Θυσίασαν μια γενιά για να σώσουν τις τράπεζες, αλλά δεν αλλάζουν πολιτική...

"Θυσιάσαμε μια γενιά για να σώσουμε τις τράπεζες". Ποιός το είπε; Η Αλέκα Παπαρήγα, ο Αλέξης Τσίπρας ή ο...Μ. Σουλτς, ο γερμανός πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, που όταν είχε επισκεφτεί τη χώρα μας τον περασμένο Μάιο μας απειλούσε πως αν ψηφίσουμε πολιτικές που σώσουν τους νέους και θυσιάζουν τις τράπεζες θα είμαστε ανεγκέφαλοι οι οποίοι θα βγάλουμε την Ελλάδα από την ευρωζώνη; Κι όμως, είναι ο Μ. Σουλτς που έκανε την παραπάνω δήλωση, άλλος ένας της συνωμοταξίας των τροϊκανών που ναι μεν παραδέχεται ότι οι σχεδιασμοί τους έφεραν τον όλεθρο, αλλά "τί να κάνουμε τώρα, μια ψυχή που είναι να ΄βγει ας βγει μια ώρα αρχύτερα"...
Η Ευρώπη σπατάλησε 700 δισεκατομμύρια ευρώ για να διασώσει το τραπεζικό της σύστημα, όταν το ίδιο ποσό θα μπορούσε να χορηγηθεί στους πιο αδύναμους των ευρωπαϊκών κοινωνιών, όχι με τη μορφή τζόκερ ή μάννα εξ ουρανού, αλλά μέσω της εκπαίδευσης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, οι οποίες θα διασφαλίζουν την ωρίμανση πολιτών κι όχι την εξαγορά πελατών. Σε κανένα νόμο τής φυσικής δεν είναι γραμμένο ότι σε περίπτωση κατάρρευσης του καπιταλισμού-καζίνου οι φορολογούμενοι οφείλουν να δίνουν γη και ύδωρ για τη σωτηρία των τραπεζιτών. Αυτή η επιλογή ήταν καθαρώς πολιτική απόφαση ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βρίσκονται στο "pay roll" χρηματοπιστωτικών οργανισμών που όταν καταρρέουν λόγω της απληστίας τους θυμούνται τα ευεργετήματα του σοσιαλισμού...
Από τη στιγμή, επομένως, που οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών παραδέχονται τα σφάλματά τους, ας κάνουν ένα βήμα παραπέρα κι ας αποδείξουν στην πράξη ότι μπορεί να υπάρξει και μια άλλη Ευρώπη, στην οποία οι λαοί δεν θα παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά για την περαιτέρω διεύρυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Σε διαφορετική περίπτωση, ας μας απαλλάξουν αυτοί οι "κύριοι" τουλάχιστον από την υποκρισία τους...