Η εξουσία μάς διατάζει να τρομοκρατηθούμε. Τί θα κάνουμε;...

Το παιχνίδι είναι τόσο παλιό ώστε οι περισσότεροι ξέρουμε τους κανόνες του. Ακόμα κι εκείνοι που παριστάνουν πως δεν τους γνωρίζουν δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να χώνουν τα κεφάλια τους στην άμμο και να ελπίζουν πως όταν τα βγάλουν από εκεί θα επιστρέψουν σε έναν κοινωνικό παράδεισο που ποτέ δεν υπήρξε γιατί απλούστατα όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να τον οικοδομήσουν, αλλά γιατί με την ανοχή ή συνενοχή τους επέτρεψαν να διαβρωθεί από τους πιο σάπιους των σάπιων. Ωστε έτσι λοιπόν; Δεν πρέπει να μιλάμε, για παράδειγμα, για το ότι ένας στους τρεις είναι άνεργος ή για το ότι αυτός ο ίδιος άνεργος θα κληθεί να πληρώσει περισσότερους φόρους από έναν εφοπλιστή γιατί αν το κάνουμε, δηλητηριάζουμε την κοινωνία με μίσος; Σοβαρά το λέτε πως θα πρέπει να σιωπήσουμε στο νεοφιλελεύθερο όλεθρο, που ακόμα δεν έχει απλώσει τις "φτερούγες" του σε όλες τους τις διαστάσεις, γιατί γινόμαστε, αν το πράξουμε, συνένοχοι όσων βάζουν γκαζάκια ή πυροβολούν με καλάσνικοφ; Κι αλήθεια το πιστεύετε, "αγαπητή" μου ελίτ κι "αγαπητοί" μου νοικοκυραίοι, πως το χέρι που οπλίζει εκείνους που αντιστέκονται στο σύστημα με απονεννοημένα διαβήματα που συντελούν μόνο στη συντηρητικοποίηση του λούμπεν προλεταριάτου, ανήκει σε εκείνους που δεν αποδέχονται τα μνημόνια σαν θεία τιμωρία για τις αμαρτίες μας κι όχι σε όσους φτωχοποιούν τους πολλούς για να σώσουν τα δικά τους τομάρια κι εκείνα των νταβατζήδων τους;...

Δεν ξέρω αν για το πρόσφατο μπαράζ επιθέσεων ευθύνεται ή όχι το παρακράτος, μολονότι δεν θα κοιτούσα με γουρλωμένα μάτια αν πληροφορούμουν κάτι τέτοιο. Θα δεχθώ, για χάρη τής συζήτησης, τη βολικότατη για το σύστημα εξήγηση πως ευθύνονται οι αντιεξουσιαστές. Ας δεχθώ, επίσης, πως ο ΣΥΡΙΖΑ συγκαλύπτει ή και προωθεί τέτοιου είδους ενέργειες. Κανένας σπόρος βίας, όμως, δε μπορεί να αναπτυχθεί όπου το έδαφος δεν είναι πρόσφορο για κάτι τέτοιο. Αν οι θεσμοί έκαναν καλά τη δουλειά τους, αν προωθούσαν πολιτικές δίκαιης αναδιανομής τού πλούτου, αν η ισονομία ήταν πραγματικότητα κι όχι κακόγουστό αστείο, αν οι άχρηστοι εξοβελίζονταν και οι ικανοί αφήνονταν να διαπρέψουν ακόμα κι αν ο Αλέξης Τσίπρας καλούσε καθημερινώς το λαό να βγει με τα όπλα στους δρόμους κανείς δεν θα συμμεριζόταν τον επαναστατικό του οίστρο. Η βία, όμως, έχει αποενοχοποιηθεί στην Ελλάδα τού 2013 και γι' αυτό δεν ευθύνεται η Αριστερά, αλλά οι πολιτικές άγριας λιτότητας και ταξικού μίσους οι οποίες εφαρμόζονται ανηλεώς τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτές σηματοδοτούν τα περιλάλητα άκρα κι όχι οι φωνές όσων αντιστέκονται στην καταστροφή. Ο φτωχός, ο απελπισμένος, ο αηδιασμένος από ένα καθεστώς που δε φρόντισε ποτέ να τον προστατεύσει παρά μόνο να του αποδώσει όλες τις ευθύνες για τη σαπίλα του είναι πολύ λογικό να ψάχνει στην αυτοδικία τη δικαιοσύνη που του στερήθηκε. Κακώς; Κάκιστα, πόσω μάλλον από τη στιγμή που δίνει άφεση αμαρτιών και στο ναζισμό, μόνο που είναι ντροπή να του κουνούν το δάκτυλο και να παριστάνουν τους άμωμους σοφούς εκείνοι που τον καταδίκασαν, μέσα κι από την ταξική αμορφωσιά του, να κουβαλά αιωνίως ένα βράχο χωρίς κάποιο σημαντικό όφελος για τον ίδιο...
Το σύστημα δεν θα πέσει ούτε θα τρομοκρατηθεί στέλνοντας μια σφαίρα στο γραφείο τού Αντ. Σαχλαμαρά. Αν πίστευα ότι αυτή η μέθοδος θα ήταν αποτελεσματική, θα ήμουν ο πρώτος που θα την υποστήριζα. Θα πήγαινα ο ίδιος να αποθέσω το φάκελο στη λεωφόρο Συγγρού! Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, έστω και κλυδωνιζόμενες από την οικονομική κρίση που δημιούργησαν οι εκεί πλουτοκράτες, δεν κατάρρευσαν ύστερα από την 11η Σεπτεμβρίου. Τον ελληνικό Δεκέμβρη τού 2008, εξάλλου, ακολούθησε η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Οι επιθέσεις με γκαζάκια και καλάσνικοφ δεν πρόκειται να επιφέρουν τίποτα παραπάνω από την ενίσχυση του αστυνομικού κράτους, την καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων και την τρομοκράτηση των ταξικώς ασυνείδητων μικροαστών. Κι αν δε με πιστεύετε, ρίξτε μια ματιά στην ιστορία. Αυτό το σύστημα μπορεί ακόμα και τώρα να ανατραπεί μέσω των εκλογικών διαδικασιών τής κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας. Αν δε μπορούσε, δεν θα είχαν λυσσάξει οι εγχώριες και διεθνείς ελίτ να διατηρήσουν στην εξουσία αυτήν τη φαρσοκωμωδία συγκυβέρνησης που έχουμε σήμερα. Δεν είναι, επομένως, κρίμα να πυροβολούμε, στην ουσία, τα ίδια μας τα πόδια;...