Δεν καταστρέφεις μια μηχανή αν σκοτώσεις το χειριστή της...

Μπορεί να είμαι ξεδιάντροπος και κρυπτοφασίστας, αλλά ποτέ δε με σοκάρισε το σύνθημα "να καεί το μπουρδέλο η Βουλή". Ισως να συμβαίνει αυτό γιατί ποτέ δεν θεώρησα το συγκεκριμένο κτίριο σύμβολο της δημοκρατίας παρά μόνο τής ολιγαρχίας. Αντιθέτως, θα θεωρούσα ύψιστη προσβολή το κάψιμο της Πνύκας, όπου συνεδρίαζε η αθηναϊκή εκκλησία του δήμου, την οποία αποκαλώ σύμβολο της πραγματικής δημοκρατίας. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θεωρώ απλώς δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση (με βάση και το ακροτελεύτιο άρθρο τού Συντάγματος) των ελλήνων πολιτών να καταλάβουν, ακόμα και με χρήση βίας, το Κοινοβούλιο την επόμενη φορά που οι εταίρες των εθνικών μας νταβατζήδων θα επιχειρήσουν να περάσουν κάποιο μνημόνιο περαιτέρω φτωχοποίησήςτους. Γι' αυτό και χώροι όπως η Βίλα Αμαλίας, όπου ζυμώνονται απόψεις μακριά από την πλύση εγκεφάλου συμβατικών μορφών διαπαιδαγώγησης και πληροφόρησης, όχι μόνο δεν θα έπρεπε να σφραγίζονται αλλά θα οφείλαμε και να τους προστατεύαμε. Πόσω μάλλον όταν οι θεσμοί δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για την αφύπνιση της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων, αλλά παίζουν τα παιχνίδια μιας σάπιας οικονομικής ελίτ, όπως είναι κάθε ελίτ που δε λογοδοτεί πουθενά και σε κανένα...

Ας μου επιτρέψουν, όμως, οι αριστεριστές φίλοι μου να μην ταυτίζω τις μολότοφ με την επανάσταση παρά μόνο με τη...γυμναστική εκδοχή της. Ολοι μας στα αριστερά τού πολιτικού σκηνικού οραματιζόμαστε ένα δικαιότερο κόσμο από αυτόν που ζούμε. Αρκετοί μάλιστα, ανάμεσά τους κι ο γράφων, δεν αποκλείουμε και τη χρήση βίας ώστε αυτός να γίνει πραγματικότητα. Πού, όμως, θα την κατευθύνουμε; Στους μπάτσους και στα χρυσαυγίτικα ανδρείκελα; Και τί θα κερδίσουμε αν σκοτώσουμε ολόκληρα αστυνομικά τμήματα ή όλους τους ναζιστές; Θα έχουμε εξαλείψει την καταστολή και το φασισμό ή, μήπως, θα τα δούμε μπροστά μας ενισχυμένα στο άμεσο μέλλον στη μορφή άλλων παρεμφερών τακτικών ή προσώπων-σωσίων; Ενδεχομένως να έχω άδικο, αλλά δε νομίζω πως καταστρέφεις μια μηχανή αν σκοτώσεις αυτόν που τη χειρίζεται παρά μόνο αν στραφείς εναντίον τής ίδιας τής μηχανής. Ομοίως, ο καπιταλισμός δεν θα εξαλειφθεί αν εξαφανίσουμε τους υπερασπιστές του, αλλά αν διαλύσουμε τους μηχανισμούς που τον παράγουν και τον αναπαράγουν...

Τί σημασία έχει, για παράδειγμα, αν σπάσω μια τζαμαρία, ρίξω μια μολότοφ και βρίσω ένα μπάτσο και μετά από λίγες ώρες επιστρέψω στη δουλειά μου, ανεχθώ το μαλάκα εργοδότη μου, γυρίσω στο σπιτάκι μου με τη συμβατική οικογενειούλα μου για να δω τούρκικο, πριν πάω για έναν ύπνο χωρίς όνειρα που όταν ξυπνήσω από αυτόν θα ξαναξεκινήσω μια αδιέξοδη ρουτίνα με αντάλλαγμα μερικά ξεροκόμματα ψωμιού; Με λίγα λόγια, οι σημαντικότερες επαναστάσεις γίνονται στην καθημερινότητα, από το να αρνείσαι να σκύβεις το κεφάλι σε αυτούς που σε τραβούν από λουριά μέχρι την προσωπική σου αντίσταση στο να χαθείς μέσα στην "αιθαλομίχλη" τής προπαγάνδας και της υποκουλτούρας που τόσο απλόχερα σου προσφέρει το σύστημα. Αν τα καταφέρεις όλα αυτά, θα δεις και πως άλλοι θα τα καταφέρουν μαζί σου κι όλοι μαζί θα αντιληφθούμε πια ότι δεν θα χρειαστεί να καταλάβουμε με τη βία κανένα Κοινοβούλιο γιατί αυτό θα μας έχει παραδοθεί χωρίς να έχει ανοίξει μύτη...