη...