Οι συγκρίσεις μάς βοηθούν να εξάγουμε συμπεράσματα, υπό έναν πολύ σημαντικό όμως όρο: πως δε συγκρίνουμε ντομάτες με πατάτες γιατί σε μια τέτοια περιπτωση κινδυνεύουμε να παγιδευτούμε σε λεπτομέρειες που δε συνάδουν με την πραγματικότητα. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για παράδειγμα, το σαββατοκύριακο πολλοί αντιπαρέθεταν επί ίσοις όροις τη μεγαλειώδη διαδήλωση στη Λισαβόνα κατά της λιτότητας με την υποδοχη ήρωα που επιφύλαξαν στο ρεζίλη των Παπανδρέου μερικές δεκάδες αμετανόητοι πασόκοι, που πρώτα θα τους φύγει η ψυχή και μετά θα σταματήσουν να λατρεύουν τους Παπανδρέου σα να ήταν η επί γης επιβεβαίωση ότι υπάρχει θεός. Το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που ταυτίστηκε με τη μεταπολίτευση, επομένως είναι λογικό να εξακολουθούμε να υφιστάμεθα την παρουσία σταγονιδίων τού πασοκισμού. Το ότι, βεβαίως, πολύ δύσκολα θα συγκεντρώνονταν στην Αθήνα ένα εκατομμύριο ψυχές και μάλιστα σαββατιάτικα για να διαμαρτυρηθούν για τη φτωχοποίησή τους είναι ένα σοβαρότατο ζήτημα, το οποίο όμως είναι πολύ βαθύτερο από τον ασυγκράτητο θαυμασμό για έναν αποτυχημένο με διάσημο επώνυμο...
Συνεχώς αναρωτιόμαστε γιατί οι έλληνες, σε αντίθεση με τους πορτογάλους, τους ισπανούς και τους ιρλανδούς, δεν έχουμε εξεγερθεί σε βάρος τής υποδούλωσής μας. Προφανώς το λούμπεν προλεταριάτο δε μπορεί να αποκτήσει ταξική συνείδηση από τη μία ημέρα στην άλλη. Κι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αν καλείται κάθε φορά να δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν τον αφορούν άμεσα. Αλήθεια, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία ή στην Ιρλανδία οι κυβερνήσεις τους και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης βομβάρδισαν ποτέ τους πολίτες τους με ψευτοδιλήμματα όπως "λιτότητα ή ευρώ" ή δαιμονοποίησαν την αντιπολίτευση σε βαθμό που να νομίζεις πως έρχεται το τέλος τού κόσμου σε περίπτωση εκλογής της; Οι λούμπεν προλετάριοι είναι λούμπεν όπου γης. Πουθενά, όμως, δεν δέχτηκαν την πλύση εγκεφάλου που υπέστησαν στα καθ' ημάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου