Νάνι νάνι ο προλετάριος να κάνει...

Οι άνθρωποι γεννιόμαστε ελεύθεροι, αλλά στη συνέχεια μας μαθαίνουν-στην οικογένεια, στο σχολείο, στη Βουλή, στην εκκλησία, στα μέσα ενημέρωσης, στη σόουμπιζ-πώς να είμαστε καλοί δούλοι, πώς να προτιμούμε για παράδειγμα την "τάξη" και την "ασφάλεια" από την αυτοδιάθεση. Η διαπαιδαγώγηση, οι κανόνες καλής συμπεριφοράς, οι νόμοι, τα ευαγγέλια, τα άρθρα και οι εικόνες που προβάλλουν τα κυρίαρχα μίντια προτρέπουν στη μαζοποίηση, με το πρόσχημα της κοινωνικής συνοχής, κι όχι στη δημιουργία αυθύπαρκτων προσωπικοτήτων. "Πρέπει" όλοι ταυτοχρόνως να κάνουμε το ίδιο πράγμα, κατόπιν σχετικής εντολής από κάποιο αφέντη. Το παιδί "πρέπει" να φάει την τροφή του, ο μαθητής να έχει πάει διαβασμένος στην τάξη, ο πολίτης να τηρεί πιστά ένα νόμο που ψηφίστηκε στα μέτρα και στα σταθμά άλλων, ο πιστός να πληρώνει στην ουσία φόρο στον παπά για να παντρευτεί ή να βαφτίσει το παιδί του, ο αναγνώστης-τηλεθεατής να απομνημονεύει την προπαγάνδα των εθνικών μας σχολιαστών και στον ελεύθερο χρόνο του να διασκεδάζει αποκλειστικώς με ένα τουρκικό σίριαλ ή με μια αμερικανική ταινία. Σε μια πιο εξιδανικευμένη για την εξουσία κατάσταση, μάλιστα, δε χρειάζεται καν να μας υπαγορεύει τη βούλησή της, αφού ο μιθριδατισμός έχει γίνει κοινό κτήμα κι απαραβίαστη σιωπηρή συμφωνία μεταξύ σκλάβων...

Το σύστημα δημιουργεί ανάγκες, οι οποίες δεν περικλείονται σε κανένα ανθρώπινο DNA. Δεν είμαστε, για παράδειγμα, γενετικώς προδιατεθειμένοι να ακολουθούμε αρχηγούς ή θεούς, αλλά μεγαλώνουμε σε κοινωνίες που μας διδάσκουν ψέματα για να συντηρούνται οι ελίτ τους. Μας εκπαιδεύουν να αισθανόμαστε αδύναμοι, σαν το "Μήτσο" τού Λάκη Λαζόπουλου που έκανε ασκήσεις θάρρους, μας διδάσκουν να ερωτευόμαστε τους "απαγωγείς" μας, σαν άλλα θύματα του Συνδρόμου τής Στοκχόλμης. Κι αν, παρ' ελπίδα για το κατεστημένο, κάποια πρόβατα ξεφύγουν από το μαντρί κι από μια απόσταση από τη ρουτίνα τής καθημερινότητας διαπιστώσουν ότι αυτοί που τους έχουν κρεμάσει κουδούνια δεν είναι άγιοι αλλά τέρατα, τότε οι βοσκοί δεν έχουν άλλη λύση από το να τα σκοτώσουν προς παραδειγματισμό κι αφού πρώτα τα έχουν γελοιοποιήσει ενώπιον του υπόλοιπου κοπαδιού.
Η εξουσία δεν ανέχεται τη διαφορετικότητα, τρομάζει και μόνο στη σκέψη πως θα υπάρξουν κάποιοι που θα παραβούν τους κανόνες της. Γι' αυτό κι επιστρατεύει τη σωματική καταστολή, διαμέσου των διαφόρων οργάνων τής τάξης, αλλά κυρίως την πνευματική, μέσω των αποχαυνωτικών θεσμών της τους οποίους νομιμοποιεί επικαλούμενη ακόμα και την παράδοση, προκειμένου να νεκρώσει κάθε ιδέα αντίστασης στο πέρασμά της. Η αλήθεια τής εξουσίας πρέπει να είναι μία και μοναδική και να διατυπώνεται όσο πιο απλοϊκά γίνεται, να περιλαμβάνει σωτήρες και δράκους, αρχηγούς και υπηκόους, θεούς και δαίμονες. Για την εξουσία το καλό και το κακό αποκλείεται να εμπεριέχονται στον ίδιο άνθρωπο, διαχωρίζονται αναλόγως των επιθυμιών τής στιγμής σε ένα φαντασιακό επίπεδο που όμως επιβάλλεται σαν πραγματικότητα σε ένα σκηνικό βγαλμένο από το οργουελικό "1984". Οι άγγελοι, για παράδειγμα, που διορίσαμε χθες στο Μετρό σήμερα είναι διάβολοι. Το ΔΝΤ προχθές ήταν ευλογία για τον τόπο, μεθαύριο μπορεί να είναι κατάρα, αν αυτό βολεύει τη διαιώνιση της ηγεμονίας τής ελίτ...
Ο λαός δεν τρομοκρατείται από τις απειλές εκείνων που τον κυβερνούν γιατί είναι ηλίθιος, αλλά γιατί δεν είναι εκπαιδευμένος να αντιδρά. Δεν είναι υπάκουος γιατί δε διαθέτει φαντασία για να φτιάξει ένα καλύτερο κόσμο, αλλά επειδή τον έχουν κάνει να πιστεύει ότι αυτός είναι αμάρτημα. Του ψιθυρίζουν στο αφτί και με διάφορους τρόπους να κάνει υπομονή τώρα κι αύριο, μεθαύριο στη μετά θάνατο ζωή θα δικαιωθεί για τους κόπους του. Αλίμονο, όμως, αν ξεπεράσει το μέτρο τους κι επαναστατήσει. Σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι αχάριστος ή ανεγκέφαλος. Νάνι νάνι το παιδί να κάνει, να ψηφίσει ξανά Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, να αποδωσει όλες τις ευθύνες για τις συμφορές τους στους εβραίους, στους αλβανούς, στους πακιστανούς, στους ομοφυλόφιλους ή στους κουκουλοφόρους, να προσκυνά και να πιθηκίζει ηγέτες και είδωλα, να κάνει το σταυρό του κάθε τρεις και λίγο για να βελτιωθεί με ένα θαύμα η ζωή του. Να τα κάνει όλα αυτά γιατί μόνο όταν κοιμούνται οι προλετάριοι βρίσκει χρόνο το κεφάλαιο να τους γαμάει τις ζωές...