Ο Σαμαράς θα έχει πολλές συνομιλίες με τον "θεό"...

Δώστε προσοχή στη χθεσινοβραδινή τοποθέτηση του Γ. Στουρνάρα την ώρα που αποχωρούσε από τη Βουλή: "τώρα αρχίζουν τα δύσκολα", δήλωσε σαν άλλη "ρουβίτσα" ο υπουργός Οικονομικών και δεν εννοούσε μόνο πως η εφαρμογή των μέτρων εξαθλίωσης θα είναι μια πολύ πιο δύσκολη υπόθεση από την ψήφισή τους. Ξέρουν τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι της τρόικας εσωτερικού ότι πλέον έχουν ξεμείνει εντελώς από επιχειρήματα. Αντιλαμβάνονται ότι από τη στιγμή που ο Αντ. Σαμαράς μίλησε για τα τελευταία επώδυνα μέτρα προκειμένου να επιμηκύνει κατά μερικούς μήνες την παραμονή του στην πρωθυπουργία η μόνη τους ελπίδα είναι το τρίτο μνημόνιο να αποδειχθεί αποτελεσματικό, όχι τόσο για τον περιορισμό του δημόσιου χρέους όσο για την επιστροφή στην ανάπτυξη και στην αποκατάσταση των αδικιών. Με λίγα λόγια, ο Αντ. Σαμαράς θα πρέπει να επαναλάβει το αμέσως προσεχές διάστημα πολλές φορές τη συνομιλία του με τον "θεό", μήπως και τον πείσει να κάνει κανένα θαύμα. Μόνο που ακόμα και οι πιστοί αναγνωρίζουν ότι "συν Αθηνά και χείρα κίνει". Και η "χείρα" της τρόικας εσωτερικού κι εξωτερικού είναι κάτι παραπάνω από δύσκαμπτη...

Η χθεσινοβραδινή εικόνα και του πρωθυπουργού ήταν απογοητευτική. Το μήνυμα που θέλησε να στείλει στον ελληνικό λαό, που μεταφράζεται στο "δώστε μου πίστωση χρόνου και θα σας φέρω λεφτά", μοιάζει με απελπισμένη κραυγή θύματος απαγωγής, το οποίο εμφανίζεται διατεθειμένο να κάνει τα πάντα για να μη βρεθεί νεκρό σε κανένα χαντάκι. Το θέμα, όμως, δεν είναι να έρθουν απλώς χρήματα κι αυτά να καταλήξουν ξανά στις τσέπες των τραπεζιτών και των λοιπών διαχρονικών νταβατζήδων τού δημόσιου ταμείου οι οποίοι θα ξαναπετάξουν "ψίχουλα", ήτοι θεσούλες εργασίας με σχεδόν μηδενικές αποδοχές, αλλά να κατευθυνθούν στη δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου και στην εξασφάλιση ίσων ευκαιριών για τη δημιουργία νέου. Η χώρα προφανώς κι έχει ανάγκη από την αλλαγή τού παραγωγικού της μοντέλου, όχι όμως με στόχο τη διαιώνιση ή ακόμα και τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά με την εκ θεμελίων αλλαγή των σημερινών κανόνων τού παιχνιδιού που επιτρέπουν στους λίγους να κερδοσκοπούν με το μόχθο των πολλών. 


Σε αυτόν το δρόμο δε μπορούν να μας οδηγήσουν τα ερείπια του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού, ούτε όμως και δήθεν αριστερές δυνάμεις τύπου ΜΝΗΜΑΡ. Δεν έχει πάτο το βαρέλι τής ξεφτίλας για το Φ. Κουρέλη και την παρέα του, οι οποίοι πλέον ακολουθούν ανερυθρίαστα τακτικές που θα ντρεπόταν να ακολουθούσε ακόμα κι ο κινηματογραφικός "Μπακαλόγατος" του Κώστα Χατζηχρήστου. Είναι ντροπή πρόεδρος δήθεν Αριστερού κόμματος να δίνει εντολή σε βουλευτές του να περιμένουν έξω από την αίθουσα της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου στην περίπτωση που χρειαστεί να μπουν και να ψηφίσουν "ναι" προκειμένου να αντισταθμιστούν άλλες απώλειες του κυβερνητικού συνασπισμού. Δεν το ξέρει άραγε ο Φ. Κουρέλης ότι μόνο καλό τέλος δεν έχουν εκείνοι που πηγαίνουν "και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ"; Οσοι στηρίζουν οριζόντιες μειώσεις μισθών, συντάξεων κι επιδομάτων και νέες φορολογικές επιβαρύνσεις των μικρομεσαίων είναι τουλάχιστον υποκριτές όταν διαφοροποιούνται μόνο στα μέτρα επιστροφής στον εργασιακό μεσαίωνα. Ο όρος "Αριστερός α λα καρτ" απλώς δεν υφίσταται...