Πείτε μου τί να γράψω για να ξέρω τί φοβάστε...

Η κοινοβουλευτική ολιγαρχία διαθέτει μια πολύ καλή μέθοδο για να σου επιβάλλει τη λογοκρισία. Δεν πρόκειται ποτέ να περάσει κάποια συνταγματική διάταξη που να απαγορεύει την ελευθερία τής έκφρασης. Το πολύ πολύ να ψηφίσει μια χούφτα νόμων που να τη μετατρέπει στην ουσία σε ανέκδοτο. Η κοινοβουλευτική ολιγαρχία, ωστόσο, διαθέτει έναν πολύ αποτελεσματικότερο μηχανισμό, τη μιντιακή προπαγάνδα, για να ωθεί τους υπηκόους της στην αυτολογοκρισία ή, αν έχουν το "θράσος" να την κριτικάρουν δημοσίως, για να αισθάνονται τύψεις κι ενοχές για τα λόγια τους. Στα χαρτιά όλοι έχουμε το δικαίωμα να καταγγέλλουμε τα κακώς κείμενα στο δημόσιο βίο τής χώρας. Οταν, όμως, ισχυριζόμαστε για παράδειγμα πως η κυβέρνηση φτωχοποιεί την πλειονότητα του ελληνικού λαού προκειμένου να διασωθεί η ελίτ ή πως το "Mall" είναι αυθαίρετο γινόμαστε ηθικοί αυτουργοί τής τρομοκρατίας. Γι' αυτό, στην καλύτερη για τους "αντιφρονούντες" περίπτωση, θα πρέπει να σιωπήσουμε και στη χειρότερη θα πρέπει να περάσουμε πρώτα από μια τηλεοπτική δίκη πριν μας "τσιμπήσουν" οι νόμοι που έφτιαξε το κατεστημένο για να απαλλάσσεται από τη φαυλότητά του...
Αν κάποιος πάρει στα σοβαρά όσα λένε το τελευταίο διάστημα η τρόικα εσωτερικού και τα μιντιακά της παπαγαλάκια, τότε δεν έχει δικαίωμα να κάνει τίποτα άλλο από το να σιωπά την ώρα που εκείνοι τον αφανίζουν. Δεν τολμάς να πεις μια λέξη σε βάρος τής άγριας λιτότητας, της υψηλής ανεργίας ή του μεγάλου κεφαλαίου κι αμέσως σε μετατρέπουν σε υποκινητή τής τυφλής βίας, της αναρχίας και του χάους. Οποιος δηλώσει πως τα μνημόνια απέτυχαν (ασχέτως αν το παραδέχθηκε κι ο "πολύς" Π. Τόμσεν) είναι λαϊκιστής, όποιος επισημάνει πως δεν είναι δυνατό ο άνεργος να πληρώνει, αναλογικώς, περισσότερο φόρο από τον εφοπλιστή λειτουργεί αντεθνικώς, όποιος χαρακτηρίσει δημοσίως νενέκους τους...νενέκους υποθάλπει όσους βάζουν γκαζάκια ή πυροβολούν με καλάσνικοφ, όποιος πει πως οι εργαζόμενοι έχουν υποχρέωση να απεργούν και να προχωρούν σε δυναμικές κινητοποιήσεις όταν αυτοί είναι οι μόνοι που πληρώνουν για την κρίση, λειτουργεί σε βάρος τού κοινωνικού συνόλου. Σε αυτήν την κοινωνία α λα "1984" που διψούν να εγκαταστήσουν οι δυνάστες μας θα ήταν χρήσιμο να δημοσιεύσουν μια λίστα με το τί επιτρέπεται και τί απαγορεύεται να λέμε στις άνω των τριών συναθροίσεις μας. Οχι, βεβαίως, για να μας πείσουν να κλείσουμε τα στόματά μας, αλλά για να έχουμε γραμμένα και σε χαρτί όλα αυτά που τρέμουν μήπως αποκαλυφθούν οι πλήρεις διαστάσεις τους...

Αυτό που ενοχλεί περισσότερο τους κυβερνώντες είναι πως η προπαγάνδα τους δεν έχει πλέον την απήχηση που είχε κάποτε. Θα ήθελαν πολύ, για παράδειγμα, ο Κ. Χατζηδάκης ή ο Ν. Δένδιας να έβλεπαν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες ορδές πολιτών να λιντσάρουν εργαζομένους τού μετρό ή δικαστές που αποφυλακίζουν κρατουμένους γιατί, άκουσον άκουσον, δεν έχουν προκύψει ισχυρές ενοχοποιητικές ενδείξεις σε βάρος τους ή γιατί ολοκληρώθηκε το 18μηνο που προβλέπει ο νόμος. Σε μια τέτοια περίπτωση η βία που οι ίδιοι θα είχαν προκαλέσει θα ήταν δικαιολογημένη, όπως συνέβη με την κατάληψη αυτοδιαχειριζόμενων χώρων η οποία λειτούργησε σαν θρυαλλίδα εξελίξεων. Γι' αυτό και τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης περιορίζονται να κάνουν την τρίχα τριχιά μήπως και το λούμπεν πόπολο πάρει απόφαση να αναβάλει επ' αόριστον την αφύπνισή του και να καταπιεί αμάσητη την τροφή που του σερβίρουν. Το ψέμα τους, ωστόσο, έχει πολύ κοντά ποδάρια κι όποιος έχει μάτια βλέπει πως για το ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα ένα βήμα πριν από το ολοκληρωτικό μπαμ δεν ευθύνονται αυτοί που το πρόβλεψαν, αλλά εκείνοι που πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να το αποφύγουν με ξεπερασμένες μεθόδους στην εποχή που ο καθένας μπορεί να έχει δημόσιο λόγο δίχως τη βάσανο κάποιας επιτροπής λογοκρισίας ενός αυταρχικού καθεστώτος...