Ολοι κι όλα πρέπει να αποτελούν αντικείμενο κριτικής και σαρκασμού. Ιδιαιτέρως στη δημόσια σφαίρα δεν είναι δυνατό να υπάρχουν "ιερές αγελάδες". Για να θεωρηθεί, όμως, μια κριτική καλόπιστη θα πρέπει πρώτα από όλα να περιέχει το στοιχείο τής αυτοκριτικής και του αυτοσαρκασμού. Δεν εννοώ να φτάνουμε σε σημείο αυτομαστιγώματος, αρκετό από αυτό άλλωστε δοκίμασε η ελληνική κοινωνία τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά να μην παίρνουμε τους εαυτούς μας τόσο πολύ στα σοβαρά ώστε να μη δεχόμαστε μύγα στο σπαθί μας, το οποίο είναι κι αυτό λίγο ή πολύ λερωμένο. Γι' αυτό και βαριέμαι αφόρητα τους ανθρώπους που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να κάθονται σε ένα θεωρείο και να σχολιάζουν τις ζωές των άλλων, συνήθως σε επικριτικό τόνο, αλλά για τους ίδιους επικαλούνται μια δήθεν ζώνη αγνότητας που τους προστατεύει από τις ατέλειες της ίδιας της φύσης τους. Πρόκειται για τους αποκαλούμενους "νοικοκυραίους", οι οποίοι τρέμουν το διαφορετικό όπως ο Β. Βενιζέλος τη λίστα Λαγκάρντ και κλέβουν τις παρωπίδες από τα άλογα για να τις φορούν οι ίδιοι...
Δεν υπάρχει καλύτερη πρώτη ύλη για τη διαφθορά, τη σήψη, το συμβατισμό, ακόμα και το φασισμό από τους "νοικοκυραίους", οι οποίοι αποτελούν το "προϊόν" για το οποίο οι διάφορες ελίτ είναι πιο υπερήφανες από κάθε άλλο δημιούργημά τους. Βλέπετε, οι νοικοκυραίοι δε ζητούν πολλά. Οι ανάγκες τους καλύπτονται με ένα σπιτάκι, ένα αυτοκινητάκι, μια καλή δουλίτσα κι ένα εξοχικό στη Λούτσα για να πλατσουρίζουν τα παιδάκια τους τα καλοκαίρια. Δεν θα μπουν ποτέ στον κόπο να αντιδράσουν, πόσω μάλλον να επαναστατήσουν, για τις κοινωνικές αδικίες, ούτε να δαγκώσουν τα χέρια που τους ταΐζουν ψίχουλα που στα δικά τους μάτια μοιάζουν με παντεσπάνι. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά είναι οι πρώτοι που θα σημάνουν τις καμπάνες για να ειδοποιήσουν την εξουσία όταν δουν κάτι ή κάποιον να παρεκκλίνει από τις κανονικότητές τους. Δεν το κάνουν γιατί είναι εκ γενετής χαφιέδες, αλλά γιατί αυτό έχουν μάθει από το σχολείο, την εκκλησία, το στρατό, τα μίντια και κάθε άλλο συμβατικό θεσμό, να είναι δηλαδή καλά και υποτακτικά παιδιά και κάποια ημέρα θα ανταμειφθούν για τις υπηρεσίες τους είτε σε αυτή τη ζωή, με ένα διορισμό στο Δημόσιο για παράδειγμα, ή στην επόμενη, ίσως με μια VIP θέση δίπλα στο φιλεύσπλαχνο θεούλη...
Αυτή ήταν και η Ελλάδα μέχρι την άνοιξη του 2010, όταν ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο. Γι' αυτό και οι ελίτ θεώρησαν σκόπιμο να περάσουν τη νάρκωση μιας ολόκληρης κοινωνίας στο επόμενο στάδιο. Θα σκέφτηκαν, "αφού τους έχουμε έτσι κι αλλιώς υπνωτισμένους, γιατί να τους δίνουμε και τα ψίχουλα από το δικό μας παχυλό μερίδιο που τους δίνουμε τώρα; Ας τους αφήσουμε νηστικούς κι όταν, μετά από πολύ καιρό, αντιδράσουν, θα τους πετάξουμε κανένα ΕΣΠΑ ή κάποιο επίδομα απόλυτης φτώχειας για να ξεγελάσουν την πείνα τους". Μόνο που η διαγαλαξιακή απληστία τους αποδείχθηκε και το μεγάλο τους λάθος. Το πόπολο ξύπνησε νωρίτερα από ό,τι το υπολόγισαν κι ανάτρεψε, εν μέρει έστω, το πολιτικό-επιχειρηματικό-τραπεζικό σκηνικό που είχε διαμορφωθεί από τη μεταπολίτευση. Η ελίτ ξαφνιάστηκε, δεν περίμενε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα την Αριστερά προ των πυλών τής εξουσίας και το ΠΑΣΟΚ να μοιάζει με βαμπίρ ήρωα ταινίας τού Τζον Κάρπεντερ. Κάπως έπρεπε να αντιδράσει, γι' αυτό και μέσα στον πανικό της χρησιμοποίησε τα πάντα: απειλές, εκβιασμούς, δαιμονοποιήσεις, βία κι αστυνομική καταστολή που θυμίζουν δικτατορικό καθεστώς. Η ελίτ έφτασε στο σημείο ακόμα και να ταυτίσει τους ανθρώπους που ζητούν ένα δικαιότερο κόσμο με τα ανδρείκελα τα οποία μαχαιρώνουν μετανάστες για να καλύπτουν τα δικά τους συμπλέγματα κατωτερότητας. Επομένως, δε μου προξενεί καμιά έκπληξη το ανθρωποκυνηγητό ιδεών, στην ουσία, το οποίο έχει εξαπολυθεί τις τελευταίες ημέρες. Ποιός διέλυσε την Ελλάδα, σύμφωνα με το κατεστημένο; Μα, οι "άπλυτοι" φυσικά, που είχαν το θράσος να αξιοποιούν ανεκμετάλλευτους χώρους προκειμένου, μέσω πολιτικών συζητήσεων και πολιτιστικών δραστηριοτήτων, να αφυπνίζουν κοιμισμένες συνειδήσεις...
Η αστυνομία είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα βρει υλικά για την παρασκευή μολότοφ αν επισκεφτεί τις πραγματικές βίλες των βορείων και νοτίων προαστίων. Αν το έκανε, όμως, με την ίδια θέρμη που το κάνει σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους θα μπορούσε να στοιχειοθετήσει όλα τα εγκλήματα του λευκού κολάρου, τα οποία είναι και πολύ σοβαρότερα. Γιατί δεν το κάνει; Γιατί η τάξη και η νομιμότητα στο σύστημά μας έχουν και τα γεωγραφικά όριά τους. Η υποκρισία, πάλι, δε γνωρίζει σύνορα...
Δεν υπάρχει καλύτερη πρώτη ύλη για τη διαφθορά, τη σήψη, το συμβατισμό, ακόμα και το φασισμό από τους "νοικοκυραίους", οι οποίοι αποτελούν το "προϊόν" για το οποίο οι διάφορες ελίτ είναι πιο υπερήφανες από κάθε άλλο δημιούργημά τους. Βλέπετε, οι νοικοκυραίοι δε ζητούν πολλά. Οι ανάγκες τους καλύπτονται με ένα σπιτάκι, ένα αυτοκινητάκι, μια καλή δουλίτσα κι ένα εξοχικό στη Λούτσα για να πλατσουρίζουν τα παιδάκια τους τα καλοκαίρια. Δεν θα μπουν ποτέ στον κόπο να αντιδράσουν, πόσω μάλλον να επαναστατήσουν, για τις κοινωνικές αδικίες, ούτε να δαγκώσουν τα χέρια που τους ταΐζουν ψίχουλα που στα δικά τους μάτια μοιάζουν με παντεσπάνι. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά είναι οι πρώτοι που θα σημάνουν τις καμπάνες για να ειδοποιήσουν την εξουσία όταν δουν κάτι ή κάποιον να παρεκκλίνει από τις κανονικότητές τους. Δεν το κάνουν γιατί είναι εκ γενετής χαφιέδες, αλλά γιατί αυτό έχουν μάθει από το σχολείο, την εκκλησία, το στρατό, τα μίντια και κάθε άλλο συμβατικό θεσμό, να είναι δηλαδή καλά και υποτακτικά παιδιά και κάποια ημέρα θα ανταμειφθούν για τις υπηρεσίες τους είτε σε αυτή τη ζωή, με ένα διορισμό στο Δημόσιο για παράδειγμα, ή στην επόμενη, ίσως με μια VIP θέση δίπλα στο φιλεύσπλαχνο θεούλη...
Αυτή ήταν και η Ελλάδα μέχρι την άνοιξη του 2010, όταν ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο. Γι' αυτό και οι ελίτ θεώρησαν σκόπιμο να περάσουν τη νάρκωση μιας ολόκληρης κοινωνίας στο επόμενο στάδιο. Θα σκέφτηκαν, "αφού τους έχουμε έτσι κι αλλιώς υπνωτισμένους, γιατί να τους δίνουμε και τα ψίχουλα από το δικό μας παχυλό μερίδιο που τους δίνουμε τώρα; Ας τους αφήσουμε νηστικούς κι όταν, μετά από πολύ καιρό, αντιδράσουν, θα τους πετάξουμε κανένα ΕΣΠΑ ή κάποιο επίδομα απόλυτης φτώχειας για να ξεγελάσουν την πείνα τους". Μόνο που η διαγαλαξιακή απληστία τους αποδείχθηκε και το μεγάλο τους λάθος. Το πόπολο ξύπνησε νωρίτερα από ό,τι το υπολόγισαν κι ανάτρεψε, εν μέρει έστω, το πολιτικό-επιχειρηματικό-τραπεζικό σκηνικό που είχε διαμορφωθεί από τη μεταπολίτευση. Η ελίτ ξαφνιάστηκε, δεν περίμενε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα την Αριστερά προ των πυλών τής εξουσίας και το ΠΑΣΟΚ να μοιάζει με βαμπίρ ήρωα ταινίας τού Τζον Κάρπεντερ. Κάπως έπρεπε να αντιδράσει, γι' αυτό και μέσα στον πανικό της χρησιμοποίησε τα πάντα: απειλές, εκβιασμούς, δαιμονοποιήσεις, βία κι αστυνομική καταστολή που θυμίζουν δικτατορικό καθεστώς. Η ελίτ έφτασε στο σημείο ακόμα και να ταυτίσει τους ανθρώπους που ζητούν ένα δικαιότερο κόσμο με τα ανδρείκελα τα οποία μαχαιρώνουν μετανάστες για να καλύπτουν τα δικά τους συμπλέγματα κατωτερότητας. Επομένως, δε μου προξενεί καμιά έκπληξη το ανθρωποκυνηγητό ιδεών, στην ουσία, το οποίο έχει εξαπολυθεί τις τελευταίες ημέρες. Ποιός διέλυσε την Ελλάδα, σύμφωνα με το κατεστημένο; Μα, οι "άπλυτοι" φυσικά, που είχαν το θράσος να αξιοποιούν ανεκμετάλλευτους χώρους προκειμένου, μέσω πολιτικών συζητήσεων και πολιτιστικών δραστηριοτήτων, να αφυπνίζουν κοιμισμένες συνειδήσεις...
Η αστυνομία είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα βρει υλικά για την παρασκευή μολότοφ αν επισκεφτεί τις πραγματικές βίλες των βορείων και νοτίων προαστίων. Αν το έκανε, όμως, με την ίδια θέρμη που το κάνει σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους θα μπορούσε να στοιχειοθετήσει όλα τα εγκλήματα του λευκού κολάρου, τα οποία είναι και πολύ σοβαρότερα. Γιατί δεν το κάνει; Γιατί η τάξη και η νομιμότητα στο σύστημά μας έχουν και τα γεωγραφικά όριά τους. Η υποκρισία, πάλι, δε γνωρίζει σύνορα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου