Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα από το να καταπολεμήσεις την τυφλή βία...αν αυτός είναι ο στόχος σου κι όχι να την αναπαράγεις προκειμένου να σώσεις το δικό σου τομάρι κι εκείνο των νταβατζήδων σου. Οσο, όμως, σε αυτήν τη χώρα κυνηγούμε αποκλειστικώς τους φυσικούς αυτουργούς κι αφήνουμε στο απυρόβλητο τους ηθικούς, οι παθογένειές της όχι μόνο θα επαναλαμβάνονται τόσο συστηματικώς όσο η ακολουθία της ημέρας από τη νύχτα, αλλά και θα γιγαντώνονται έως το βαθμό τής κοινωνικής διάλυσης...
Οι απαντήσεις που έχουμε δώσει μέχρι στιγμής στα προβλήματα είναι τόσο επιφανειακή που θα πνίγονταν ακόμα κι αφρόψαρα. Ποιός ευθύνεται για τα μνημόνια; Ο ρεζίλης των Παπανδρέου, όπως θυμήθηκε ξαφνικώς ο ανεκδιήγητος Ανδρ. Λοβέρδος, που αφού έχει "κοιμηθεί" με το μισό πληθυσμό παριστάνει σήμερα την παρθένα. Ποιός φταίει για την τρομοκρατία; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιός ευθύνεται για τη ρατσιστική βία; Η Χρυσή Αυγή. Δεν ισχυρίζομαι πως οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις είναι λανθασμένες. Είναι, όμως, αποσπασματικότατες και θολώνουν το γενικό πλάνο. Η Ελλάδα των αρχών τού 2013 ελάχιστη σχέση έχει με την ίδια χώρα πριν από τρία χρόνια. Το εμβληματικότερο κόμμα τής μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, βυθίστηκε από το 44% στο 12%, η Αριστερά βρίσκεται προ των πυλών τής εξουσίας, τα "μπουμπούκια" τής ακροδεξιάς βρήκαν σκιές και μπορούν να ανθίσουν, ενώ η βία, από τα γιαούρτια μέχρι τα καλάσνικοφ, θεωρείται πλέον ημιαποδεκτό κομμάτι τής καθημερινότητάς μας, όπως οι περιπέτειες του "Σουλεϊμάν τού Μεγαλοπρεπούς". Αυτές οι εξελίξεις δεν είναι επιτεύγματα, με ή χωρίς εισαγωγικά, του Αλέξη Τσίπρα, του Ν. Μιχαλολιάκου ή της τουρκικής "σαπουνοποιίας", αλλά ενός συστήματος που θέλει πάντοτε να κερδίζει και να υπνωτίζει τις μάζες, ακόμα κι αν οι άλλοι γύρω του συντρίβονται και το οποίο μέσα στην απληστία του ξέχασε πως την ύβρι ακολουθεί πάντοτε η νέμεσις...
Αν σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν βόμβες στα στέκια τού καταναλωτισμού (αλήθεια, θα γίνει ποτέ δημόσια συζήτηση για το πώς η οικογένεια Λάτση κερδίζει εκατομμύρια ευρώ από το "Mall", εκμεταλλευόμενη δημόσια περιουσία μπιρ παρά;) γιατί πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα γκρεμίσουν τον καπιταλισμό, δεν οφείλεται στο ότι ο Π. Σκουρλέτης δεν έχει καταδικάσει τη βία ακόμα και στην κινεζική γραφή. Το κάνουν είτε γιατί δεν έχουν την παιδεία για να αντισταθούν με άλλες μορφές πάλης είτε γιατί αισθάνονται πως δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για να αποδοθεί δικαιοσύνη σε μια χώρα δύο μέτρων και δύο σταθμών, που όταν δεν τρώει τα παιδιά της τα έχει "ποτίσει" με τόσο μίσος το οποίο αν το εξάγαμε θα είχαμε λύσει πολλά από τα οικονομικά μας προβλήματα...
Δεν είμαι λάτρης των εμπορικών κέντρων, αλλά δεν αποδέχομαι τον θάνατο οποιουδήποτε λούμπεν προλετάριου μόνο και μόνο γιατί ξοδεύει όλη του την ενεργητικότητα στην αγορά μοδάτων ρούχων. Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον σκοτώνεις, αλλά τον αφυπνίζεις ταξικώς ώστε να αποτελέσει, στη συνέχεια, συνοδοιπόρο σου στον αγώνα για την ανατροπή τού συστήματος. Σε διαφορετική περίπτωση, στρώνεις το έδαφος στις ελίτ ώστε να τον τρομοκρατήσουν ακόμα περισσότερο στο όνομα μιας δικής τους εκδοχής δημοκρατίας, η οποία θυμίζει περισσότερο απολυταρχία...
Οι απαντήσεις που έχουμε δώσει μέχρι στιγμής στα προβλήματα είναι τόσο επιφανειακή που θα πνίγονταν ακόμα κι αφρόψαρα. Ποιός ευθύνεται για τα μνημόνια; Ο ρεζίλης των Παπανδρέου, όπως θυμήθηκε ξαφνικώς ο ανεκδιήγητος Ανδρ. Λοβέρδος, που αφού έχει "κοιμηθεί" με το μισό πληθυσμό παριστάνει σήμερα την παρθένα. Ποιός φταίει για την τρομοκρατία; Ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιός ευθύνεται για τη ρατσιστική βία; Η Χρυσή Αυγή. Δεν ισχυρίζομαι πως οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις είναι λανθασμένες. Είναι, όμως, αποσπασματικότατες και θολώνουν το γενικό πλάνο. Η Ελλάδα των αρχών τού 2013 ελάχιστη σχέση έχει με την ίδια χώρα πριν από τρία χρόνια. Το εμβληματικότερο κόμμα τής μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, βυθίστηκε από το 44% στο 12%, η Αριστερά βρίσκεται προ των πυλών τής εξουσίας, τα "μπουμπούκια" τής ακροδεξιάς βρήκαν σκιές και μπορούν να ανθίσουν, ενώ η βία, από τα γιαούρτια μέχρι τα καλάσνικοφ, θεωρείται πλέον ημιαποδεκτό κομμάτι τής καθημερινότητάς μας, όπως οι περιπέτειες του "Σουλεϊμάν τού Μεγαλοπρεπούς". Αυτές οι εξελίξεις δεν είναι επιτεύγματα, με ή χωρίς εισαγωγικά, του Αλέξη Τσίπρα, του Ν. Μιχαλολιάκου ή της τουρκικής "σαπουνοποιίας", αλλά ενός συστήματος που θέλει πάντοτε να κερδίζει και να υπνωτίζει τις μάζες, ακόμα κι αν οι άλλοι γύρω του συντρίβονται και το οποίο μέσα στην απληστία του ξέχασε πως την ύβρι ακολουθεί πάντοτε η νέμεσις...
Αν σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν βόμβες στα στέκια τού καταναλωτισμού (αλήθεια, θα γίνει ποτέ δημόσια συζήτηση για το πώς η οικογένεια Λάτση κερδίζει εκατομμύρια ευρώ από το "Mall", εκμεταλλευόμενη δημόσια περιουσία μπιρ παρά;) γιατί πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα γκρεμίσουν τον καπιταλισμό, δεν οφείλεται στο ότι ο Π. Σκουρλέτης δεν έχει καταδικάσει τη βία ακόμα και στην κινεζική γραφή. Το κάνουν είτε γιατί δεν έχουν την παιδεία για να αντισταθούν με άλλες μορφές πάλης είτε γιατί αισθάνονται πως δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για να αποδοθεί δικαιοσύνη σε μια χώρα δύο μέτρων και δύο σταθμών, που όταν δεν τρώει τα παιδιά της τα έχει "ποτίσει" με τόσο μίσος το οποίο αν το εξάγαμε θα είχαμε λύσει πολλά από τα οικονομικά μας προβλήματα...
Δεν είμαι λάτρης των εμπορικών κέντρων, αλλά δεν αποδέχομαι τον θάνατο οποιουδήποτε λούμπεν προλετάριου μόνο και μόνο γιατί ξοδεύει όλη του την ενεργητικότητα στην αγορά μοδάτων ρούχων. Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον σκοτώνεις, αλλά τον αφυπνίζεις ταξικώς ώστε να αποτελέσει, στη συνέχεια, συνοδοιπόρο σου στον αγώνα για την ανατροπή τού συστήματος. Σε διαφορετική περίπτωση, στρώνεις το έδαφος στις ελίτ ώστε να τον τρομοκρατήσουν ακόμα περισσότερο στο όνομα μιας δικής τους εκδοχής δημοκρατίας, η οποία θυμίζει περισσότερο απολυταρχία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου