Οταν κάποιος έλληνας πετυχαίνει στο εξωτερικό, όλοι οι συμπατριώτες του οφείλουμε να είμαστε εθνικώς υπερήφανοι γι' αυτόν. Καμαρώνουμε σαν τα κοκκόρια όταν μαθαίνουμε για κάποιον που προέρχεται από τα μέρη μας κι ο οποίος καταξιώνεται, για παράδειγμα, ως επιστήμονας, καλλιτέχνης, πολιτικός ή αθλητής σε μια άλλη χώρα. Αυτό είναι απολύτως θεμιτό και λογικό. Στην Ελλάδα, όμως, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποκλείσουμε από την κοινωνική καταξίωση ανθρώπους που υπέπεσαν στο "έγκλημα" να μην έχουν γεννηθεί "ωραίοι ως έλληνες". Τα ανώτατα δικαστήριά μας, μάλιστα, έφτασαν και στο σημείο να ακυρώσουν το νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια, που ήταν ένα πρώτο καλό βήμα προς την κοινωνική ενσωμάτωση. Φαίνεται πως σε αυτήν τη χώρα θέλουμε να έχουμε συμπατριώτες μας βουλευτές στο γερμανικό Κοινοβούλιο, αλλά θεωρούμε ανεπίτρεπτο να χορηγήσουμε την ελληνική υπηκοότητα σε ένα 18χρονο που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα. Αντιθέτως, όπως αφήνουν να διαρρεύσει "πατριώτες" πολιτικοί μας σε υπεύθυνα πόστα, θα πρέπει πρώτα να αποδείξουν ότι γνωρίζουν άπταιστα την ελληνική γλώσσα και ιστορία προκειμένου να τους θεωρήσουν έλληνες. Λες κι όλοι οι υπόλοιποι μιλούμε τα ελληνικά σαν τον Εμμανουήλ Κριαρά ή γνωρίζουμε την ελληνική ιστορία καλύτερα κι από τον Παπαρρηγόπουλο...
Η ελληνική κοινωνία συντηρητικοποιείται πολύ πιο γρήγορα από όσο αφυπνίζεται. Κλείνεται στο καβούκι της αντί να γίνει πιο εξωστρεφής, φοβάται ενώ θα έπρεπε να επαναστατεί, αντί να ενσωματώσει άλλους πολιτισμούς κι άλλους τρόπους σκέψης εξακολουθεί να μηρυκάζει τα αρχαία της τα κάλλη, να ταΐζει μουσακά και τζατζίκι ξελιγωμένους για φολκλόρ τουρίστες και να φορά φουστανέλες όταν δίπλα της η εποχή τρέχει με χίλια. Δεν ισχυρίζομαι πως πρέπει να περιθωριοποιήσουμε τις παραδόσεις μας στο όνομα του καινούριου. Η μετανάστευση, ωστόσο, οι νέες τεχνολογίες και η ευκολότερη μετακίνηση πληθυσμών γενικότερα μας προσφέρουν τη χρυσή ευκαιρία να παρουσιάσουμε ως χώρα ένα διαφορετικό πρόσωπο, το οποίο δεν θα πετά στα σκουπίδια την πολιτιστική της κληρονομιά αλλά δεν θα τη βλέπει σαν τοτέμ που δεν επιδέχεται αλλαγών και, ταυτοχρόνως, θα δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους που βρίσκονται σήμερα στο περιθώριο για διάφορους λόγους να δημιουργήσουν δίχως να απολογούνται για προσβολή ιερών κι οσίων ή να χρειάζεται να αποδεικνύουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Αυτή η χώρα χρειάζεται περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία, όχι κι άλλο σκοταδισμό κι ολιγαρχία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου