Η εποχή των κουτσαβάκηδων...

Οι κουτσαβάκηδες, οι ψευτόμαγκες δηλαδή που μπερδεύουν την περπατησιά τους με το αντριλίκι τους, δεν είναι νέο φρούτο στην Αθήνα. Είχε εμφανιστεί από την εποχή τού Όθωνα. Αναβιώνει, όμως, στις ημέρες μας κι όχι μόνο από τους συνήθεις υπόπτους χρυσαυγίτες. Το στιλ "Κασιδιάρης", το μάτσο αρσενικό το οποίο περπατά κι αφήνει πίσω του τόνους μισαλλόδοξης σκόνης, που τόσο γοητεύει αρκετούς μεταξύ τού λούμπεν προλεταριάτου έχει ήδη γίνει αντικείμενο αντιγραφής κι από εκπροσώπους τού πολιτικού κατεστημένου, οι οποίοι βλέποντας τον κοινωνικό όλεθρο να πλησιάζει όλο και πιο κοντά προσπαθούν με σπασμωδικές κινήσεις να πείσουν τους ψηφοφόρους τους πως αυτοί δεν είναι "φλώροι" όπως άλλοι συνάδελφοί τους και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χτυπήσουν κάποιον άλλο ή να συναινέσουν σε χειροδικίες που μπορεί να ικανοποιούν μέρος τού εκλογικού σώματος, το οποίο περισσότερο από όλα διψά για αίμα στην αρένα παρά για δικαιοσύνη...

Δεν είναι, επομένως, τυχαίο ότι τρεις βουλευτές της ΝΔ (Μ. Κεφαλογιάννης, Γ. Ιωαννίδης, Γ. Καράμπελας) κι ένας του ΠΑΣΟΚ (Δ. Κρεμαστινός) καταψήφισαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την άρση τής ασυλίας τού Ηλ. Κασιδιάρη για τη χειροδικία του σε βάρος τής Λ. Κανέλλη σε τηλεοπτική εκπομπή. Αυτοί οι τέσσερις βουλευτές δεν είναι απαραιτήτως φασίστες, ακροδεξιοί, μισογύνηδες ή οπισθοδρομικοί. Προσπαθούν, απλώς, να πάνε μαζί με το κύμα κι όχι κόντρα σε αυτό, να μην τους ξεβράσει κι όταν η θάλασσα ηρεμήσει να βρίσκονται με την πλευρά των νικητών που θα έχουν επιζήσει της τρικυμίας. Προκειμένου να τα καταφέρουν το βρίσκουν λογικό να θωπεύουν ένα ακροατήριο που αρκείται στη "χαλάρωση" μέσω της βίας, το οποίο ικανοποιείται με την αυτοδικία επί δικαίους κι αδίκους και είναι έτοιμο να στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα τον πρώτο αποδιοπομπαίο τράγο που θα βρει στο πέρασμά του. Υπάρχει εκεί έξω πολύς κόσμος που θα ήθελε να έβλεπε, εκείνο το πρωινό τού Ιουνίου, τη Λ. Κανέλλη να πέφτει αιμόφυρτη στο τηλεοπτικό πλατό κι από πάνω της το "γενναίο πολέμιο του συστήματος" Ηλ. Κασιδιάρη να καμαρώνει για το "αριστούργημά" του. Όλα τα προσωπικά απωθημένα, ενοχές και υστερήσεις θα εξαφανίζονταν και το καλό θα είχε νικήσει το κακό, σε μια μάχη όμως που δεν πρόκειται ποτέ να διεξαχθεί στην πραγματικότητα γιατί είναι πολύ απλοϊκή για να συμβεί...