Δεν ξέρω ποιό σχέδιο θα επιλεγεί στο τέλος, αλλά για ένα πράγμα είμαι σχεδόν βέβαιος: η Κύπρος δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει είτε υποκύψει στους εκβιασμούς είτε φωνάξει ξανά ένα βροντερό "όχι". Κι αυτό γιατί οι υποτιθέμενοι γίγαντες που την απειλούν, στηρίζονται σε πήλινα πόδια και το ξέρουν πολύ καλά. Πίσω από το αμείλικτο ύφος της η Ανγκ. Μέρκελ τρέμει το ποντίκι που βρυχάται, το οποίο μπορεί να μεταδώσει τον "ιό" τής ανυπακοής και σε άλλες χώρες που μέχρι τώρα λειτουργούν σαν κουταβάκια της, κακή ώρα όπως η Ελλάδα. Ακόμα, εξάλλου, κι αν η καγκελάριος επιλέξει να αυτοπυροβοληθεί, θα είναι η Γερμανία και η ίδια προσωπικώς που θα πληρώσουν, επίσης, βαρύ τίμημα. Η μεν χώρα της θα έχει ανοίξει τον ασκό του αιόλου και θα έχει δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα για τη διάλυση αυτής της παρωδίας νομισματικής ένωσης που ονομάζεται ευρωζώνη, η δε Ανγκελα θα πρέπει να αποχαιρετήσει τη φιλοδοξία της να εκλεγεί για τρίτη φορά καγκελάριος το ερχόμενο φθινόπωρο...
Μακάρι η Κύπρος να κρατήσει ή, τέλος πάντων, να συμφωνήσει σε έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό. Φοβάμαι, όμως, τον πρόεδρό της που έχει στο στόμα του το "ναι" πριν καν του το ζητήσουν οι ευρωπαίοι και οι αμερικανοί. Φοβάμαι και την ελληνική κυβέρνηση, η οποία εξακολουθεί να σιωπά αντί να σταθεί στο πλευρό τής Λευκωσίας και να απαιτήσει επαναδιαπραγμάτευση και του δικού της μνημονίου. Φοβάμαι, όμως, και τον ελληνικό λαό και τη χλιαρή στήριξή του στον κυπριακό. Γιατί δε συμπαραστεκόμαστε; Πανικοβαλλόμαστε στην θέα τής σκιάς μας, υποκύπτουμε κι εμείς εμμέσως σε έναν ακόμα εκβιασμό; Ο,τι κι αν συμβαίνει δεν πρέπει να κλείσουμε τη χαραμάδα στην αντίσταση που άνοιξε το κυπριακό Κοινοβούλιο στις αρχές τής εβδομάδας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για μια ακόμα χαμένη μάχη σε έναν πόλεμο που είναι αναπόφευκτο να κερδίσουμε, έστω κι αν αυτό μας βρει στο σημείο μηδέν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου